Różowe kamienie - Część II - blog Zygmunt Jan Prusiński

RÓŻOWE KAMIENIE - część druga

Dział: Kultura Temat: Literatura

Książka „Różowe kamienie” - napisana dla Ewy Jolanty Kolasińskiej - Bednarz...

Zygmunt Jan Prusiński

PODNIECONY TOBĄ

Może ukryjemy się na jedną
minutę by w sobie uściślić małe
piekiełko rozmnażania czułości.

Drgasz we mnie wślizguję się
jak węgorz o świcie.

Obejmujesz rękoma otoczenie
starasz się być mokrą kobietą
wilgotność jest ważna.

Usta na wpół otwarte całuję
dolną wargę - szepczesz
szmerem trawy.

Leżysz przede mną naga
bym mógł znowu zasilić
w tobie intymne światło.

Nic nie mów - nic nie mów...

OGRZEJ MNIE TYMI KOLORAMI

- Mamy tu wszystko na tym obrazie
żywym i piekielne moce sztuki.

Wyzbywam się akcentów niepokoju,
jestem odbiorcą co widzę na zdjęciu.

Przywołałaś Vincentego van Gogha,
akurat leży w trawie - całą butelkę
wina wypił przy słonecznikach.

Grzeją one jakby się same paliły...

Poetka Magda Chalimoniuk krzyczy
w wierszu: "Przyjdź i ogrzej mnie"!

Więc zostawiam książki i tę werandę,
biegnę przez łąki i pola, o mało
nie przewróciłem się przez malarza,
w ręku twardo pędzel trzymał,
ten ostatni żółty.

Do dzisiaj biegnę i szukam
zagubionych obrazów miłości.

Kilka wierszy zawiesiłem na samotnych
drzewach, może przejdzie tędy
wędrowiec i jak owoc zerwie mój erotyk.

W TEJ GRANICY ROZKOSZY POD TĘCZĄ

Mimochodem jesteś ukryta,
jak dobra karta w talii.

Po swojemu cię dotykam,
znam się na tym...

W całowaniu nie przeszkadzaj
dojść pomiędzy granicami.

Twoje piersi dorodne -
skupiam się na nich.

A dalej to jak strumyk poobija
dwa brzegi ciała.

Więc nuć ze mną melodię,
którą sami układamy...

Będąc już poza światłem!

CIAŁO W BIAŁEJ SUKIENCE

Zapiszę ci kobiecość w wierszu.

Ale najpierw będę układał karty,
choć nie wierzę w żadne wróżenie z kart.

Wolę przysiąść przy ognisku,
opowiedzieć kilka nowel o miłości.

Kobieto w białej sukience - zadrgaj,
twa rzeźba pieści moją nadwrażliwość.

Soki z drzew owocowych spływają w sadzie,
gęstnieje moja uwaga na ciało otwarte
rozłożysta nocna piwonia.

Jesteś boginią w tej intymnej scenerii,
zbieram okruszyny prawdy w krótkim
akcie spełnienia.

Poszybuj nade mną jak gwiazda i
spadnij blisko mnie...

W OPRAWIE SENSU LIŚCI...

Nie musisz zakładać skrzydeł
by udowodnić anioła w miłości.

Grają fortepiany w dalekiej krainie
a ja w zatoczce odsłonecznego blasku
skupiam się nad wierszem
w morskiej tajemnicy...

Jestem mężczyzną z grzechu choć
nie grzeszę ni w trawach ni w ogrodach
ni w zagajnikach - co najwyżej piszę
o kobiecie jak bajki pisze powieściopisarz.

Stevie Wonder na organkach gra a ty
niczym Marilyn Monroe skupiasz moją
uwagę w akacjowym lesie by zbliżyć
lirykę słów do dalekich ust
rozpoczynając taniec węża.

I na tym się skup - obok mlecze kokietują.

PIEŚNI NA WRZOSOWISKACH

Ze snu wyszedłem na białą polanę
ale sny są różne i zależne od wiatru.

Dotykam nutek kwiatów niewinne
wobec ręki człowieka.

Po to tam jestem bo i ty jesteś
w białej sukience jak niebo.

Twoje ciało rozwija się potęgą
jak pieśni na wrzosowiskach.

Białe gołębie mają gniazdo obok
czuję jak biała miłość zakwita.

Moja ręka to gałązka z krzewu
i sięga twych nóg by spoczęły...

LAS JEST KSIĄŻKĄ

Zgrabnie przechodzisz koło akacji
nie zrywasz łodyżek z listkami by
powróżyć czy jesteś kochana.

Ta rzeka płynąca koło mnie
temperament zgasiła w południe
uderzają się kutry o siebie leniwie
spoglądają na port.

Kwieciście wyglądasz w oknie
bezpiecznie przeglądasz lot mew
dźwięki pragnienia wchodzą w ciało.

Kochanie w kochaniu kochanego
narasta brzmienie gór za lasem
otwierasz się jak książka...

Póki gwiazda twoja śpi
zamocz stopy w rzece.