Historyk to brzmi dumnie

Trafił ten kto wybrał historię jako drogę życiową.
Zawód to, w dzisiejszych czasach,:
- arcyciekawy,
- trochę niebezpieczny
- na wskroś potrzebny, żeby nie powiedzieć misyjny.
Jeśli takowy młody historyk trafi, dajmy na to, do IPNu czekać go będzie obcowanie z najnowszą historią - jeszcze ciepłą lub wręcz gorącą (można się sparzyć), agentami, donosami i szczegółami z życia prywatnego tych co teraz często na świeczniku.
Współczesna praca historyka to z jednej strony układanie puzli z pudełka w którym wiadomo, że wiekszość klocków poszła z dymem.
- Albo też spacer po polu minowym z nie zawsze działającym wyrywaczem metali.
- Od czasu, do czasu, z winy oczywiście nieostrożnego szperacza jakaś wystrzeli, raniąc, często ciężko, ciekawskiego i cały saperski oddział.

Los historyka to też występy medialne, tłumaczenie się, odkłamywanie, ale i osądzanie, często w majestacie prawa.
Z historykiem teraz jest trochę jak z dentystą, który musi wyrwać bolący ząb.
- Nikt go nie lubi bo sprawia ból.
- Cała złość spływa na niego, a nie na, trwające lata, zaniedbania higieniczne lub jak kto woli historyczne.