W Wielkosobotnim zastanowieniu nad sensem tych wydarzeń sięgnąłem do ....Fryderyka Nietzschego. Śmierć Boga, którego już nie potrzebujemy. Boga, który w średniowieczu postrzegany był jako siłacz, a nagle stał się "słabiakiem" do kopania, dobrym "kumplem" do poklepania po plecach, czy frajerem, którego można naginać, bo i tak wszystko wszystkim wybaczy.
Smutny ten Nietzsche. Razem z Bogiem pochował moralność. Skończyło się wszystko. Skończyły się wartości, skończyły się granice, sumienie. Jest tylko jedno ale... Nietzsche ogłosił, Nietzsche umarł. A przez 111 lat od jego śmierci "pogrzebany" Kościół nadal trwa, a mało tego- rok w rok świętuje Zmartwychwstanie Boga, podczas, gdy niektórzy nadal próbują Go uśmiercić i udowaniać, że nie żyje. Bez skutków.
Żeby tak nie jechać po Fryderyku warto też wspomnieć o pozytywach. Mimo, że daleko pojechał ze swoim poglądem, to jednak miał facet trochę racji. Radykalny Nietzsche pośród krytyki zadaje pytanie każdemu chrześcijaninowi- Czy taki naprawdę jest Stworzyciel świata? Czy ktoś, kto powołał życie i stworzył świat może być słaby? Nigdy.
Coś jednak jest na rzeczy. Wystarczy popatrzeć na to, jak postrzegamy Świętych i Błogosławionych "wypuszczonych" w świat przez tegoż Boga- Franciszek z Asyżu nie jest mnichem, który założył wspaniały zakon i był mistrzem dla wielu, a przyjemnym chłopczykiem który gadał sobie ze zwierzątkami. Innych przykładów nie trzeba szukać daleko- przedwczoraj ogłoszony Błogosławionym Jan Paweł II. Może i pamiętamy, że nie bał się twardych dyskusji z moznymi tego świata, że miał siły by spotkać się w cztery oczy z zamachowcem, który chciał go "odstrzelić".
Kto na niego dziś patrzy jak na prawdziwego bohatera? Niewielu. Za to dla zdecydowanej większości jest przyjemnym dziadkiem od kremówek, który chadzał sobie po górach z ciupażką.
Niech Jan Paweł II z pełnymi dokonaniami będzie dla nas dowodem, że Bóg nie jest słabeuszem, ale tym, który jako pełen doskonałości wypuszcza na świat niesamowitych ludzi.
Inne tematy w dziale Kultura
