Tyle się po prawej stronie sceny politycznej partii zrobiło, że nie sposób naliczyć różnych nowo-tworków (PO-tworków z wiadomych względów na prawicy doszukać się nie można. Choć "Tworki" byłyby zdaniem niektórych idealnym miejscem na kontynuowanie kariery politycznej dla części prawej strony. Ze względu na brak stronniczości i stosunkowo przejściową sytuację niektórych partyjek bezpieczniej będzie określić je jednak jako nowo-tworki). Nowo-tworki więc z racji swojej ilości muszą komunikować się mniej bezpośrednio, a bardziej szumnie, by być choć usłyszanym w tym tłoku.
Po listach Kowala do Solidarnej Polski, przyszedł czas na komunikat Ziobrystów do PiSu. Tym razem chodzi o wspólnego kandydata na Prezydenta. Taką propozycję odczytywać w nurcie bardzo charakterystycznym dla Solidarnej Polski, czyli w skrócie mówiąc- Dokonywać jedności prawicy, ale w taki sposób, by na jej czele stał Zbyszek Z.
Jako, że nie ma po co rozwodzić się nad sensownością tego pomysłu, będącego zwykłą marketingową zagrywką zajmijmy się tylko i wyłącznie sprawdzeniem jakości uzbrojenia na ewentualną realizację politycznego planu:
* Jarosław Kaczyński- Facet, który przegrał już "x" wyborów. Człowiek, który jest zbiorem paradoksów. Silnym charyzmatycznym liderem, jednocześnie noszącym znamiona kogoś nieobliczalnego. Patetycznym wodzem przemawiającym wśród symboli narodowych i religijnych, który podczas tego typu wydarzeń używa ostrego języka. Pociąga i jednoczesnie odrzuca. O ile można liczyć, że pociągnie za sobą starszy elektorat, to młodzi raczej za nim nie pójdą.
* Marek Jurek- Moralizator, uczciwy, z zasadami. Jednak czasy, kiedy może stawać do walki o najważniejsze funkcje w państwie już się skończyły. Za grzeczny, za mało wyrazisty, ZApomniany.
* Zbigniew Ziobro- Mimo starań o zmianę wizerunku, odejścia z PiS, i dbania o jedność prawicy ten człowiek zdaje się być spalony przez czasy kierowania resortem Sprawiedliwości. Jego start w wyborach równa się wyciągnięciu asów z rękawa przez Palikota, który w tym rozrachunku okazałby się zwycięzcą.
Wniosek...wszyscy są w jakiś sposób spaleni....
Dlatego warto pomyśleć o człowieku z zewnątrz, nie ubabranym w politycznym błocie. Człowieku z osiągnieciami, pozycją i zaufaniem społecznym.
Od lat sądzę, że polską scenę polityczną może uratować tylko grupa ludzi, którzy osiągnęli coś w biznesie, i teraz chcą przenieść swój talent na grunt polityki, aby w ten sposób dawać coś więcej społeczeństwu. Trochę na wzór rodem z USA, gdzie wśród milionerów od lat zasiadanie w Kongresie stanowi elitarne zwieńczenie swojej biznesowej kariery. Niestety do tej pory nad Wisłą to się nie sprawdzało- przykładów nie trzeba szukać daleko, chociażby Palikot, który wchodząc do Sejmu pokazał, że bardziej niż na społeczeństwie, zależy mu na dobrej zabawie.
Jest jednak człowiek pasujący w sam raz do modelu biznesmena z osiągnięciami. Chodzi o Romana Kluskę. Twórcę Optimusa, zniszczonego przed kilkoma laty przez władze. Uczciwego przedsiębiorcę, któego interesy szły nie po linii z biznesami elit. Całe zamieszanie skończyło się w taki sposób, że Kluska, mający aspiracje, by stać się magnatem komputerowym, śmiało rywalizującym z amerykańskimi koncernami po dziś dzień jest rekordzistą w zapłaconej kałcji za wyjście z aresztu (kwota 8 milionów złotych), doprowadzonym ostatecznie do totalnego bankructwa.
Jednak nie Optimus pokazał jego prawdziwy talent, lecz to, co stało się później. Kluska zaczął kompletnie od zera. Było o nim cicho, do czasu- Bo przed kilkoma miesiącami odebrał nagrodę za spektakularny biznes....rolny. Niedoszły magnat komputerowy dziś ma wytwórnię serów i produktów mleczarskich. Wrócił do gry. A najciekawsze w całej historii jest to, że Roman Kluska to bardzo uczciwy człowiek, któremu nie są obce wartości ściśle łączone z prawicą.
Może to zwykłe gdybanie. Ale taki człowiek miałby moje pełne poparcie....
Inne tematy w dziale Polityka
