A polityka zagraniczna ?

Zagranica przyjęła wynik wyborów w Polsce z entuzjazmem, nieco może przesadnym. Podobnie jak nieco przesadny był czarny obraz Polski po rządami panów Kaczyńskich. Ale dla zagranicy nie warto uściślać, bo w mediach, nawet poważnych, obraz zawsze jest uproszczony. A jak dobrze mówią, to dobrze. Dobra atmosfera i kredyt zaufania, jaki mieć będzie nowa władza, daje nam szanse popchnięcia paru konkretnych spraw. Takich, na których nam naprawdę zależy. 

Jak dotąd przedstawiamy jako triumf Joaninę, czyli mechanizm blokujący, który obowiązywał i tak, bez dodatkowych zapewnień. UE poszła nam w  tym na rękę, skoro to nic nie kosztuje, a zapobiegło sprzeciwowi Polski w sprawie traktatu. Poza tym, hamulec ten może być użyty pospołu z jakimś dużym partnerem lub w szerszym gronie. Teraz, kiedy nowy rząd będzie myślał nie tylko o hamowaniu integracji europejskiej, lecz będzie współuczestniczył w jakiejś inicjatywie, może się okazać, ze ktoś inny zastosuje taki mechanizm przeciw nam. Wyobraźmy sobie, że udaje się wypracować wspólną politykę wobec Rosji w sprawie surowców energetycznych, a jakiś troublemaker wstrzymuje ją wykorzystując obroniony przez na mechanizm Joaniny. 

Teraz wypadałoby przejawić aktywność i wysunąć nasze pomysły w sprawie polityki energetycznej. Domagać się konsekwencji Unii w obronie naszego eksportu do Rosji. Jeśli jednak chcemy, by Unia mówiła jednym głosem polityce wschodniej, musimy rozumieć i popierać kraje śródziemnomorskie w ich polityce wobec Afryki. I w ogóle więcej inicjować, a mniej blokować. Elementarne, mój Watsonie. 

Cieszy nas ciepły stosunek Francji do Polski. Lecz niezależnie od tego czy nas Chirac obraża, czy Sarkozy komplementuje, mamy z Paryżem dobre stabilne stosunki w gospodarce i nie mamy żadnych konfliktów w  polityce. Byłoby co najmniej nierozważne kombinowanie, że z Francją coś  ugramy wobec Niemiec. Owszem, jest rywalizacja Sarkozy-Merkel, lecz generalnie te dwa  kraje są ze sobą fundamentalnie związane. Poza tym Niemcy i Francja nie zamienią się miejscami na mapie. Nasz zachodni sąsiad jest dla nas najważniejszym partnerem w Europie i tego trzeba się trzymać. Najlepiej ożywić Trójkąt Weimarski.  

Angela Merkel jest do Polski nastawiona przyjaźnie, ale  nie jest naszym kanclerzem. Nie może więc zbojkotować elektoratu jaki wciąż jeszcze reprezentują wypędzeni, ale skutecznie ich temperuje. Lubilibyśmy, żeby się wycofała z rurociągu bałtyckiego, ale ona widzi w tym niemiecki interes. I jeśli proponuje się nam jakiś sposób podłączenia się do tej inwestycji, to może warto  o tym pomyśleć. 

Nasza pozycja w tej sprawie i wielu innych poprawiłaby się, gdyby się poprawiły nasze stosunki z Rosją. Tu akurat do Kaczyńskich nie ma co wnosić pretensji, podobnie jak do ich polityki wobec Ukrainy. Polska jest Putinowi potrzebna jako poręczny obiekt do demonstrowania wielkomocarstwowej polityki. To może ulec zmianie kiedy już przewali się tam kwestia władzy i prezydentury. Nowy prezydent, czy kierujący nim Putin, może już nie potrzebować konfliktu z Polską. Z nowym rządem w Polsce będzie Rosji poręczniej nawiązać lepsze stosunki. 

Problemem może się stać Lech Kaczyński. W ciągu tych dwóch lat przekonał się, że nie taki ten świat obcy, straszny i wrogi. Zwłaszcza, że wielcy tego świata wiele robili by go przyjaźnie nastawić. Nasz prezydent nabrał obycia, wprawy w poruszaniu w tym świecie. Przekonuje się o wartości kompromisu. Teraz jednak, sterowany przez brata Jarosława, może po prostu sabotować politykę rządu. Już się szykuje szarpanina między kancelarią prezydenta, gdzie ma znaleźć przytułek Anna Fotyga a nieistniejącym jeszcze rządem.  

Obecny premier i przedstawiciel kancelarii zapowiadają przestrzeganie norm konstytucyjnych, czyli prawa rządu do wyboru ministrów, a próbne balony wypuszczają, jak dotąd publicyści i politycy niższej rangi. Jeśli opór PO i opinii publicznej  będzie zdecydowany, może teraz do starcia nie dojdzie. Ale  zostanie groźba, że Kaczyńscy doprowadzą do niespójności w polskiej polityce zagranicznej.v