Marsz Niepodległości. Patriotyzm przeciwko komuś to nie patriotyzm. To promocja nienawiści

Musimy wyjaśnić zasadnicze różnice pomiędzy niezdrową formą nacjonalizmu, który uczy pogardy dla innych narodów i kultur, a patriotyzmem, który jest właściwą miłością własnego kraju. Prawdziwy patriotyzm nigdy nie stara się dążyć do dobrobytu własnego narodu kosztem innych. Bowiem ostatecznie dotknęłoby to także jego własnego narodu, wyrządzenie krzywdy dotyka obu stron – i agresora, i ofiary. Nacjonalizm, szczególnie w swoich najskrajniejszych formach, jest więc antytezą prawdziwego patriotyzmu.

Przemówienie Jana Pawła II w siedzibie ONZ, Nowy Jork, 5 października 1995 r.

Dla mnie patriotą jest człowiek, który robi coś dla Ojczyzny, a nie tylko raz do roku przemaszeruje ulicami stolicy i coś tam pokrzyczy, zazwyczaj przeciwko komuś. Patriotą jest człowiek, który pracuje na swój chleb uczciwie, szanuje wspólną własność i wspólne dobro, nie niszczy przystanków, nie wybija szyb w sklepach. Taki patriotyzm przeciwko komuś wyrażany od święta jest najłatwiejszy, bo najmniej wymagający, a w zasadzie nic nie wymagający. A to czego wymaga ma niewiele, albo nic wspólnego z patriotyzmem, jakimkolwiek dobrem Ojczyzny i Narodu.

Oczywiście, Marsz Niepodległości to nie tylko organizatorzy, ale przede wszystkim ludzie, którzy się do niego przyłączają co roku. Są wśród nich całe rodziny, dzieci. Niestety ci, którzy go organizują, wykorzystują ten spontaniczny udział ludzi w marszu do promocji siebie samych, swoich liderów, swoich skrajnych ideologii. Pójście w takim marszu jest legitymowaniem tych skrajności, nienawiści czy niechęci do tych lub tamtych, wykluczania.

Bo nie jest wszystko jedno w jaki sposób świętujemy i z kim. Dlatego uważam pójście w takim marszu, za takimi liderami i obok takich grup - za lekkomyślność a nawet głupotę. Honor i właśnie miłość do Ojczyzny nie pozwalają mi wziąć w czymś takim udziału. Nie mam zamiaru robić za tło dla narodowców i neofaszystów, którzy potem będą się chwalić frekwencją.