Bank powstał w 1923 r. po przejęciu przez przemysłowców naftowych utworzonego w 1921 r. we Lwowie Banku Rolniczo-Przemysłowego S.A. Miał siedzibę we Lwowie przy ul. Leona Sapiehy 3.
We władzach banku przez cały czas jego istnienia dominowali znani nafciarze. Pomimo nienadzwyczajnych wyników był jednym z dwóch polskich banków branżowych, który przetrwał do 1939 r. Poza normalnymi czynnościami bankowymi firma nabywała i sprzedawała koncesje na wydobycie ropy i gazu, handlowała patentami oraz miała własny zakład sprężania gazu ziemnego.
Prezesami Banku byli kolejno: Józef Tomicki (1923-1927), Mieczysław Longchamps (1929-1931), Stefan Dażwański (1933-1936), Marian Wieleżyński (1936-1939), a dyrektorami: Władysław Szaynok (1923-1929), Tadeusz Winiarz (1929-1934), Bronisław Wojciechowski (1934-1939).
W 1937 r. w Radzie Nadzorczej zasiadali m.in. Bruno Szymański, Józef Padewski, Kazimierz Rossowski, Witold Sulimirski.
Kapitał Banku kształtował się na przestrzeni lat następująco: 1924 r. -750 000 000 mkp., 1926 r. -375 000. zł, 1927 r. 1 000 000 zł, 1929 r.- 1 500 000 zł, podzielony na 7 500 akcji na okaziciela i 7 500 akcji imiennych, o wartości nominalnej 100 zł.
Akcje Banku Naftowego Spółka Akcyjna we Lwowie. 10 akcji po 1000 mkp z 1 grudnia 19223 r. oraz akcja o wartości nominalnej 50 zł z 10 sierpnia 1927 r.
Źródła:
Morawski W.: Słownik historyczny bankowości polskiej do 1939 roku, MUZA S.A. Warszawa 1998 r.
Rocznik polskiego przemysłu i handlu 1938. Polska Spółka Wydawnictw Informacyjnych, Warszawa 1938 r.
Od 24 czerwca wakacje w Szpargałach!
Zapraszam na cykl spotkań wakacyjnych, zatytułowany:
Śląskie wakacje z przemysłowcem
tradycyjnie o 20.00, ale tylko w poniedziałki.
Inne tematy w dziale Gospodarka
