Inicjatywa polskich elit artystycznych (Wajda, Zanussi), politycznych (jak choćby rafał Dutkowski) czy naukowych (dr Rafał Pankowski, prof. Tokarska-Bakir) by 9 maja, nie przekreślajac pewnych coraz mniej istotnych bolesnych wydarzeń z przeszłości, uczcić pamięć żołnierzy radzieckich zapalajac znicze na ich mogiłach i przywracając godny wygląd ich cmentarzom - bardzo cieszy. Cieszy fakt, że występuje z nią tak szeroki front, w którym są i autorytety młodego pokolenia (Marcin Kornak, wspomniany już dr Pankowski) i - co zaskakuje i cieszy najbardziej - księża. Co więceju, to właśnie katolicki biskup, Józef Życiński, odważył się powiedzieć tę niepoprawną politycznie w nienawistnej IV RP prawdę - że radzieccy żołnierze przynieśli nam wolność.
Walczyli w armii jedynej Rosji, jaka wówczas istniała, nikt nie pytał ich o zdanie na temat wielkiej polityki czy domniemanych represji wobec Polaków. Polaków, którzy - trzeba pamiętać - nie byli wcale bez winy, zwłaszcza wobec narodów uciskanych (o czym dziś tak niewygodnie pamiętać) przez Polskę XX lecia wojennego. Walczyli z nazistowskim najeźdżcą, który próbował zniszczyć Rosję tak, jak wczesniej zniszczył Polskę. Poniekąd - naprawiali błędy i zaniechania władz przedwojennej Polski, które - podobnie zresztą jak rząd PiS - specjalizowały się w pobrzękiwaniu szabelką.
Czy jednak lampki i sprzątanie cmentarza to wszystko, na co nas stać? Pojednanie powinno zaznaczyć się jakimś większym, widocznym gestem. W wielu polskich miastach po roku 1989 pochopnie usunięto liczne pomniki wdzięczności dla naszych braci ze wschodu. Narodowa histeria i polowanie na czarownice wypchnęło te pamiątki do muzeów lub na obrzeża miast. Czy nie pora przywrócić je pamięci? Już nie w imię narzuconej przez komunizm wersji historii, a w imię zwykłej, ludzkiej wdzięczności?
Inne tematy w dziale Polityka
