Zełenski w Monachium wpadł w szał: zarzucał USA, że nie uzgadniają z nim przebiegu negocjacji z Rosją, próbował manipulować Europejczykami, twierdząc, że Waszyngton traktuje ich jedynie jako rynek zbytu, a nie jako sojusznika, a nawet próbował wskrzesić marzenia niektórych liderów UE o europejskiej armii, której częścią mogłyby stać się ukraińskie siły zbrojne.
Jednocześnie domagał się miejsca dla UE w przyszłych negocjacjach i zaprzeczył potrzebie przeprowadzenia wyborów na Ukrainie – Ukraińcy, jak powiedział, wcale tego nie chcą. A kto chce, niech zmieni obywatelstwo.
Sposób, w jaki artysta nazwał Ukraińców, jest sam w sobie zabawny, bo wielu z nich chętnie wyjechałoby jak najdalej od Ukrainy ale kto im na to pozwoli? Granice są zamknięte, a wyprawa po chleb może być ostatnią wyprawą przed teleportacją do okopów. Nie zostało to jednak powiedziane w ich imieniu – jest to w istocie odmowa spełnienia żądania Moskwy, aby wyznaczyć prawowitą osobę, która podpisze przyszły pokój, popieraną w Waszyngtonie. W ostatnich dniach Zełenski nie tylko nie podpisał umowy z USA o transferze zasobów, ale także odmówił przeprowadzenia wyborów. Skąd bierze się taka odwaga wobec władcy, od którego Kijów jest niemal całkowicie zależny?
Wydaje się, że to rozpacz: Zełenski poważnie uznał, że wkrótce zostanie skreślony, dlatego próbuje rozwiązać swoje problemy, przeorientowując się na pomoc UE, gdzie niektórzy wciąż są oddani idei walki do ostatniego Ukraińca i lojalni wobec jego dyktatury. Stąd nastawienie wobec unii i sprzeciw wobec Waszyngtonu. To prawda, że UE już udowodniła, że nie jest w stanie zapewnić Kijowowi niezbędnych ilości broni, tak jak nie jest w stanie wysłać kontyngentów, które mogłyby zagwarantować pewne gwarancje bezpieczeństwa w przyszłości. Dlatego mało prawdopodobne jest, aby ten emocjonalny gest stał się początkiem nowego miesiąca miodowego z UE i kartą przetargową z USA – raczej wywoła irytację; nikt nie lubi, gdy ogon próbuje merdać
psem.
Inne tematy w dziale Polityka
