Skandaliczna sprawa sądowa - odc. 4 - HISTORIA PRAWDZIWA

#Sądownictwo #przemoc #wymiarsprawiedliwosci

Materiał opracowany na podstawie dowodów zgromadzonych w aktach sprawy oraz nagrań dokumentujących zdarzenia będące przedmiotem śledztwa i analizy procesowej na rozprawie sądowej.

Poprzednie odcinki:

Część 1 Część 2 Część 3

ciąg dalszy:

Marek R. od samego początku postanowił, że jego sposobem na uratowanie jego mieszkania będzie oskarżenie Bartka R. o stosowanie przemocy domowej wobec jego córki. "Dowodami" na to, jak na razie były interwencje policji. Do spokojnych rodzin przecież policja nie przyjeżdża, więc interwencje to już coś. A to, że policję on sam wzywał i policjanci niczego nie stwierdzali, to już mniejsza z tym. Marek R. był zaprawiony w bojach, jeśli chodzi o odwiedzanie instytucji wymiaru sprawiedliwości, ponieważ całymi latami prowadził boje sądowe i pisał dziesiątki zawiadomień na policję. To był jego sposób działania i załatwiania spraw. Na procesie sądowym Bartka R, sędzia oczywiście i o tym wiedziała, ale w ogóle nie brała pod uwagę pieniactwa Marka R. Przyjmowała jego zeznania jako wiarygodne. Za to niemalże w całości odrzucała zeznania rodziców Bartka R. oraz jego brata i bratowej.

Wróćmy do sprawy. Doszło do spotkania i młodych z rodzicami kobiety w restauracji Kontrast, ponieważ Marek R. udawał, że chce rozmawiać na temat sprzedaży mieszkania. Spotkanie to jest nagrane, i faktycznie rozmowa toczy się wokół „technikaliów” jak to określił Marek R. związanych ze sprzedażą. Jednak do niczego nie dochodzi, a gdy już wszyscy się żegnali Marek R. wręcza swojej córce pismo, mówiąc że jest to stanowisko babci, że rodzice mają takie samo jak babcia stanowisko. Młodzi przeczytali pismo dopiero w domu, co nadal jest nagrywane. W piśmie było napisane, że mieszkania nie można sprzedać, ponieważ została zawiązana ustna umowa ze starszą panią o użytkowanie dożywotnie przez nią tego mieszkania. Oczywiście było to kłamstwo. Nie było żadnej takiej umowy. Nagrana jest reakcja kobiety na to pismo, która głośno płacze i krzyczy na swojego ojca, że robi jej to samo, co jemu robił jego ojciec. Jest jeszcze jedno nagranie, gdy kobieta spotyka się ze swoją babcią z pretensjami o to, że babcia podpisała nieprawdę. Babcia przez chwilę jest gotowa pójść do notariusza i napisać inne pismo, ale najwyraźniej przestraszyła się swojego zięcia i wycofała się z tego pomysłu. Nie było żadnej ustnej umowy o dożywotnie użytkowanie mieszkania przez starszą panią, ale Marek R. w taki fałszywy sposób potraktował swoja własną córkę.

Młodzi nie mogąc dogadać się z rodzicami kobiety, po wielu próbach rozwiązania polubownie sprawy, postanowili powierzyć problem zniesienia współwłasności mieszkania prawnikowi, który złożył stosowne pismo do sądu. Siostra żony Bartka R, będąca współwłaścicielką mieszkania nagranej rozmowie z siostrą zgodziła się na sprzedaż jej części mieszkania, ale udzieliła pełnomocnictwa ojcu, aby on reprezentował ją na sprawie o zniesienie współwłasności. Zapewne już wiedziała, że mieszkanie tak naprawdę wcale nie należy ani do niej, ani do siostry, więc zostawiła dalszą przepychankę o to mieszkanie ojcu. Marek R. na rozprawie sądowej przeciwko Bartkowi R, zeznawał, że jego młodsza córka (od której otrzymał pełnomocnictwo do walki o mieszkanie), domagała się od niego twardego stanowiska w kwestii sprzedaży mieszkania. Co też było kłamstwem, bo jest wspomniane nagranie sióstr, gdy się spotkały i porozumiały. Młodsza siostra na tym nagraniu mówi, że jak K... (żona Bartka R), chce sprzedać mieszkanie, to niech to zrobi, jej zależy na dobrych relacjach z siostrą. Czyli kolejne fałszywe zeznania Marka R.

