Chemtrails. Teoria spiskowa

 Notka do notki Kobiety Kuli    

Praca zespołowa Kobieta Kula&Karzo

Popularny mit spiskowy sugeruje, że samoloty rozpylają do atmosfery chemikalia, aby wpłynąć na klimat. Od lat wiadomo, że to nieprawda. Smugi kondensacyjne składają się przede wszystkim z pary wodnej. Osobiście nigdy nie wierzę w teorie spiskowe, ale   smugi kondensacyjne tworzone przez rozpylanie środków chemicznych są tak fantastyczne, że warto zbadać przyczyny powstania tej teorii.

Otóż teoria spiskowa nie dotyczy powstawania smugi kondensacyjnej, tylko tego, co w tej smudze się dzieje i dlaczego to się dzieje.

 Materiał został zebrany ze stron: Parlamentu Szwajcarii, Rządu Niemiec, Niemieckich Sił Zbrojnych i czeluści internetowych. Tak więc nie będzie tu pitolenia w stylu ,,nasi ludzie" lecz materiał zmuszający do myślenia. Będzie krótko, ale bez matactw i teorii spiskowych. Nie będzie też o tym, jak powstają smugi kondensacyjne, bo każdy chyba miał kontakt ze smugą wytwarzaną przez auto i widział smugi tworzone przez samoloty.

 W latach 50. i 60. XX wieku, na dekady przed narodzinami teorii spiskowych, znaczna część Wielkiej Brytanii została spryskana unoszącymi się w powietrzu substancjami chemicznymi w ramach serii tajnych testów wojny biologicznej. 

 Bakteria Serratia marcescens żyje w glebie i wodzie, a najlepiej znana jest ze swojej zdolności do wytwarzania jaskrawoczerwonego pigmentu. Ta  cecha sprawia, że ​​ten konkretny mikrob jest przydatny w eksperymentach — ponieważ  łatwo zobaczyć, gdzie się znajduje. 26 września 1950 r. załoga trałowca marynarki wojennej USA spędziła sześć dni na rozpylaniu Serratia marcescens w powietrzu około dwóch mil od północnego wybrzeża Kalifornii. Projekt nazwano „Operacją Sea Spray”.  Celem było sprawdzenie, czy często utrzymująca się tam mgła może być wykorzystana do rozprzestrzenienia groźnych dla zdrowia i życia ludzkiego mikrobów. Po rozproszeniu mgły z mikrobami 43 ośrodki badawcze monitorowały skład powietrza.  

 W raporcie wojskowym z 1951 roku napisano: „Każdy w mieście liczącym wówczas ponad 800 tysięcy mieszkańców mógł otrzymać potężną dawkę bakterii Serratia. Wojskowi rekomendowali dalsze przeprowadzanie eksperymentów, sugerując, iż bakterie, które wykorzystywali, są niegroźne dla organizmu ludzkiego. Wojsko przeprowadziło podobne testy w innych miastach w kraju przez następne dwie dekady, aż do 1969 roku, kiedy Richard Nixon wstrzymał wszelkie badania nad bronią biologiczną. Eksperyment w San Francisco stał się powszechnie znany dopiero w 1976 roku”. Link: smithsonianmag i Operacja Sea-Spray

 Jeden z rozdziałów raportu, „The Fluorescent Particle Trials”, ujawnia, jak w latach 1955–1963 samoloty latały z północno-wschodniej Anglii  wzdłuż południowego i zachodniego wybrzeża, zrzucając na ludność ogromne ilości siarczku cynku i kadmu. Substancja chemiczna dryfowała kilometry w głąb lądu, a jej fluorescencja umożliwiała monitorowanie rozprzestrzeniania się.  Link: theguardian

 Teraz przejdziemy do chmur pierzastych zwanych Cirrus, huraganów, gradu i klimatu.

 Zdjęcie przedstawia zespół pracowników biorących udział w operacji Stormfury.

 Projekt Stormfury był próbą osłabienia cyklonów tropikalnych poprzez wlatywanie w nie samolotów i zasiewanie ich jodkiem srebra. Projekt był prowadzony przez rząd Stanów Zjednoczonych od 1962 do 1983 roku. Projekt Stormfury został oficjalnie anulowany ponad dekadę po ostatnim eksperymencie modyfikacyjnym. Chociaż nie osiągnął celu zmniejszenia niszczycielskiej siły huraganów, jego dane obserwacyjne i badania cyklu życia burzy pomogły poprawić zdolność meteorologów do przewidywania ruchu i intensywności huraganów.

