Tak, Kościół ma prawo…

….wypowiadać się w sprawach publicznych. A nawet obowiązek w wielu przypadkach. A każdy ma prawo zadać pytanie dlaczego mówi tak, a nie inaczej, lub dlaczego pewnych rzeczy nie mówi. I nie chodzi tylko o oficjalne dokumenty, lecz również – i prze3de wszystkim – o niezliczone kazania, opinie mediów związanych z kościołem, o wypowiedzi prywatne i pół prywatne. O to zdecydowanie przeważa i o to co trudno odszukać w przekazie jaki od Kościoła w Polsce wychodzi.

Nie jestem jego członkiem, ale go cenię i szanuję, w czym liczni jego przedstawiciele nie są mi w stanie przeszkodzić. Interesuję się nim i śledzę przekaz jaki dociera odeń do społeczeństwa. Więc pytam o to czego w tym przekazie nie widzę i nie słyszę, nie rozumiem. To nie są retoryczne pytania. Niektóre z nich już zadawałem kilka lat temu i nigdzie nie znalazłem odpowiedzi. Liczę na czytelników Salonu, spodziewając się, że oprócz zwyczajowego steku plugastwa, zobaczę próby rzeczowej odpowiedzi.

A zatem ?

- Czy stare: ”Si Deus pro nobis qui contra nos !?” i nowsze; ”Nie lękajcie się” już się w Kościele nie liczą, skoro traktuje on siebie jak oblężoną twierdzę, a w jego przekazie dominuje strach ? Przed światem i zmianami które w nim nieustannie zachodzą.

- Czy przybysz z dalekiej kultury na podstawie wystąpień i działań ludzi Kościoła w Polsce i grona prokościelnych publicystów doszedłby do wniosku, że chrześcijaństwo jest religią miłości bliźniego, miłosierdzia i wybaczenia ?

- Wyznanie grzechów, żal i skrucha, obietnica poprawy, pokuta – Kościół wypracował procedurę odpuszczania, która wygląda na rozsądną. Lecz zanim do tego doszedł padły słowa; ”Niech pierwszy podniesie kamień”. Jan Paweł II wybaczył Alemu natychmiast po zamachu, nie wiedząc jeszcze czy go przeżyje. Czy gdyby ktoś postąpił podobnie, niekonieczne in rigore mortis, sprzeniewierzyłby się Kościołowi ?

- Czy ktoś jest w stanie sobie wyobrazić, że gdyby udało się przeżyć księdzu Popiełuszce, to tropiłby on winowajców z PRL tak gorliwie jak ksiądz Isakowicz-Zaleski, choć miałby do tego nie mniejsze prawo ?

- Zmarł niedawno kardynał Carlo Martini, wybitny teolog, poważnie rozpatrywany jako kandydat na papieża po Janie Pawle II. Dzieliły go poważne różnice z Benedyktem XVI, który na śmierć kardynała zareagował modlitwą i dobrymi słowami. Redaktor Tomasz Terlikowski, uznając na wstępie artykułu w ”Rzeczpospolitej’’ wiedzę i wiarę Zmarłego, zareagował krytyką jego poglądów. Plus catholique que le pape ?

- Nauczanie Kościoła jest apoteozą Rodziny, przez możliwie największe R. I jej obroną. Przed wszystkim ? Czy wielu ludzi słyszało w kazaniach i spotykało w innych wystąpieniach ludzi Kościoła apele o zaniechanie przemocy, fizycznej i psychicznej, w rodzinach ? Czy nie jest dziwne, że zawsze, w najokrutniejszych okolicznościach, neguje on konieczność często koniecznej ingerencji z zewnątrz, a jednocześnie ingeruje w jej najbardziej intymne sprawy ?

- Wśród swoich najznakomitszych świętych Kościół ma Franciszka z Asyżu. Ma on swój zakon, liczne kościoły i ołtarze. Czy, przy wielkim dlań nabożeństwie, dużo jest w listach pasterskich, kazaniach i innych wystąpieniach ludzi Kościoła wezwań do zaniechania tak powszechnego okrucieństwa wobec zwierząt, naszych ”mniejszych braci” ?

- ”Bogu co boskie, cesarzowi co cesarskie”. Czy respektują to duchowni, w tym biskupi, tak aktywnie występujący w sprawach publicznych ? Czy w listach pasterskich, kazaniach i innych wystąpieniach ludzi Kościoła spotykamy wezwania do przestrzegania prawa, szanowania władzy, płacenia podatków, wypełniania wszelkich obowiązków obywatelskich ?

- Czy są duchowni, którzy śpiewającym w kościele; ”Ojczyznę wolną racz nam zwrócić, Panie” zwracają uwagę, iż nie dają świadectwa prawdzie i postponują ojczyznę ?

- Zaraz po wojnie, na lekcjach religii, na szkolnych mszach wbijano to nam do głowy. A teraz ? Czy ktoś może mi wskazać takie publiczne wystąpienie i działanie ludzi Kościoła w Polsce, które by dawało świadectwo chrześcijańskiej pokory ? Unieważniono te cnotę, czy co ?