Czy syn Kim Ir Sena mieszkający w Polsce może objąc władzę ?

Dziennikarze od zawsze twierdzili, że Kim Pyong Il mógłby zostać następcą ojca: Kim Ir Sena, lub przyrodniego brata. Kiedy w połowie roku 2008 roku stan zdrowia Kim Jong Ila pogorszył się, temat sukcesji znów stał się popularnym tematem w mediach.
Plotki dotyczące Kim Pyong Ila jako następcy Kim Ir Sena pojawiały się już na początku lat osiemdziesiątych kiedy został wysłany do Europy jako ambasador Korei Północnej. Specjaliści powszechnie uważali iż odsunięcie Kim Pyong Ila i wysłanie go zagranicę było sygnałem, iż może on stanowić zagrożenie dla przejęcie władzy przez Kim Jong Ila.

Moim zdaniem i chciałbym to wykazać w poniższym artykule, Kim Pyong Il, mimo że chciał dojść do władzy, nie miał możliwości by cel ten zrealizować.
Kim Pyong Il urodził się 10 sierpnia 1954 roku. Jest synem drugiej żony Kim Ir Sena: Kim Sung Ae. Studiował w Moskwie oraz w Phenianie gdzie w 1979 roku ukończył Ekonomię oraz Akademię Wojskową im. Kim Ir Sena. Rok później został wysłany na roczne studia wojskowe do NRD. Od 1982 do 1985 był attaché militaire w Belgradzie. Między 1985 i 1988 rokiem pracował w Departamencie Zapasów w Ministerstwie Koreańskiej Armii Ludowej w Phenianie. Kariera dyplomatyczna Kim Pyong Ila na dobre rozpoczęła się we wrześniu 1988 roku. Najpierw został ambasadorem KRL-D na Węgrzech (pozostał na tym stanowisku do końca 1988 roku). Od 1988 do 1994 r. pełnił funkcje ambasadora w Bułgarii, a następne 3 lata w Finlandii.  W 1998 roku przybył do Warszawy gdzie do dziś pełni funkcje ambasadora Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej w Polsce. Kim Pyong Il jest oficerem drugiego stopnia w wojsku północnokoreańskim. Włada rosyjskim i angielskim oraz-chociaż nie przyznaje się do tego-potrafi zrozumieć język polski. Jego żona pochodzi z elity północnokoreańskiej, a córka i syn rozpoczęli studia doktoranckie w Polsce w Polskiej Akademii Nauk.

Większość mediów utrzymuję, że  Kim Pyong Il jest w Polsce, ponieważ stanowi zagrożenie dla Kim Jong Ila. Jednakże takie stwierdzenie w dużym stopniu mija się z prawdą. Żeby lepiej zrozumieć postać Kim Pyong Ila, musimy wrócić do przeszłości obecnego przywódcy Korei.
Aktualny przywódca Korei Północnej, Kim Jong Il zawsze podziwiał swoją matkę:  Kim Jong Suk. To ona zajmowała się nim kiedy Kim Ir Sen przebywał w Rosji w latach czterdziestych oraz podczas wojny Koreańskiej (1950-1954). Kim Jong Suk zmarła podczas porodu kolejnego syna. Podobno mogła zostać uratowana, ale gdy dowiedziała się, że mąż zdradza ją z kochanką, matką Kim Pyong ila, wolała umrzeć. Zygmunt Freud twierdził, że psychika człowieka kształtuje się między 3 i 5 rokiem życia, i przykład Kim Jong Ila zdaje się to potwierdzać.  Przeżywał wielki stres po śmierci matki i wielokrotnie to demonstrował, otaczając ją specyficznym kultem, szczególnie od lat osiemdziesiątych. Być może dlatego tak bardzo nienawidził macochy i przyrodnie rodzeństwo, których obwiniał o śmierć matki. Bardzo możliwe, iż młodzieńcze zatargi między braćmi były więc jedną z przyczyn odsunięcia Kim Pyong Ila i pozbawienia go wpływów.

W 1974 r. podczas tajnego spotkania Komitetu Centralnego Partii Pracy Korei Kim Jong Il został mianowany następcą ojca.  Czy  Kim Pyong Il mógł być zagrożeniem dla brata? Odpowiedz brzmi raczej nie-miał wtedy dopiero 20 lat, więc był za młody aby sprawować władzę. Sześć lat później Kim Jong Il wysłał go zagranicę i usunął na boczny tor polityki północnokoreańskiej.

