Jedni widzą w centrum Warszawy Pałac Kultury i Nauki, gromadkę wieżowców, obskurny Dworzec Centralny. Inni patrząc na to samo - widzą grubaśny słój najsmakowitszych, przesłodkich okazji.
Jakoś bez rozgłosu, chyłkiem po gazetach przemknęła informacja o nowych koncepcjach dotyczących zagospodarowania Pl. Defilad. Poprzednie władze stolicy kokosiły się z tym długo - aż w końcu uchwaliły projekt zabudowy - ośmiokondygnacyjne kompleksy komercyjno-mieszkalne, Muzeum Sztuki Nowoczesnej i Kupiecki Dom Towarowy.
Teraz choć z powodu znanych niejasności, czy nowa pani prezydent jest, czy nie jest, generalnie w Warszawskich instytucjach panuje paraliż, zastój, brak decyzji i wyczekiwanie.
Nowe władze znalazły jednak w sobie dość energii i mocy decyzyjnych, by szybko zrezygnować z usług konsorcjum, które miało zająć się przygotowaniem inwestycji wokół Pałacu Kultury.
O co tu może chodzić?
Cóż, wiadomo, że wiele kwestii właścicielskich co do gruntów w samych środku stolicy wymaga wyjaśnienia.
Pisze też "Rzeczpospolita": "Wiadomo, że wiceprezydent Jacek Wojciechowicz jest zwolennikiem wyższej zabudowy wokół PKiN. Uspokaja jednak, że zarząd nie podjął jeszcze żadnych decyzji w tej sprawie."
Hmm. Przypominam sobie epoki Marcina Święcickiego i Pawła Piskorskiego. Jeśli pamięć mnie nie myli, kwestie zwrotu kamienic i gruntów dawnym właścicielom były wówczas taką "szarą strefą". To znaczy niby, regulacji ogólnych, ustaw o reprywatyzacji czy restytucji, nie było, ale raz po raz jakiś majątek trafiał z puli miasta do rąk prywatnych. Czy to były ręce dawnych właścicieli, to już inna sprawa.
Dla kogo zatem ta strefa była szara, to była szara. Dla niektórych była raczej złota.
Budowa ulubionych przez wiceprezydenta wysokościowców to znów zezwolenia, koncesje, opłaty itp.
Gdzie nie spojrzysz - tam konfitury.
Czy można się państwu Ratuszostwu dziwić?
Inne tematy w dziale Polityka
