I Konferencja Teoretyczno-Organizacyjna OCG
W dniach 1-3 kwietnia 2011 odbyła się w Warszawie I Konferencja Teoretyczno-Organizacyjna Organizacji Czerwonej Gwardii im. Kazimierza Mijala.
W pierwszym dniu Konferencji delegacja Towarzyszy w składzie Tow. Przewodniczący Michał Rakulski, Tow. Aleksander Iwanow i Tow. Rask Hetmański spotkali się w budynku Ambasady Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej z attache ambasady, Towarzyszem Kwon Ju Hyokiem. Rozmowa przebiegała w niezwykle przyjaznej atmosferze, którą dodatkowo wzmacniała świetna znajomość języka polskiego naszego rozmówcy. Dyskusje dotyczyły bardzo wielu kwestii związanych zarówno z bieżącą sytuacją polityczną i gospodarczą KRL-D, jak i ze sposobami, którymi idea Dżucze i polityka Songun radzą sobie z naciskiem imperializmu. Padły pytania o stosunek KRL-D do maoizmu i Rewolucji Kulturalnej. Towarzysz Kwon zreferował delegacji OCG oficjalne stanowisko władz KRLD w sprawie maoizmu, zadał pytania o perspektywy jego rozwoju w Polsce. Towarzysz Kwon podkreślił znaczenie kulturowo-historycznych kontekstów poszczególnych narodów, które w sposób absolutny powinny zostać uwzględnione w strategiach organizacji trzecioświatowych maoistów. Maoizm jest naczyniem, polska kultura ludowa zawartością. Ta ostatnia wkomponowana w popkulturowy pejzaż pierwszego świata przeżywa swoje szczególne chwile próby. Towarzysz Kwon uznał, że perspektywy współpracy między OCG a KRL-D są jak najbardziej obiecujące, obie strony zainteresowane są wzajemnym poznaniem i wspieraniem siebie w trudnych dla antyimperializmu czasach, z poszanowaniem istniejących między nimi różnic. Wszyscy członkowie OCG otrzymali egzemplarze broszur w języku polskim autorstwa towarzysza Kim Dzong Ila wyjaśniających zasady polityki Songun i filozofii Dżucze. Pierwszy dzień Konferencji zakończyło się dokonaniem symbolicznego aktu sprzeciwu wobec imperializmu w postaci spalenia flagi USA.
Drugi dzień Konferencji wiązał się z przyjazdem kandydatów na członków OCG z Krakowskiej Komórki Terenowej OCG i ze Szczecina. Zapoznali się Oni z kierownictwem OCG, dostając szansę uczestniczenia w obradach Konferencji. O godzinie 12.00 Towarzysze z Komórki Centralnej oraz Komisarze Terenowi złożyli przy grobie pierwszego polskiego maoisty – Kazimierza Mijala – uroczystą przysięgę wierności OCG, jedynej w Polsce reprezentantki trzecioświatowego maoizmu, najwyższego stadium rozwoju marksizmu. Podniosłość i powagę tego momentu podkreślały trzymane w rękach towarzyszy „Czerwone Książeczki” Towarzysza Mao-Tse Tunga, oraz powiewający czerwony sztandar z symbolem OCG.
Następnie Towarzysze w takim samym składzie udali się na cmentarz powązkowski, na którym w podobnej oprawie oddali hołd Towarzyszom: Bolesławowi Bierutowi, prezydentowi Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, wielkiemu komuniście i prawdziwemu marksiście, Karolowi Świerczewskiemu – komuniście, bohaterskiemu żołnierzowi wielu frontów wyzwolenia ludu. Towarzysze wzbudzili zaciekawienie odwiedzającej Powązki ludności, niech wiedzą – są jeszcze i zawsze będą w Polsce komuniści!
