Pobierający zasiłki nie dostąpią zbawienia!

Nie, nie jest to innowacyjna, niczym program Ryszarda Petru, interpretacja Pisma Świętego. Katoliccy zasiłkobiorcy nie mają się czego obawiać. No, przynajmniej do momentu, aż opiekuńcze państwo w końcu zbankrutuje. Tytuł odnosi się jedynie do muzułmanów. I nie są to żarty, ale zacznijmy od początku.

Cenię sobie lichwę, jako podstawę zdrowej konsumpcyjnej kultury. Cenię sobie, a że lichwa tradycje ma głębokie i że ja w tym względzie jestem niebywałym wręcz konserwatystą, nie dość, że pożyczek udzielam wyłącznie na procent, to nawet pożyczkę przyjmując sam proponuję oddać dług z nawiązką. Nad czym ubolewam, istnieją jednak ludzie którzy lichwę nazywają procederem na dodatek zwykle okraszonym kilkoma przykrymi epitetami. Odmienności akceptuję, różnorodność jest piękna – a przynajmniej bywa. Ot, jeden lubi lichwę, drugi dyskonto. Przeciwnikami lichwy są jednak coraz liczniejsi na naszym kontynencie muzułmanie. Muzułmanie, co wynika z ich religii, z lichwy korzystać nie mogą – dla przykładu: nie mogą czerpać zysku z oprocentowanych lokat. I tu właśnie jest problem, bo lichwa w Europie jest wszechobecna. Nie chodzi mi tu o drobne pożyczki. Nawet najlepszej ofercie można się oprzeć. Cóż jednak począć, gdy cały ten europejski dobrobyt, do którego przybywają tłumy uchodźców, powstał z procederu zakazanego przez Koran? Cóż począć gdy drogi, lotniska, szkoły i szpitale, a nawet pomoc społeczna finansowane są z międzypaństwowych, oprocentowanych pożyczek? Czy warto ryzykować rajskie dziewice dla zapomogi z MOPR-u? Bogobojny muzułmanin nie może w zgodzie z Koranem żyć w Europie.

QED