I w tym momencie warto się zastanowić nad pewną istotną sprawą. Zadziwia bardzo, że sędzia prowadząca proces w ogóle nie brała tej kwestii pod uwagę. Mieszkanie należy do dwóch dorosłych kobiet. Jedna z nich założyła rodzinę, zaczęła samodzielne życie i w związku z tym, posiadanie wspólnego mieszkania z siostrą jest wręcz niedorzeczne. Dla każdego normalnie myślącego człowieka, to jest zwykła kolej rzeczy, że wchodzący w dorosłe życie młodzi, chcą się usamodzielnić. Histeryczna wręcz walka Marka R. o zablokowanie sprzedaży mieszkania, w tej sytuacji, powinna sędzi dać do myślenia. Ale próżne nadzieje. Sędzia przyjmuje bez mrugnięcia okiem argumentacje Marka R, że nie można było w żadnym razie dopuścić do sprzedaży mieszkania, ponieważ młodzi roztrwoniliby pieniądze i nie mieli by gdzie mieszkać. Inny absurdalny argument Marka R. był taki, że za połowę pieniędzy, jaką młodzi uzyskają ze sprzedaży mieszkania, nie kupią innego mieszkania. I tutaj można przytoczyć kolejne nagranie, gdzie żona Bartka R. na spotkaniu z babcią mówi jej, że mogą wziąć kredyt i dołożyć do pieniędzy ze sprzedaży mieszkania, by kupić swoje własne mieszkanie. Marzyli o wyjeździe do Krakowa. Bartek R. chciał tam pisać doktorat. Ukończył filozofię i myślał o karierze akademickiej.

Sprawa o zniesienie współwłasności powoli posuwała się do przodu, ale niestety nic się nie zmieniało w relacjach z rodzicami kobiety. Konflikt narastał coraz bardziej. Bartek R. był oczywiście odcięty od wszelkich spotkań ze swoimi teściami, a jego żona sama na bardzo rzadkich spotkaniach w kawiarniach, prosiła ojca aby się dogadać. Niestety bez rezultatu. Rozmowy zawsze kończyły się kłótniami, a nawet wulgaryzmami z obu stron. Są nagrania dokumentujące te spotkania, a z nich wyłania się postawa Marka R, nacechowana bardzo złą wolą. Zapewne Marek R. coraz bardziej obawiał się, że sprawę w sądzie o zniesienie współwłasności młodzi mogą wygrać i wówczas będą już bez przeszkód mogli sprzedać mieszkanie. Jego córka była coraz bardziej niezależna. To już nie była ta sama co kiedyś uległa i bezkrytycznie posłuszna córka. Więc Marek R. postanowił działać. Same interwencje policji, to było za mało, aby zrobić z Bartka R. osobę, stosującą przemoc. Potrzebne były mocniejsze "argumenty", aby móc oskarżyć go o stosowanie przemocy wobec żony. Miał już pomysł, postanowił przeprowadzić prowokację. Potrzebował "dowodów" na przemoc. Oskarżenie o przemoc jest idealne do wyeliminowania kogoś.

Pewnego sierpniowego dnia Marek R. udał się do pracy córki, która pracowała w Biedronce na kasie. Ustawił się w kolejce do jej kasy i zaczął i głośno wypowiadać uwagi, jakoby córka miała podbite oko i że on zgłosi to na policję. Już samo to zachowanie Marka R. na kilometr było czuć prowokacją, ponieważ każdy normalny, kochający rodzic, nie widząc dłuższy czas swojego dziecka, gdy je zobaczy i dodatkowo gdy stwierdzi, że dziecku coś dolega, przede wszystkim zapyta z troską, co się stało? Nikt normalny w takiej sytuacji nie będzie straszył zawiadomieniem policji dopóki nie dowie się, co się stało.

Następnego dnia, córka Marka R (żona Bartka R), udała się z urządzeniem rejestrującym do swojego ojca z pretensją o jego zachowanie w sklepie. Nagranie uchwyciło moment gdy przygotowywała ona kamerę do nagrań i przez chwilę trzyma ją tak, że widać jej twarz, na której nie ma żadnych śladów pobicia, żadnego podbitego oka. Następnie idzie ona do domu rodziców, otwiera bramkę i wchodzi na schody. Tak się złożyło, że pojawił się też partner jej siostry, który zapytał, czy wchodzi ona do domu. Kobieta odpowiedziała, że przecież nie może wejść, w tym sensie, że wejście do domu rodzinnego jest jej zabronione przez ojca. Po chwili wychodzi jej ojciec, Marek R. i ona wypowiada pretensje odnośnie najścia w Biedronce poprzedniego dnia:

