No coś ty, tata

Pod takim tytułem ukazała się dawno temu książka Jacka Nawrota. Wydana w 1977 roku, niestety dotąd niewznowiona, a zdecydowanie wznowiona być powinna.

To książka, która każdy rodzic przeczytać powinien, doskonały podręcznik dla wychowujących, rzecz  stanowiąca współczesną kontynuację myśli korczakowskiej, acz - z dzisiejszego punktu widzenia - kontynuację poniekąd już archaiczną, głównie z uwagi na postęp techniczny i zmianę dekoracji ustrojowej. Tak jednak jak w przypadku Korczaka, tak i tu upływ czasu w niczym nie zmienia podstawowej zasady wychowania, jaką jest szacunek dla własnego dziecka.

Kilka krótkich fragmentów dla zachęty:

Niech mi ktoś wytłumaczy, dlaczego to wszystko, co u dorosłych z niechęcią określamy "taki sobie nieciekawy typ....", w wydaniu dziecięcym nazywa się "grzeczny"?"

"Prosze nie dyskutować! Tatuś powiedzial, to wystarczy". Nie wystarczy, Skąd dziecko ma wiedzieć, że tatuś ma słuszność? Ten kto ją ma potrafi to uzasadnić. Ono na to czeka, bo chce rozumieć tatusiowe racje. Czy naprawdę tak źle, że chce rozumieć?

"Siedź cicho głuptasie, nikt się ciebie nie pyta!". Ano spróbuj człowieku powiedzieć to samo szefowi, który nie bardzo mądrze przerwał twoją wypowiedź na naradzie. Nie? Dlaczego? Aha, bo nie uszłoby ci to bezkarnie. Czy są jakieś inne powody? Chyba nie. O szefie sam twierdzisz, że jest durniem. O twoim synu tak nie myślisz. Ale nic cię nie kosztuje odezwać się do niego niegrzecznie.

Przeglądam tę książeczkę i stwierdzam, że lepiej przystaje do dzisiejszych czasów, w których groźba utraty pracy i doznania życiowej klęski jest zdecydowanie bardziej realna, niż do tych, w których powstawała. Mimo tego, że majsterkowanie zastąpiono dziś grami komputerowymi. Ale ponoć modelarstwo wciąż w modzie.

Mila Nowacka

Notka opublikowana także w http://milanowacka.latte24.pl/675,no-cos-ty-tata