Poza skomplikowanymi relacjami rodzinnymi, istotna jest także odpowiedź na pytanie jak funkcjonuję system północnokoreański. Kim Ir Sen nie miał zaufania ani do Partii ani do własnej frakcji Partii Komunistycznej Kapsan, ani do wojska. Dlatego na czele państwa nie stoi ani Wojsko ani Partia, ale rodzina Wodza i Założyciela KRLD.  Według Kim Ir Sena rewolucję może prowadzić tylko Ojciec rewolucji, a więc on sam. Twierdził, też, że jego rodzina jest ponad wszystkim, dlatego rządzi Koreą Północną do dzisiaj. Problemy rozpoczęły się, kiedy w rodzinie Kimów wyłoniły się dwie frakcje. Z jednej strony Kim Jong Il, a z drugiej frakcja Kim Pyong Ila do której należała jego matka: Kim Sung Ae, oraz młodszy brat Kim Ir Sena: Kim Jong Ju. Każda z tych frakcji chciała mieć władzę i przywileje. Kim Jong Il już w młodości nie był akceptowany przez Kim Sung Ae oraz Kim Pyong Ila. Wiedział, że dzielenie władzy z nimi nie będzie możliwe. Dlatego od 1964 r., kiedy stanął na czele najbardziej wpływowego departamentu propagandy Partii Pracy Korei, zaczął promować swoich protegowanych, a usuwać ludzi Kim Pyong Ila. Kim Jong Il zdawał sobie sprawę, że najgroźniejszymi jego rywalami byli macocha Kim Sung Ae oraz wujek Kim Jong Ju. Usunął ich więc w cień w pierwszej kolejności. Wujek Kim Jong Ju został w połowie lat siedemdziesiątych oddelegowany do północnej części Korei Północnej, a macocha Kim Sung Ae, która stała na czele organizacji Federacji Kobiet straciła stanowisko.

Później przyszła kolej na Kim Pyong Ila i to mimo że-jak twierdzi uchodźca Kang Myung Do-sam Kim Ir Sen był bardzo przywiązany do swojego młodszego syna. Oznaczać to może, że Kim Jong Il de facto rządził Koreą Północną już w połowie lat siedemdziesiątych.
Pod koniec latach siedemdziesiątych doszło do znaczącego incydentu. Brat macochy Jong Ila chciał wybudować w Phenianie dom, w miejscu gdzie miała stanąć Biblioteka Narodowa. Wyjątkowo zdenerwowało to Kim Ir Sena, który uznał iż jego szwagier, nie jest częścią rodziny i posuwa się za daleko. Rok później stracił on swoje  stanowisko w Partii Pracy Korei i został oddalony jako zwykły rolnik na południe Phenianu.

W 1979 r., Kim Pyong Il ukończył studia. Kim Jong Il wiedział, że to właściwy moment do ataku. Kim Pyong Il lubił zabawę i gdy w czasie jednej z nich jego przyjaciel krzyczał „Niech żyję Kim Pyong Il”, Kim Jong Il natychmiast poinformował o tym ojca, poddając w wątpliwość czy podobne zachowania przystoja komuś „nie z rodziny”. Zaskoczony Kim Ir Sen miał krzyknąc „Jak to możliwe? Tylko ja jestem wodzem w Korei Północnej, a nie Kim Pyong Il”.  W efekcie, Pyong Il został zmuszony do opuszczenia kraju i trafił ze swoim młodszym bratem Kim Yong Ju na roczne studia do NRD.

Niedługo potem podczas szóstego kongresu PPK, który odbył się w październiku 1980 roku, nastąpiła oficjalna nominacja Kim Jong Ila jako następcy ojca. Jego stronnicy zostali powołani na najważniejsze stanowiska w państwie. Byli oni również najwierniejszymi przyjaciółmi Kim Ir Sena, z którym razem walczyli przeciw Japończykom. Jednakże ta starsza generacja powoli schodziła już ze sceny, zastępowana przez nową, w której czołowe role odgrywali ludzie związani z Kim Jong Ilem. W tym czasie Kim Pyong Il przebywał w NRD, a później w Jugosławii, gdzie pozostał do 1985 roku, jako pracownik ambasady KRL-D w Belgradzie.  Wrócił do Phenianu i pracował w ministerstwie Koreańskiej Armii Ludowej w Phenianie. W 1988 roku Kim Jong Il uznał iż rozwiązaniem politycznego problemu, jaki stanowiła obecność młodszego przyrodniego brata, będzie kariera dyplomatyczna potencjalnego rywala. Pyong Il, zostaje ambasadorem w Budapeszcie.  Za granicą znajdują się także siostra Kim Pyong Ila, KimKyung Jin. Jego znajomych i politycznych stronników spotyka nieporównywalnie gorszy los: kończą w obozach pracy albo na politycznej banicji z dala od stolicy. Najbliżsi przyjaciele Kim Pyong Ila, synowie starszej generacji rewolucyjnej. na przykład Chon Mun Sop również zostają pozbawieni władzy i wpływów.

