W dniu 30 marca 20011 r. Prezydent Republiki Litewskiej Dalia Gribauskaite podpisała uchwaloną kilka dni temu przez Sejm Litewski znowelizowaną ustawę oświatową, która w ciągu najbliższych lat może całkowicie zmarginalizować oświatę polskojęzyczną na Litwie.Wprowadzone zmiany należy ocenić jako sprzeczne z założeniami Konwencji Ramowej, Polsko-Litewskim Traktatem o Przyjaznych Stosunkach i Dobrosąsiedzkiej Współpracy jak też deklaracjami Polsko-Litewskiego Zgromadzenia Poselskiego. Tyle krótka notatka prasowa. U drugiego naszego sąsiada na wschodzie Białorusi polakom wiedzie się nie wiele lepiej a i perspektywy nie napawają optymizmem. Właśnie batiuszka Łukaszenka stwierdził, że on, o „swaich poljaków” ( tak ich nazywa ) sam potrafi zadbać. Nie wątpię że „potrafi” i to aż za bardzo. Na Ukrainie też naszym nie wiedzie się szczególnie. Od pomysłów władz by czcić szczególnie „bohaterów” z UPA, łącznie ze stawianiem pomników Stefanowi Banderze, po szykany spotykające naszych pozostających na ziemi ojców rodaków.
Czy to skutek i efekt polityki wschodniej obecnego rządu? Na pewno tak, ale jest jeszcze jeden aspekt tych smutnych i niepokojących wydarzeń za naszą wschodnia granicą. Jest nim brak prezydenta Lecha Kaczyńskiego i jego wizji budowania stosunków politycznych na wschodzie. Jest faktem, że ostatnio nastąpiła eskalacja, tych nieprzyjemnych dla naszych rodaków decyzji, rządów w ościennych państwach. Właśnie w ostatnim roku. Do tej pory liczono się z Polski zdaniem, przynajmniej nie poruszano i wdrażano budzących nasz sprzeciw decyzji. Teraz hamulców zabrakło. Przestano się z naszym zdaniem liczyć, ponieważ zabrakło jedynego człowieka który mógł przewodzić aspiracjom tych państw, wybicia się całkowitą niezależność od Moskwy. I nie ważne czy wtedy czy obecnie rządzący na Ukrainie czy Białorusi mieli takie aspiracje czy nie mieli, siłą rzeczy ich pozycja wobec Moskwy była silniejsza.
Obecnie Polska wycofała się chyłkiem z roli i zadań które widział dla niej, nie żyjący prezydent. Już nie aspiruje do liderowanie regionowi i państwa za naszą wschodnią granicą musiały przewartościować swoją politykę wobec Polski i Rosji nie oglądając się na nas. Stosunek sił uległ zmianie. Wątła równowaga oparta na nadziei że można wspólnym wysiłkiem, siłą woli i czynu oprzeć się imperialnym zakusom Rosji, na której korzystali także nasi rodacy na wschodzie, legła w gruzach. razem z samolotem Tu 154 M 101 pod Smoleńskiem. To nie prawda że rządy tych państw przestały nas nagle lubić. To tylko polityka a w polityce nie ma sentymentów. Zawsze zwyciężają realia. Mogą nawet patrzeć na nas z sympatią ale muszą dbać o swoje interesy. O interesy swoich narodów i krajów. U nas o tym zdaje się zapomniano. W tym wypadku, po pierwsze nie muszą się już liczyć z naszym zdaniem, ponieważ nasza pozycja w regionie ( choćby nie wiem jak nóżkami przebierał min. Sikorski ) jest słaba i w najbliższym czasie będziecoraz słabsza. Po drugie muszą, sobie próbować na własną rękę ułożyć stosunki z potężnym sąsiadem - Rosją, starając się zarazem zachować jak najwięcej, ze swych wolnościowych zdobyczy. Trzeba powiedzieć że czas im nie jest przychylny i sytuacja geopolityczna także. Co za tym idzie niestety ciężkie czasy czekają także naszych rodaków w tych państwach. Tak kończy się nie frasobliwość i dyletanctwo ekipy ”politykomatołków” parafrazując tu, nie będącego bez winy w całej sprawie, profesora Bartoszewskiego. Skutki tej „radosnej politycznej twórczości” na wschodzie, ekipy obecnie rządzącej Polską, odczuwają póki co na własnej skórze, nasi rodacy za wschodnią granicą. Obawiam się że taki niesprzyjający czas, kolidujący z aspiracjami wielu Polaków ograniczającymi ich możliwości w wielu sprawach, „tu i teraz” może zawitać i nad Wisłę. Niestety politykę można nienawidzić, lecz nie sposób od niej uciec.
Inne tematy w dziale Polityka
