Okres świąteczny w Korei Północnej

Na pewno bardziej jubileuszowej daty Korea Płn. nie mogła sobie wymarzyć. Rok 2011, który dopiero nastąpił jest dokładnie setnym rokiem wg Kalendarza Dżucze. 100 lat zatem minęło od czasu narodzin wodza Kim Ir Sena. Powody do świętowania widoczne są jak na dłoni. Rok 2011 (100) został ochrzczony mianem Dżucze („Dżucze” – państwowa ideologia Korei Północnej, według wszystkich socjologicznych kryteriów mająca cechy kultu religijnego i licząca wielu adeptów).

Niemniej jednak, Nowy Rok to czas podsumowań i oceny minionego. 2010 jest w północnokoreańskich środkach przekazu nazywany „rokiem wielkich przemian”. Sporo wydarzyło się i złego i dobrego: trudna sytuacja polityczna w kontaktach z Koreą Płd, reforma walutowa – to na pewno niechlubne momenty roku 2010. Ale przecież poprawie uległa sytuacja związana z energią elektryczną, ulicy pojaśniały od blasku świateł, pojawiły się działające sygnalizatory świetlne, zauważalnie zwiększyła się też liczba samochodów osobowych. Co się tyczy standardów życia – w Phenianie wciąż zwiększa się liczba osób posiadających telefony komórkowe.

Jeśli chodzi o największe niespodzianki ubiegłego roku, to na pewno należy wspomnieć o zakazie używania japońskich samochodów z kierownicą po prawej stronie i zakończeniu działania telefonicznej sieci Sunnet, z której korzystali obcokrajowcy, do momentu pojawienia się w styczniu 2009r. sieci 3G Koryolink.

W KRL-D Nowy Rok świętuje się dwukrotnie: wg kalendarza słonecznego i księżycowego. Uważa się, że jest to święto rodzinne. Już rano, 1. stycznia należy pokłonić się rodzicom. Noworoczne świętowanie nie trwa długo – 1. i 2. stycznia. Sklepy i restauracje pracują w te dni normalnie, a pracownicy, którzy pracują w Nowy Rok mogą się spodziewać zamiany wolnego na inne dni. 31. grudnia jest dniem pracującym, jednak po południu mieszkańcy Phenianu udają się na Plac Kim Ir Sena, by oddać hołd ojcu narodu koreańskiego.

Nie ma w KRL-D tradycji ubierania choinki, jednak niektóre sklepy, restauracje i hotele przygotowują niewielkie ekspozycje. Bałwanki z waty można zobaczyć również na placach i w parkach.

Tekst przygotowany przez