Lewy i pLewy

Napisałem kiedyś krótką rymowankę o „Lewym” i tym drugim, lewym z Brukseli. Jakiś czas temu to było, ale - jak zwykle zresztą - zostałem sprowokowany (tym razem tekstem Lewandowskich dwóch >>>) i zdecydowałem się przypomnieć to WierSzydło.

O Robercie pisze się sporo, o tym drugim mniej, a jak już się pisze, to naprawdę ręce opadają. Zawsze jest to coś negatywnego – z punktu widzenia Polski, naszych interesów, naszych aspiracji, naszych marzeń. Autor wspomnianego przeze mnie tekstu pisze o Robercie w samych superlatywach, m.in. „mimo tego, że jest bardzo bogatym człowiekiem jest raczej skromny, podkreśla to, że jest katolikiem...”. To dobrze. Ale... alle... alee... pamiętajmy, że świat, w którym żyjemy może mieć na nas jednak wpływ. A świat, jak to świat, zwykle ma wpływ negatywny.

Ostatnio szeroko komentowany był mecz Polski z Anglią, a właściwie postawa polskich piłkarzy i kibiców. W centrum tego znalazł się też kapitan polskiej jedenastki – Robert Lewandowski. Nie do końca wiemy, co właściwie miał oznaczać ten grymas na jego twarzy, gdy rozległy się gwizdy. Oby nie była to pierwsza oznaka wpływu tegoż świata na jego poglądy i zachowania. Poza tym cieszy mnie to, że Robert często z dumą podkreśla, że jest Polakiem. To zupełnie inna postawa niż ta, którą opisałem w tekście: „Pochwała Stuhtniętych”.

LEWY I PLEWY

O dwóch Lewandowskich wspomina często prasa

To samo nazwisko, lecz całkiem inna klasa

Jeden wciąż imię kraju nad Wisłą rozsławia

Drugi nagminnie Polskę poniża, zniesławia

O pierwszym można pisać bez końca peany

Przemowy drugiego są jak ocet na rany

Pierwszy to król strzelców, godzien złotego buta

Drugi nasz majątek lekką ręką przeputał

Gdybyś miał wybierać, postaw raczej na asa

Nie na partyjnego złamanego... cieniasa!

Z cyklu: Europeany (ten 4)