 Projekt Cirrus był pierwszą próbą modyfikacji huraganu. Była to współpraca General Electric Corporation, US Army Signal Corps, Office of Naval Research i US Air Force.  Po kilku przygotowaniach pierwsza próba modyfikacji huraganu rozpoczęła się 13 października 1947 r. od huraganu, który zmierzał z zachodu na wschód i wychodził na morze. Dwa B-17 i B-29 z 53. grupy rozpoznania pogody zostały wysłane z MacDill Field na Florydzie, aby przechwycić huragan. B-17 leciał wzdłuż pasów deszczowych huraganu i zrzucił do chmur prawie 180 funtów (82 kilogramy) pokruszonego suchego lodu i huragan zmienił kierunek i dotarł do lądu w pobliżu Savannah w stanie Georgia. Takiego nieszczęścia narobili, że według wydania Fort Lauderdale News and Sun-Sentinel z 12 września 1965 r. w 1947 r. huragan „oszalał”, a „dwanaście lat później przyznano, że burza faktycznie została zasiana”. Tak jak w Dubaju.

 Latają więc samoloty, które sprowadzą sztuczny deszcz, jednak nie rozpylają baru ani aluminium, ale raczej jodek srebra w celu przyspieszenia kondensacji w chmurach. Jest to jednak nieszkodliwe dla zdrowia i nie ma nic wspólnego ze zmianami klimatycznymi, a jest po prostu „krótkoterminową pogodą”.

Coś takiego  ma miejsce w południowo-zachodnich Niemczech, w rejonie Stuttgartu, z tak zwanymi samolotami gradowymi. Nie mają one na celu zapewnienia ładnej pogody, ale raczej zapobieganie większym szkodom spowodowanym przez grad. Wymienione (nie wszystkie) projekty przeprowadzane były na chmurach pierzastych, ale znaleziono sposób stworzenia lub modyfikowania chmur pierzastych.

 Jednym z podejść do sztucznego tworzenia chmur cirrusowych jest geoinżynieria, a konkretnie metoda znana jako zarządzanie promieniowaniem słonecznym (Solar Radiation Management, SRM). Oto kilka sposobów, w jakie można wpływać na powstawanie chmur cirrusowych:

Wprowadzanie aerozoli do górnych warstw atmosfery (stratosfery).

Modyfikacja istniejących chmur.

 Wykorzystanie lotnictwa: Wysoko latające samoloty, zwłaszcza te, które emitują dużą ilość spalin, mogą przyczyniać się do tworzenia chmur cirrusowych. Smugi kondensacyjne (contrails) tworzone przez samoloty na dużych wysokościach mogą przekształcać się w chmury cirrusowe. 

No i teraz zakończenie.

  Opisane historie dzieją się więc w miejscach, gdzie występują Cirrusy naturalne i smugi kondensacyjne (,,Cirrusy sztuczne") a każdy wie, że w chmurach można wszystko ukryć i tu też teoria spiskowa powstała. 

 Rozmowa ze sztuczną inteligencją

 KARZO: Wiesz, dlaczego do paliw dodaje się cząstki aluminium* i baru?

SI: ,,Dodawanie cząstek aluminium i baru do paliw lotniczych jest częścią teorii spiskowej znanej jako "chemtrails". Według tej teorii, samoloty rozpraszają różne substancje chemiczne w atmosferze, które tworzą smugi kondensacyjne (chemtrails) w celu kontroli pogody, geoinżynierii lub innych tajnych operacji. Jednakże ta teoria spiskowa nie ma naukowego poparcia. Badania naukowe i analizy przeprowadzone przez różne agencje rządowe i naukowców na całym świecie nie potwierdziły istnienia takich praktyk. W rzeczywistości, dodawanie metali do paliwa lotniczego mogłoby prowadzić do problemów technicznych, takich jak uszkodzenie silników czy zwiększenie emisji szkodliwych związków". 

Tak długo kombinowałem jak ze sztucznej inteligencji prawdę wydobyć, aż SI pękła.

KARZO: Pytanie zadałem, bo w publikacji rządu Szwajcarskiego przeczytałem: Na przestrzeni lat w ramach testów silników systematycznie analizowano próbki paliw od różnych dostawców. Podobnie jak w przypadku wszystkich innych paliw i olejów na bazie ropy naftowej znaleziono śladowe ilości aluminium i baru, ponieważ są one naturalnie częścią surowca naftowego.

SI: Rzeczywiście, w procesie rafinacji ropy naftowej i produkcji paliw mogą występować śladowe ilości różnych metali, w tym aluminium i baru. Te metale mogą być naturalnie obecne w surowcu naftowym lub mogą pochodzić z procesów przemysłowych używanych do produkcji i przechowywania paliw. Jednakże obecność tych metali w śladowych ilościach nie jest związana z celowym dodawaniem ich do paliw w kontekście teorii spiskowej o chemtrails.

KARZO: Czy w roślinach oleistych może wystąpić aluminium, które znajduje się w ziemi? 