Rok 1993 i zbliżająca się śmierć Kim Ir Sena, to polityczny przełom w Korei Północnej. Kim Pyong Il wraca z Finlandii nie informując Fińskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, jego matka Kim Sung Ae ponownie staje na czele federacji Kobiet Koreańskich, a  wujek Kim Jong Ju wraca do gry o władzę. Dziennikarze oraz analitycy sceny politycznej Półwyspu Koreańskiego twierdzili, że może to oznaczać zmierzch władzy Kim Jong Ila. Jednakże głębsza analiza pokazuje, że było to niemożliwe. Po pierwsze Kim Jong Il znajdował się blisko najwyższych stanowisk Korei Północnej od ponad 20 lat, więc najważniejsze funkcję pełnili jego współpracownicy. Po drugie według wielu uchodźców, to Kim Jong Il łaskawie przychylał się do próśb ojca, pozwalając Kim Pyong Ilowi, Kim Jong Ju oraz Kim Sung Ae pojawiać na scenie politycznej.

10 lipca 1994 roku zmarł Kim Ir Sen. „Obca gałąź” ( czyli frakcja Pyong Ila) była na pogrzebie, ale w oficjalnych dokumentach zostali albo pominięci albo zlekceważeni. Na przykład w artykułach prasy północnokoreańskiej, Kim Jong Ju oraz Kim Sung Ae są wymieniani, ale tylko jako towarzysze, a nie członkowie rodziny Kim Ir Sena. Jedyny argument który mógłby zaprzeczyć tej tezie to zmiana numeru Kim Sung Ae w komitecie pogrzebowym Wielkiego wodza. Początkowo miała 104 pozycje, ale ostatecznie dostała numer 14.  Za to na liście nie został wymieniony Kim Pyong Il mimo, że był obecny na ceremonii. Wydaję się, że to była kolejna łaska Kim Jong Ila.

Jak twierdzą specjaliści od sceny północnokoreańskiej, zaraz po pogrzebie Kim Sung Ae oraz Kim Jong Ju powrócili na polityczną emeryturę bądż do aresztu domowego. Kim Pyong Il wrócił do Finlandii, którą później zamienił na Polskę, gdzie przebywa do dziś, pełniąc funkcje docenta korpusu dyplomatycznego.

Mimo, że Kim Pyong Il mógł stać się małym generałem w oczach ojca, to nigdy nie było to możliwe w rzeczywistości. Kim Jong Il sprawował władzę już w połowie lat siedemdziesiątych i awansował wyłącznie swoich przyjaciół. Kim Pyong Il wykonuję pojednawcze gesty i próbuje się zbliżyć do głównej gałęzi rodzinny, o czym świadczy fakt iż jego doktoryzująca się w Polsce córka bierzę ślub z synem generała Wojska Północno-Koreańskiego, a generałowie są osobiście mianowani przez samego Kim Jong Ila. System północnokoreański, może w pewnym momencie potrzebować małego generała, ponieważ siłą tego układu są właśnie koligacje rodzinne.

Pojawia się pytanie, dlaczego Pyong Il, jeśli nie stanowił zagrożenia jest na wygnaniu w Polsce? Według autorów wielu publikacji powód jest prosty, Pyong Il był częścią systemu gałęzi rodzinnej KRL-D.  Kim Jong Il rozumiał że w systemie północnokoreańskim, walczą między sobą frakcje rodzinne i uważał, że najniebezpieczniejszym czynnikiem dla systemu dziedziczenia są linie boczne, które rozpoczął jego młodszy brat. Kim Jong Il więc rozbił drugą gałąź rodzinną, a Kim Pyong Il mimo, że był słaby, mógł próbować dojść do władzy to z pomocą Kim Sung Ae oraz sprzyjającego mu wujka Kim Jong Ju. Dlatego Kim Jong Il rozbił cały układ rodzinny poprzez następujące działania:

- Odesłanie z Phenianu Kim Jong Ju: młodszedo brata Kim Ir Sena.
- Oddalenie matki Kim Pyong Ila od ojca, początkowo w mediach, a następnie pozbawienie jej wpływów politycznych.
- Odesłanie Kim Pyong Ila na placówki dyplomatyczne.
- Oddalenie wszelkich współpracowników Kim Jong Ju, Kim Sung Ae, Kim Pyong Ila.

Wskutek tej polityki Kim Pyong Il już nie ma dzisiaj wysoko postawionych przyjaciół. Mimo to Kim Pyong Il nie może wrócić do kraju ponieważ mógłby próbować budować układ od podstaw, a rodzina wciąż o nim pamięta. Członkowie rodziny, którzy popierali go do pewnego momentu, mogą stworzyć z nim „nową gałąź” rodziny Kimów, która może stanąć na czele Korei Północnej po śmierci Kim Dzong Ila. Nie przypadkowo więc, nie był na konferencji partijnej, która miała miejsce pod koniec września br.