Około godziny 16.00 rozpoczęła się właściwa i merytorycznie najciekawsza część Konferencji. Towarzysze rozpoczęli prezentację, przygotowanych przez siebie wcześniej referatów. Jako pierwszy głos zabrał Komisarz Terenowy Gdańskiej Komórki Terenowej Towarzysz Rask Hetmański, przedstawiając referat pod tytułem „O wychowywaniu nowego człowieka. Refleksje po lekturze «Poematu pedagogicznego» Makarenki.”. Myślą przewodnią aktualnego jak nigdy w dobie planowej atomizacji całych społeczeństw przez coraz przebieglejsze siły kapitału jest wychowywanie i socjalizacja jednostki przez kolektyw. To kolektyw tworzy jednostkę, jednostka bez kolektywu nie jest w stanie prawidłowo odczytać swojej społecznej czy wręcz ludzkiej istoty. Tylko komuniści jednak zakładają, że można ten naturalny stan urzeczywistnić. Towarzysze zgodzili się tezami referenta, że współczesne chore przez egoistyczny konsumeryzm społeczeństwa pierwszoświatowe powinny praktycznie w całości zostać zresocjalizowane, tylko w ich przypadku model Antona Makarenki okazać się może niewystarczający, gdyż zbyt łagodny.
Drugi w kolejności swój referat przedstawił Towarzysz Przewodniczący Michał Rakulski. Referat był próbą odpowiedzi na pojawiające się dylematy odnośnie umiejscowienia poszczególnych państw w systemie światowych zależności. Wywiązała się gorąca dyskusja. Z pomocą obrazowych analogii Towarzysza Aleksandra Iwanowa uczestnicy zjazdu zgodzili się z tezą, że Polska stanowi nie wg poprzedniej formuły „kraj drugiego świata”, lecz „biedniejszy kraj pierwszego świata”. Nie rozmiękczy tej klasyfikacji nawet niższa kategoria grupy państw pierwszoświatowych, ani istnienie grup uciskanych, mających charakter „półproletariacki” (np. więźniowie).
Następnie wystąpił Towarzysz Julian Marchwicki – Komisarz Krakowskiej Komórki Terenowej OCG, przedstawiając perspektywy rozwoju komórek terenowych organizacji, zakres ich niezależności wobec centrali, sposoby rekrutacji nowych członków, metody egzekwowania jednolitej w skali kraju linii programowej. Referat i głosy, jakie się po nim pojawiły mimo nieznacznych różnic co do metod dalszej pracy prezentowały entuzjazm i gotowość do ofiarności członków OCG na ciężkiej drodze do zdobywania nowych twierdz.
Jako ostatni wystąpił Towarzysz Aleksander Iwanow. Wystąpienie było krótkie lecz niezwykle obrazowe i przede wszystkim poruszające nadzwyczaj istotne zagadnienie: w jaki sposób budować potęgę OCG we wrogim społeczeństwie pierwszoświatowym. Towarzysze zgodzili się, że dla dobra i wielkości OCG należy zrobić wiele jeśli nie wszystko, odpowiednio dobranymi do czasów i okoliczności środkami. Parafrazując słowa nieśmiertelnego Lenina wiemy, że to pazerni pierwszoświatowcy sprzedadzą nam broń, która przyczyni się do anihilacji ich zbudowanego na wyzysku świata. Towarzysz Iwanow naświetlił też sposoby utrzymywania wśród Towarzyszy jedności i żywotności idei. Wywiązała się dyskusja na temat sposobów stałego rewolucjonizowania swojej postawy, stałej walki przeciwko sobie, wyrosłego z systemu kapitalizmu o siebie – rewolucjonistę i komunistę.
Obrady zakończył oficjalnie około godz. 20 Towarzysz Przewodniczący. Część nieoficjalna trwała do późnych godzin nocnych przy ognisku, w braterskiej atmosferze, rozmowach przerywanych co jakiś czas intonowaniem rewolucyjnych pieśni. Następnego dnia, Towarzysze rozjechali się do swoich miast, by pracować tam nadal nad wzmacnianiem Organizacji Czerwonej Gwardii im. Kazimierza Mijala i nad wzmacnianiem idei trzecioświatowego maoizmu w Polsce.
Źródło tutaj