SI: Tak, aluminium może występować w roślinach, w tym w roślinach oleistych, ponieważ jest naturalnie obecne w glebie. Rośliny mogą pobierać aluminium z gleby przez swoje korzenie. Gdy pH gleby spada poniżej 5,5, dostępność aluminium dla roślin wzrasta.

KARZO: Czy jest możliwość poprawy paliw do samolotu, by były ekologiczne? Może dodać więcej składników z roślin oleistych?

SI: Istnieją różne strategie, które mogą przyczynić się do poprawy ekologiczności paliw lotniczych: Biopaliwa pierwszej generacji. Produkowane z surowców spożywczych, takich jak kukurydza czy soja. Wykorzystanie olejów roślinnych, takich jak olej palmowy czy rzepakowy, jest jedną z metod produkcji biopaliw i hydroprocesowanych olejów roślinnych (HVO) jako komponentu paliwa lotniczego. Udział HVO w paliwie lotniczym może się różnić w zależności od regulacji, dostępności oraz decyzji linii lotniczych i producentów paliwa. Obecnie, biopaliwa lotnicze, w tym HVO, są często mieszane z tradycyjną kerozyną w stosunkach od 5% do 50%. W Europie i Stanach Zjednoczonych istnieją standardy, takie jak ASTM D7566, które określają specyfikacje i maksymalne dopuszczalne proporcje biopaliw w mieszankach z paliwem lotniczym. Zgodnie z tymi standardami, biopaliwa mogą być mieszane z tradycyjną kerozyną do 50%.

Jeszcze nie wierzyłem, ale od czego są standardy, takie jak ASTM D7566. 

 Za 100 euro można sobie wydrukować specyfikację do paliwa, ale też nie uwierzysz, jak nie wiesz, dlaczego aluminium dodaje się do paliwa.

 Fragment z badań dotyczących wpływ nanocząstek tlenku glinu jako dodatków do paliw na charakterystykę rozpylania paliw lotniczych typu gaz-ciecz:

,,Zastosowanie metalicznych nanocząstek jako dodatków do paliwa zyskało zainteresowanie ze względu na  pozytywny wpływ na spalanie i emisję paliw płynnych. Dyspersja nanocząstek wpływa na właściwości hydrodynamiczne i termofizyczne paliwa płynnego, a co za tym idzie, na jego rozpylanie, mieszanie i charakterystykę parowania.

 Zbadano nanocząstki metali, takie jak żelazo, bor, nikiel, aluminium i tlenek glinu  rozproszone w paliwach ciekłych (zwane nanopaliwami). Spośród tych materiałów aluminium jest szeroko stosowane ze względu na jego korzyści kosztowe – kompromis entalpii* spalania. Wszystkie te badania wykazały pozytywny wpływ dyspersji nanocząstek w paliwach ciekłych na ich parametry spalania. Oprócz poprawy właściwości spalania, dyspersja nanocząstek poprawia również właściwości termofizyczne i przenoszenia ciepła paliwa. 

Szkoda, że teoria spiskowa potrafi się obronić i zabraknie teraz tematów związanych z eksperymentami klimatycznymi. 

* Aluminium posiada umiejętność przenikania bariery krew-mózg. Stanowi  zagrożenie dla ośrodkowego układu nerwowego. Wykazuje aktywność hamującą neurotransmitery, czyli substancje biorące udział w przewodnictwie nerwowym, a także blokuje niektóre enzymy i zaburza podział komórkowy, co może prowadzić do zwyrodnienia włókien nerwowych i rozwoju schorzeń o podłożu neurologicznym. Upatruje się istotną rolę glinu w rozwoju takich schorzeń, jak: choroba Alzheimera, choroba Parkinsona, stwardnienie rozsiane czy stwardnienie zanikowe boczne. Objawy zatrucia aluminium dotyczące układu nerwowego to przede wszystkim: zaburzenia koncentracji i pamięci, otępienie, niezdolność do myślenia abstrakcyjnego, ataksja (niezborność ruchowa), chwiejność emocjonalna, zaburzenia koordynacji i depresja. Warto również wiedzieć, że glin potrafi dostać się przez łożysko do płodu, powodując upośledzenie kształtowania się układu nerwowego. aluminium niebezpieczne dla zdrowia

* Entalpia - funkcja stanu, którą definiuje się jako sumę energii wewnętrznej układu i iloczynu jego ciśnienia i objętości. reakcja egzoenergetyczna przemiana chemiczna, która przebiega z wydzieleniem energii do otoczenia. Kalorymetria (łac. calor = ciepło) – dział chemii fizycznej i termodynamiki zajmujący się rozwijaniem technik pomiaru ciepła powstającego w wyniku reakcji chemicznych i rozmaitych procesów fizycznych