Noce pod parasolami - Część II

NOCE POD PARASOLAMI - część druga

Dział: Kultura Temat: Literatura



Zygmunt Jan Prusiński

POECI W OGRODZIE ANNY 2

Jednak zadrżałaś, nie ze wstydu...

Akurat miałem dotknąć (twój intymny szelest),
że pragnienie zostanie spełnione. –
Człowiek ściga się z czasem. Czasem wyciągnie
marzenie spod poduszki, kiedy sen spokojny
za nami. Więc maluję cię po swojemu,
tylko wróbel na gałęzi przeszkadza mi teraz.
Twoje szczupłe nogi mają naturalny kolor, są białe,
i to mnie przyciąga, bo mogę ułożyć ten wiersz
w erotycznym aspekcie. - Czy mogę Anno?
Ale to nic, w tym ogrodzie bywam i piszę
wiersz miłosny. - Czy można tak to nazwać?
Jesteś gościnna, często się śmiejesz - jesteś młoda,
a młodość ma zakręty. Wabi jak motyl w maju.

DLA UNII NIE SĄ POTRZEBNE SZNUROWADŁA

- O co chodzi z tymi sznurowadłami...?
Jutro dobra mgła mi odpowie - odpowie.

Tylko dlaczego przeczytałem na murze:
"Sznurowadła dla Unii nie są potrzebne"?

Lecz paradoks polega na ogłupianiu -
i wychodzi każdemu oszuście w nagrodę,
że nic nie jest boskiego prócz krzyku
kobiety gwałconej na przystanku we wsi.

Rozbiera się Julka dla Juliana z Przewłoki,
ubiera na uda czerwone wianki z kwiatów.

Umiarkowana gęsta mgła bezdźwięczna,
choć często śpiewa koło mego domu.

- Ukąsiła mnie osa, zła dzisiaj na każdego.

A TEN SUMIENIAK, A TEN ŻEBRAK...

I nikt nie ma odwagi napisać ciąg dalszy,
o ślicznej opiekunce o nazwie - Unia!

Urągany przez Wandę, urżnięty przez wino,
schodzi do doliny ostatni żołnierz partyzant.

Rżniemy cwaniaków w Unii Europejskiej;
rozłazi się myśl przewodnia do wodza
który okrakiem na płocie Stefana wisi.

Sukienki coraz bledsze, kolory znikają,
panny młode niegotowe do zamążpójścia
- bieli się akacjowy las w lesie za wzgórzem.

Pobiegniemy tam, gdzie mamusia Unia
pracuje za nas; my jedynie pieśni składać,
najlepsze biesiadne przy gąsiorze wina.

CO Z TEGO MICHAELU ?

Motto: Ciągle mnie wzruszasz
i zmuszasz swoją ciszą
do napisania wiersza!


Mnie to już nie rusza,
uczucia schowałem
pod zielony kamień.

Palę skręty i paznokcie
obgryzam - umierają poeci.

Ktoś odważny robi kasę -
okradają cię i po śmierci.

A ty wciąż szukasz
uczuć zagubionego dziecka,
matki prawdziwej i ojca
prawdziwego.

- Czy tam gdzie jesteś
są inni ludzie?
Jeśli możesz odpowiedzieć
napisz list do mnie...

W POCZEKALNI BLUES NA DWORCU

Dzieci Boga idą do ludzkich ogródków na cały dzień –
może ktoś rzuci im do rączek małą monetę szczęścia...?
Ale żeby nie wiem jak na nich patrzeć, to blues w nich gra.

Wierni tym dworcom, bezdomni i alkoholicy – nie mają
biletu do Chicago. Staczają się już bez wspomnień,
to Dzieci Króla Ślepców – droga ich prowadzi...

Potyczki, potyczki i kamienne myśli – by zapamiętać
coś małego i wieloznacznego. Sypie schemat uczuć;
dworzec kolejowy to mapa ludzkich spraw.

Rozjeżdżają się ludzie w różne strony – ile jest tych stron?
Kochankowie potajemnie wybierają stacje – w tłumie
można się schować, jak igła w sianie...

W SZCZELINACH CZASU ZAPOWIADASZ DOBROĆ

Obejrzyj się
moje ramiona są skrzydłami!

Zbieram za tobą twoje ślady
mamy dojść do wymierzonego celu
starannie poukładani pod niebem
by w trawach znaleźć na wydmach
to jedyne miejsce spokoju...

Czy możesz oddać siebie całą
bym mógł wzmocnić tę wiarę
że jestem ci potrzebny w przejściu
przez kładkę tam gdzie kamienne
poduszki słuchają mowę fal?

Jeśli się skaleczysz pocałuję ranę
zaraz się zagoi bo wierzysz
w to powołanie a kolorowe ptaki
na gałęzi siedzą jakby chór
ćwiczył poszczególne frazy.

Pomnóżmy to przez istnienie w pobliżu
nie karcić brak koloru w danym czasie
on nastanie jak każdy poranek
by zaszczepić choćby graną
na organkach etiudę miłości.

U PANI MARII DOOKOŁA OGRODU

Motto: Mężczyzna wobec dramatu Pawlikowskiej
staje nieraz zawstydzony” – Boy Żeleński


Może wezmę moją gitarę różową i na różowo
zagram bluesa też na różowo; może mój głos
tenor jest także różowy, jak ogród Pani Marii?

Za kilka lat zniknie Polskie Złoty, ważniejsze jest
żydowskie Euro – autorem tej waluty jest żyd.
Jesteśmy w pierścieniu przegniłej cywilizacji...!

Ja ciągle w szarości rozwijam się w tajemniczych
granicach zamknięcia, nie jestem wolnym poetą –
jak można być wolnym człowiekiem w Polsce?

A może zaprosi was do różowego ogrodu, tam róż
ma symbolikę życia, nawet pająk i trawa jest różowa,
i deszcz na ten ogród Pani Marii pada też różowy.

Wróćcie motyle do ogrodu, Pani Maria się obudziła,
zaraz wstanie, włoży laczki i szlafrok, zejdzie
by herbatę wypić, pomyśleć o jaskółkach wierszem.

Wiersze z książki "Noce pod parasolami"

Zobacz galerię zdjęć: