Różowe kamienie - Część I - blog Zygmunt Jan Prusiński

RÓŻOWE KAMIENIE - część pierwsza

Dział: Kultura Temat: Literatura

Książka „Różowe kamienie” - napisana dla Ewy Jolanty Kolasińskiej - Bednarz...

Zygmunt Jan Prusiński

DZIEŃ POCAŁUNKU

Złudzenia plączą się
kobieta uczy mnie
jakim być mężczyzną.

Staram się jak cichy pomnik
spełniać te zachcianki
w nieparzystej mgle.

O świcie wybiega z domu
by w kryształowym sadzie
poszaleć po argentyńsku.

Zagryza czerwone jabłko
zostają ślady zębów -
raz mnie ugryzła w wargę.

Taka jest miłość - czasem
ponosi ją jak flaga kapryśna
rozpostarta na błękicie.

Mężczyzna musi wytrzymać
kaprysy kobiety w nocy -
wtedy grają bębny z Konga.

WIELKI LOT W MAŁYM MIEŚCIE

Jest jak napięta struna - dostojna,
dostrojona do samego wnętrza.

Otwierają się drzwi muzeum
- można wiele przeżyć...

Widzisz, tam siedzi na górze,
nie dojdziesz do niej - zniknie.

- Nie wszystko można mieć,
jej też nie będziesz miał.

DZIEWCZYNA Z BRZEGU

Rozgrzana, ma swoje tajemnice,
na samą myśl ta myśl robi się mokra.

Spadło jabłko, szara reneta, bo szara
choć pogrom intymnych rysunków
pną się w górę, do światła.

Dziewczyna z Brzegu
ma na sobie grube czerwone korale,
nie zdejmuje ich, jest przez to
czerwona, wstydzi się i płonie,
jak ognisty krzak na skale.

KOBIETA W WIEKU CHRYSTUSOWYM

Nie prosi o miłość - chce ją.
Przyciąga mnie sobą,
musiałem się cofnąć -
są takie przyciągania...

- Czy jest słodka? Wystarczy
spróbować - ściągnąć
jej szaty i całować,
ale zupełnie inaczej.

Zostań moją modelką!
Będzie to obraz jedyny, ukryty
pod skrzydłami
naszych ramion.

Moim pędzlem miłości
będę kruszył skały,
żebyś mogła przejść
na drugą stronę...

TWOJE KSZTAŁTY I TWÓJ ZAPACH

Pomiędzy nami granica -
chwilowa. Na razie
rośniesz - tak działa natura.

Na drugi rok porą spadających
papierówek,
przyniosę ci koszyk jabłek.
Ułożę z nich kształt serca.
Przez moment
podniesiesz biodra, bym zapamiętał.

Bo tylko wtedy będziesz kobietą,
tylko wtedy
zapach twój będę mógł smakować.

Jeśli zostanie więcej jabłek,
ułożę z nich twoje imię.

MIAŁAŚ PRZYJŚĆ WE ŚNIE

Czekałem na ciebie w gęstym gaju,
księżyca nie było,
poszedł dalej przez las.

Czekałem na ciebie w gęstym gaju,
kwitły kwiaty szyszkowe
i iglarki.

Byłem nastrojony i chciałem pokazać,
byś nie wątpiła
nawet na milimetr.

W zielonym gaju znalazłem miejsce -
tam pragnąłem
położyć cię na mchu.

NIECH ZOSTANIE SEN O KOBIECIE

Ostatnio nie słychać
wiatru,
spokój gitary
w kącie, wątek morza maluje
zagubiony malarz,
tylko stare drzewo blisko mego domu,
drewniany głos wydaje
w tonacji.

Politycy rozżaleni na krzywe
płoty,
jąka się cień ukryty w kamieniu,
spieszą się ptaki odśpiewać
swój hymn za miastem,
mama moja piecze drożdżowe
ciasto.

A ja zostałem w ramkach
snu;
to intymny zaciek na ścianie,
rozmyślam o niej
w każdej wersji zapisanej,
jest tam wysoka trawa,
prośba o ciszę
i dotyk ustami.