Boni M.

Miałem dzisiaj siedzieć cicho, ale bo to pozwolą człowiekowi...

To co dla TVN24 powiedział prof. Mirosław Dakowski o donosach TW "Znaka", zmienia postać rzeczy i cały ten, w zamierzeniu chyba wzniosły, wczorajszy spektakl z wyznaniem, skruchą i wybaczeniem zamienia w ponurą farsę i skandal.

Wczoraj byłem "pełen zrozumienia" dla sytuacji szantażowanego Michała Boniego i tylko niezbyt energicznie zastrzegałem, że mógł wcześniej się publicznie przyznać, zamiast korzystać z ryczałtowego przebaczenia i odpuszczenia przyznanego przez Adama Michnika i całe to, opętane jaskiniową nienawiścią do lustracji, środowisko.

Niesmak budził też doraźny kontekst tej ekspiacji.

Proszę, oto Donaldo wysmażył już ministerialny stołek dla kolegi. Trzeba tylko z tą lustracją coś zrobić. Tak to mniej więcej widziałem.

Z drugiej jednak strony kupowałem wersję szantażu, ubeckich gróźb itd. Nie mnie oceniać tamte decyzje. Trochę za młody jestem.

Jednak, ulec szantażowi to jedno, zaś sypać kolegów - to coś innego.

Prawie każdy opozycjonista z tamtych lat wie i potrafi powiedzieć, co trzeba było w takim wypadku zrobić. Wystarczyło pogadać z kolegami, wyjawić im, co się stało.

Wspólnie znajdowało się całkiem niezłe wyjścia z tych ubeckich matni.

Powie ktoś, że nie powinienem ślepo ufać temu, co mówi prof. Dakowski.

Jakoś jednak wolę zaufać jego słowom, niż Boniego.

Może dlatego, że Dakowski nie był agentem.