Byłoby dobrze, gdyby kwestia zmiany systemu ochrony zdrowia w komercyjne przedsięwzięcie nie była w ogóle przedmiotem dyskusji. Niestety jest. Proponowane reformy służby zdrowia zmierzają w stronę prywatyzacji, która prawdopodobnie doprowadzi do wielu negatywnych zjawisk: wzrosną ceny usług medycznych, zmniejszy się dostępność do lekarzy, a nierówności w zakresie zdrowia jeszcze się powiększą.
Te zmiany przedstawia się jako operację techniczną, która będzie miała wielkie pozytywne skutki. Przychodnie wreszcie mają być czyste, bez kolejek, szpitale pozbędą się długów, a specjaliści i skomplikowane zabiegi będą dostępne niemal na każde zawołanie. I wszyscy będą szczęśliwi. Przypomina to akcję promocyjną przy okazji zmian w systemie emerytalnym. Zapewniano nas wtedy, że każdy będzie odpoczywać pod palmami. Dziś przyszli emeryci słyszą, że jeśli chcą mieć godziwe, muszą sobie sami na nie odłożyć. Nie trzeba być zbyt przewidującym, żeby domyśleć się jak będzie z opieka zdrowotną. Nie stać cię na wymianę biodra? Trzeba było odkładać, kiedy jeszcze mogłeś chodzić.
W tej sytuacji zwrócenie się przez Prezydenta Lecha Kaczyńskiego do senatu o zorganizowanie referendum trzeba potraktować bardzo poważnie. To propozycja, aby wspólnota obywateli zadecydowała czy chce, aby jedna z kluczowych instytucji decydujących o tym, że dzielimy wspólny los nie tylko jako konsumenci i producenci, ale także jako solidarni obywatele stawała się powoli częścią porządku rynkowego.
Prawdopodobnie parlament odrzuci jego wniosek, ale nie to dziś jest najważniejsze. Ważniejsze jest, że nikt nie będzie mógł kiedyś powiedzieć „nie wiedziałem”, „nie jestem za to odpowiedzialny”. Dlatego miejsce wszystkich, którzy wspólnoty nie sprowadzają do narodowych rytuałów i wspomnień nad grobami, jest dzisiaj po stronie prezydenta.
Inne tematy w dziale Polityka
