Jeszcze o czwartej nad ranem Tomasz Machała podawał na swym portalu "Kampania na żywo":
"Liderzy uzgodnili też maksymalną wysokość nowego funduszu ratunkowego. Wyniesie 500 miliardów euro. Według różnych źródeł ta liczba ma być zweryfikowana w marcu, lub w lipcu 2012 roku."
http://kampanianazywo.pl/relacja/porazka-w-sprawie-traktatu-nie-bedzie-nowego/
a koło godziny 8.00 na onecie pojawiła się informacja, że będzie to zaledwie nędzne 200 miliardów euroi to złożonych na konto MFW.
"państwa strefy euro oraz inne kraje UE mają wzmocnić Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) kwotą do 200 mld euro, by ten wspierał zadłużone gospodarki eurolandu. "
http://biznes.onet.pl/van-rompuy-200-mld-euro-dla-mfw-by-ratowac-eurolan,18493,4961862,3219970,199,1,news-detal
Jest to kwota bez znaczenia, jeśli chodzi o możliwość powstrzymania choćby na jakiś czas światowego kataklizmu finansowego. Przypomnę, że pierwsza transza pomocy kredytowej dla małej Grecji wyniosła 110 miliardów euro, a przewidywana druga - 109 miliardów, a i tak pomoc ta nie uratuje zdaniem analityków finansowych tego kraju, bo służy wyłącznie ratowaniu tyłków bankierów, którzy lekką rączką pożyczali przez lata Grecji kasę. O niemal dwubilionowym długu Włoch nie wspomnę. Potrzeby krajów eurolandu znajdujących się w najbardziej krytycznej sytuacji oceniane były latem tego roku następująco:
"Pierwsza w kolejce jest Portugalia, która może potrzebować dodatkowych 50 mld euro. Potrzeby Irlandii mogą sięgać 40 mld euro. Jeżeli rynki finansowe nie potraktują łagodniej Hiszpanii, będzie ona potrzebować ok. 350 mld euro. Uwzględnienie Włoch kosztowałoby ok. 600 mld euro."
http://www.obserwatorfinansowy.pl/2011/07/29/ile-jeszcze-pieniedzy-potrzeba-eurolandowi/
Zsumowanie tych kwot (plus potrzeby Grecji) daje grubo powyżej bilion euro. A ile potrzebować będą za chwilę takie kraje jak np. Polska?
Tymczasem liderzy UE po długim, całonocnym stękaniu wydusili z siebie liche 200 miliardów, a i tak stawiam, że nawet tego nie będzie (z czego, nota bene, bardzo się cieszę, bo pieniądze dane MFW, to pieniądze utopione, przekazane na wieczne nieoddanie).
Przygotowany ubiegłej nocy w Brukseli plan jest kapitulacją krajów Unii przed nieuchronnym już kryzysem. Krytyczna sytuacja potwierdziła starą prawdę: nie ma kumpli, chcesz liczyć, licz na siebie. I - dodam - to jest zdrowe. Również postawa Niemiec podoba mi się, Berlin nie zgodził się bowiem na przyklepanie żądań szefów UE przyznania licencji bankowej EBC:
"Berlin nie zgodził się na przyznanie licencji bankowej przyszłemu, stałemu funduszowi ratunkowemu strefy euro (ESM); taką propozycję złożył przed szczytem Van Rompuy. Niemcy nie chcą, by EBC pełnił rolę "pożyczkodawcy ostatniej szansy", bo ich zdaniem powinien on stać na straży stabilności wspólnej waluty i trzymać w ryzach inflację w strefie euro."
http://biznes.onet.pl/van-rompuy-200-mld-euro-dla-mfw-by-ratowac-eurolan,18493,4961862,3219970,199,1,news-detal
Niemcy, co prawda, kierują się wyłącznie swoim egoistycznym politycznym i gospodarczym interesem, ale to właśnie uważam za zdrowe, bo może usunięty, albo choć okrojony zostanie kosztowny parawan skrywający imperialne ambicje Berlina, czyli Unia Europejska (tegoroczny budżet UE to przeszło 140 miliardów euro). W końcu też może ci, którzy przez lata ślizgali się w polityce, robiąc za dobrch wujków fundujących masom spokój za pożyczone a konto przyszłych pokoleń pieniądze, będą musieli dziś zebrać baty.
Na koniec wracam do pytania zawartego w tytule notki: komu i dlaczego zależy na tych dwustu nędznych miliardach euro dla MFW? Jak myślicie?
linki do książki FYMa Czerwona strona księżyca: fymreport.polis2008.pl 65,2 MB 88 MB ebook 147 MB Zwolennikom Platformy i Komorowskiego
Jestem poetą. To znaczy nazywam rzeczy imieniem:
na świat mówię - świat, na kraj - Ojczyzna,
czasem mówię chmurnie na durniów - durnie.
Tadeusz Borowski
Kiedy jednak długi szereg nadużyć i uzurpacji, zmierzających stale w tym samym kierunku, zdradza zamiar wprowadzenia władzy absolutnej i despotycznej, to słusznym i ludzkim prawem, i obowiązkiem jest odrzucenie takiego rządu oraz stworzenie nowej straży dla własnego przyszłego bezpieczeństwa.
Deklaracja Niepodległości Stanów Zjednoczonych
Być może kiedyś będę zmuszony pragnąć klęski mego państwa, a to w przypadku, gdy przestanie całkowicie zasługiwać na dalsze trwanie, gdy nie może już być żadną miarą uznane za państwo sprawiedliwości i prawa - krótko mówiąc, gdy zaprzeczy swej naturze państwa. Ale taka decyzja jest decyzją przerażającą; nosi ona nazwę "obowiązku zdrady."
Paul Ricoeur "Państwo i przemoc"
kontakt: okolice@o2.pl
Discover the playlist Asa with Asa
NAJWIĘKSZY TEATR ŚWIATA
Siedzę na twardym krześle W największym świata teatrze Patrzę i oczom nie wierzę Nie wierzę, ale patrzę Przede mną mroczna scena Nade mną wielka kurtyna A przedstawienie zaraz się zacznie Codziennie się zaczyna Tragiczni komedianci Od tylu lat ci sami Niepowtarzalne stworzą kreacje Zamieniając się znowu rolami Ten, który dziś gra króla Do wczoraj nosił halabardę A jutro będzie tylko błaznem Prawa tej sceny są twarde Premiera za premierą Pomysłów nie zabraknie Publiczność zna ich wszystkie sztuczki A jednak cudów łaknie Po każdej plajcie antrakt A po nim znów premiera I jeszcze większa plajta A teatr nie umiera Siedzę na twardym krześle w największym świata teatrze Patrzę i oczom nie wierzę Nie wierzę, ale patrzę A obok mnie w milczącym tłumie w cieniu tej wielkiej sceny Artyści cisi i prawdziwi Artyści niespełnieni Nie zagram w tym teatrze Nie przyjmę żadnej roli. A serce, a co z sercem A niech tam sobie boli I każdy nowy sezon Niech będzie jak pokuta Stąd przecież wyjść nie można Więc siedzę jak przykuta Do tego właśnie miejsca W największym świata teatrze. Patrzę i oczom nie wierzę Nie wierzę, ale patrzę Pode mną smutna ziemia Nade mną nieba kurtyna Więc czekam aż Reżyser Niebieski Ogłosi wielki finał. Nie wierzę, ale patrzę
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Gospodarka
