Chyba każdy z dostępem do Internetu natknął się na masę złowróżbnych artykułów omawiających biologiczną klęskę naszej planety, która jest mocno skorelowana z szalonym konsumpcjonizmem pierwszego i – niestety – drugiego świata (do którego zaliczyłabym Polskę). Pandemia pokazała, jak bardzo jest od tego konsumpcjonizmu uzależniona gospodarka nowoczesnego świata: trzeba wciąż produkować i sprzedawać, kupować, wyrzucać i kupować od nowa. Konkurencja straszna, podobnie jak marnotrawstwo materiału i energii; a potem stosy śmieci wędrujące na wielkie wysypiska, do oceanu czy biednych krajów.
Jak sobie z tym poradzić? Jak pogodzić potrzeby producentów i konsumentów oraz dbałość o środowisko? Czy remedium na to jest nowy model gospodarki?
Jesteśmy pierwszą generacją, która zdaje sobie sprawę ze skali zagrożeń ekologicznych, i być może ostatnią, która ma realny wpływ na to, żeby zatrzymać niekontrolowany wzrost temperatury na Ziemi. Jak to zrobić? [...] Na początku XXI wieku pewną popularność zyskała koncepcja postwzrostu, której zwolennicy opowiadają się za redukcją produkcji i konsumpcji. Idea pojawiła się już w latach 70., wraz z raportem ekspertów Klubu Rzymskiego zatytułowanym „Granice Wzrostu”. Wówczas wydawał się zapewne dość abstrakcyjny, podobnie jak miało to miejsce w kwestii kryzysu klimatycznego. Dziś sytuacja się zmienia. Państwa takie jak Szkocja, Islandia czy Nowa Zelandia propagują alternatywne sposoby mierzenia rozwoju.
Jak widać napędzający PKB nieokiełznany wzrost gospodarczy mocno się kłóci z troską o środowisko, klimat, zasoby. Dlatego zamiast bezmyślnie walić bzdury w stylu: „Ratuj polską gospodarkę kupując u rodaka!”, postarajmy się jak najmniej szkodzić... planecie. W wymiarze jednostkowym oznacza to m.in. powstrzymywanie się od zbędnych zakupów, rozsądne oszczędzanie, promowanie jak najtrwalszych i prawdziwie ekologicznych produktów, etc.
A w wymiarze globalnym? Pierwsze, co mi przychodzi na myśl, to uniwersalny zakaz celowego postarzania produktów. To jednak kropla w morzu potrzebnych ustaw. Jedno jest pewne: nadchodzi nowy porządek, który zmiecie z areny politycznej śmieszne i nie przystające do rzeczywistości spory o przewadze kapitalizmu nad socjalizmem i vice versa.
Miłośniczka przyrody, wierząca w Boga (po swojemu) antyklerykałka, obyczajowa liberałka. Lubię słuchać audiobooków, pisać na Salonie, rozmawiać z ludźmi w Necie. W życiu realnym jestem odludkiem, nie angażuję się społecznie, właściwie to po prostu spokojnie wegetuję, starając się jakoś uprzyjemnić sobie tę swoją marną egzystencję. Mało wiem i umiem, dlatego każdego, kto pisze sensownie i merytorycznie bardzo cenię. Z kolei wirtualne mądrale, które wiedzą jeszcze mniej ode mnie, ale za to uwielbiają kłótnie i nie stronią od ad personam, traktuję tak, jak na to zasługują.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Rozmaitości
