W imieniu Rzeczpospolitej Polskiej

Prokuratura Krajowa pod kierownictwem Adama Bodnara zleciła przeszukanie w klasztorze dominikanów pod wezwaniem św. Stanisława w Lublinie, gdzie miał rzekomo ukrywać się Marcin Romanowski.

Akcję zaczęto 19.12.2024 r.

Sześciu policjantów w kominiarkach, uzbrojonych w pistolety, kamery i aparaty fotograficzne po rozpoznaniu terenu przez policyjne drony wchodzi na teren klasztoru. Następuje dokładne przeszukanie klasztoru, włącznie z częścią prywatną braci. Wystraszeni mieszkańcy oporu nie stawiają, kamery policyjne rejestrują przebieg i gdyby nie latające drony to postronny obserwator pomyślałby, że został cofnięty w czasy gdy panowały UB, MO i ORMO. Po dwóch godzinach poszukiwań, złoczyńcy nie znaleziono i akcję zakończono. (Jest to opis akcji widziany okiem blogera. Stan faktyczny znajduje się TUTAJ)

Kilkanaście dni wcześniej służby specjalnej troski namierzyły samochód, którym Romanowski miał opuścić Polskę.

6 grudnia śledzono więc samochód, którym Romanowski zmierzał do południowej granicy. Operacja przerzutu Marcinka została zakończona w tym samy dniu. Warto dodać, że Marcinek opuścił Polskę jeszcze przed postawieniem aktu oskarżenia.

Więcej TUTAJ

Strona klasztorna poinformowała przełożonych i tu wklejam fragmenty pisma:

Art. 8. Konkordat

Sprawowanie przez Kościół Katolicki kultu publicznego

1.Rzeczpospolita Polska zapewnia Kościołowi Katolickiemu wolność sprawowania kultu zgodnie z artykułem 5.

2.Organizowanie kultu publicznego należy do władzy kościelnej zgodnie z przepisami prawa kanonicznego i z zachowaniem odpowiednich przepisów prawa polskiego.

3.Miejscom przeznaczonym przez właściwą władzę kościelną do sprawowania kultu i grzebania zmarłych Państwo gwarantuje w tym celu nienaruszalność. Z ważnych powodów i za zgodą kompetentnej władzy kościelnej można przeznaczyć te miejsca na inny użytek. Niniejszy przepis nie ogranicza stosowania prawa polskiego w przypadkach wywłaszczenia z zachowaniem standardów prawa międzynarodowego.

4.Sprawowanie kultu publicznego w miejscach innych niż określone w ustępie 3 nie wymaga zezwolenia władz państwowych, chyba że odpowiednie przepisy prawa polskiego stanowią inaczej, w szczególności ze względu na bezpieczeństwo i porządek publiczny.

5.Władza publiczna może podjąć niezbędne działania w miejscach określonych w ustępie 3 także bez uprzedniego powiadamiania władzy kościelnej, jeśli jest to konieczne dla ochrony życia, zdrowia lub mienia.