Aktor jest od grania, a ksiądz od pouczania. Można powiedzieć parafrazując stare powiedzenie p. Dejmka. Zadaniem księdza jest to, aby grzech nazywać grzechem, draństwo draństwem, łajdactwo łajdactwem a morderstwo morderstwem. I nic tu nie mają do rzeczy różne przykłady, niezbyt pięknego prowadzenia się kleru, podawanego od czasu do czasu w środkach masowego przekazu. Ot grzesznicy, którzy czasami minęli się z powołaniem. Zawsze tacy byli.
To cóż niby, po wyroku p. sędziny Soleckiej Kościół ma mówić? Przede wszyskim pewnie, nie denerwować ludzi i złodziejstwo nazywać, zgodnie z poprawnością polityczną, przywłaszeniem mienia, spowodowanego chwilową niedyspozycją umysłową. A może p. Solecka podpowie jak nazywać aborcję, żeby nie urazić kobiet które to robią, i lekarzy, którzy często nielegalnie czerpią z tego zyski.
Jednak mój niepokój budzi coś innego. Oto zawsze w takich sprawach głos Kościoła brzmiał bardzo dosadnie. Można się było z nim zgadzać, albo nie. Ale był to głos twardy. Od wielu lat biskupi mówią bardzo cicho, żeby nikogo nie obrazić. Na pierwszą linię idą proboszczowie, którzy potem są dołowani przez różnych dziennikarzy i bardzo często wsparcia swojego biskupa nie mają. Ostatnio w miarę zdecydowanie wypowiedział się kard. Dziwisz a reszta? Biskup Budzik coś tam opowiadał o piątym przykazaniu, inni milczeli całkiem. Pewnie wydadzą jakiś list, których często nikt w kościele nie słucha. Czyżby poprawność polityczna?
Gdyby nie p. Terlikowski, p. Cejrowski, p. Ziemkiewicz i paru innych, głos przeciwny nie byłby wcale słyszany.
Mieszkam we Wrocławiu. Bywało, że malowałem krasnale na murach w stanie wojennym. Taki mój wkład w upadek komuny. ha ha
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Rozmaitości
