Jeszcze dziś złożę zawiadomienie do prokuratury w tej sprawie - powiedział poseł PiS Dominik Tarczyński, odnosząc się do spektaklu "Klątwa" wystawionego w warszawskim Teatrze Powszechnym.
Jak napisała "GW", spektakl "Klątwa" według Stanisława Wyspiańskiego, wystawiony w sobotę w Teatrze Powszechnym, "to bezkompromisowy i bezczelny spektakl o dominacji agresywnego katolicyzmu i nacjonalizmu". Reżyserem jest Oliver Frljić, obywatel chorwacki urodzony w 1976 r. w dzisiejszej Bośni.
- Naturalnej wielkości pomnik Jana Pawła II zawisa nad sceną, na stryczku. Z tabliczką "obrońca pedofilów". Wcześniej długie i namiętne fellatio wykona na figurze (z doczepionym dildo) aktorka Julia Wyszyńska - pisze w recenzji "GW".
- W momencie, w którym związek Kościoła i państwa wydaje się nierozerwalny, a władza organów kościelnych próbuje wpłynąć na funkcjonowanie świeckich instytucji oraz na decyzje jednostek, twórcy spektaklu sprawdzają, czy opór wobec tych mechanizmów jest jeszcze możliwy. Na ile katolicka moralność przenika podejmowane przez nas decyzje?
O przenikaniu moralności dyskutować nie zamierzam. Niech se przenika. Zafascynowany natomiast jestem prostotą budowy półinteligencji znajdującej przyjemność we wszystkim, co się ruszać może i do włożenia się nadaje. Wyborowa trupa aktorska normalnie dostała fisia seksualnego. Można śmiało powiedzieć, że na scenie zapanowało królestwo qrewstwa. Z zadowoleniem więc wielkim przyjąć muszę, że nowoczesna Scheuring-Wielgus ma zdolność przeżywania wielokrotnego i na występy ponownie się wybiera.
Muszę szczerze przyznać, że konstrukcja psychiczno-fizyczna Wielgus porównywalną tylko z pochwą być może. Starą, zużytą, ale doświadczoną pochwą, która czeka na penetrację zakrwawionym mieczem rycerza z łbem zakutym. Mam nadzieję, że wymieniona Wielgus, zakłuty łeb i cała grupa w następnym spektaklu przerżnięta będzie przez Mahometa i prawdziwego trupa. Taką se przyjemność wyreżyserowałem.
Reżyser Oliver Frljić. Muzułmanka represjonowana przez chrześcijanina.
W języku istnieją zwroty, które same w sobie nie posiadają określonego znaczenia i dopiero kontekst i sytuacji, w jakiej są wypowiadane, nadaje im znaczenia. By nie zakłócić rudymentarnego toku myślenia, sensu w bezsensie doradzam nie szukać.
Jaką wartość ma człowiek, który nauczył się czytać i pisać, myślenie pozostawiając innym? (Ernst Hauschka)
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