żona Bartka R: No, co to miało być to wczoraj?
Marek R: Co to miało być to wczoraj?
żona Bartka R: Najście w sklepie?
Marek R: Poszliśmy do sklepu.
żona Bartka R: Poszliście do sklepu?
Marek R: Tak, ponieważ wcześniej była nasza znajoma i powiedziała, że masz podbite oko. (w sądzie zeznał - Dostaliśmy telefon od naszej znajomej)
żona Bartka R: Nie mam podbitego oka. Możesz sobie ... (niewyraźne słowo) ... co chcesz na policję. Widocznie żal ci d... ściska, że mieszkanie będzie sprzedawane i dlatego to robisz. Nie życzę sobie, rozumiesz?
Marek R: Wyjdź stąd.
żona Bartka R: Rozumiesz?
Marek R: Idź stąd.
żona Bartka R: Zrozumiałeś to?
Marek R: Nie, ja tam będę przyjeżdżał.
żona Bartka R: Jak będziesz przyjeżdżał, to ja wezwę policję, że mnie nachodzisz w pracy.
Marek R: Idź tam.
żona Bartka R: I nie wpie...aj się w moje życie, tak?
Marek R: Idź tam do furteczki.
żona Bartka R: Nie wpie...aj.
Marek R: Idź do furteczki.
żona Bartka R: Mogę tu stać, jest otwarte. To jest wypożyczalnia, tak?
Marek R: Nie, nie, nie, zamknięte jest, zwłaszcza dla ciebie. Tam, za furtkę.
żona Bartka R: Tak?, dla mnie zamknięte?
Marek R: Tak, to jest prywatne, to jest teren prywatny. Tam, za furtkę. Proszę cię.
żona Bartka R: Będziesz mnie nachodził w pracy, to ja wezwę policję. (Ojciec wyrzuca córkę z posesji, a ona zabrania mu, aby ją nie dotykał).

Z nagrania tego dowiadujemy się, że żona Bartka R. została wyrzucona z terenu posesji jej rodziców, wręcz fizycznie wypchnięta. Powodem było to, że zdemaskowała prowokację przeprowadzoną przez ojca w jej miejscu pracy oraz groziła mu policją. Można być pewnym, że żona Bartka R. wcale nie ma podbitego oka. Pewność ta wynika z dwóch faktów:

widocznej przez chwilę jej twarzy na początku nagrania, bez żadnych śladów,
reakcji jej ojca, na jej oświadczenie, że nie ma podbitego oka, który (stojąc blisko na wprost niej), nie neguje tego, tylko wyrzuca córkę z posesji.

Warto w tym miejscu wspomnieć, że na rozprawie sądowej rodzice kobiety, twierdzili, że widzieli dnia 4-08-XXXX (gdy byli u niej w pracy) podbite oko u córki, a na pytanie sędzi: „Czy córka groziła policją, gdy przyszła na do domu rodziców, po tym zdarzeniu w Biedronce?”, Marek R. zeznał: "Nie, czemu miałaby grozić. Nie groziła, bo nie miała powodów.” Kolejne fałszywe zeznania. Marek R. zeznając na rozprawie w sądzie o wizycie swojej córki dzień po jego najściu w Biedronce (prowokacji), w ogóle opowiadał niestworzone fantazje. Zeznał, że jak córka już wyszła, to on jeszcze za nią wybiegł, dogonił i rozmawiał z nią, co jest wierutnym kłamstwem.

Znając nagrania można z całą pewnością stwierdzić, że świadkowie składali fałszywe zeznania ukrywając fakt paroletniego konfliktu z córką o darowane jej mieszkanie.

Na nagraniu widać, że żona Bartka R. jest zdenerwowana i ma powody być zdenerwowaną, ponieważ rozumie, że najście ojca poprzedniego dnia w miejscu jej pracy było prowokacją godzącą w dobro i bezpieczeństwo jej i jej rodziny. Żona Bartka R. na nagraniu mówi o tym wprost: „Widocznie żal ci d... ściska, że mieszkanie będzie sprzedawane i dlatego to robisz”.

Z nagrania można także usłyszeć, jak Marek R. psychicznie dręczy swoją córkę, gdy na jej żądanie by nie nachodził jej w pracy odpowiada, że będzie tam przychodził, że może udowodnić, że robi tam zakupy od lat, a na prośbę córki, aby w takim razie nie podchodził do jej kasy odpowiada, że pójdzie do kierownika i zapyta, czy ma zakaz podchodzenia do jej kasy. Nawet osoba niezaangażowana, tylko przysłuchująca się, czuje zdenerwowanie i współczucie widząc w jaki sposób ta kobieta jest traktowana przez swojego własnego ojca.

Mało tego, Marek R. nic sobie nie robiąc z protestów córki, lekceważąc jej żądania, dokładnie tego samego dnia złożył w MOPS donos o przemocy w jej rodzinie. Data na donosie, to dzień 5.08.XXXX roku, czyli dokładnie dzień, w którym Marek R. potraktował arogancko swoją córkę, w którym rzekomą "ofiarę przemocy domowej” wyrzucił ze swej posesji. Z nagrania dowiadujemy się, że tej rzekomej "ofierze przemocy domowej", nawet nie wolno było wejść do domu jej rodziców i że ta rzekoma "ofiara przemocy domowej", grozi ojcu wezwaniem policji i nie pozwala się dotykać, podczas wypychania jej z posesji przez ojca.

A co Marek R. napisał w donosie do MOPS? proszę bardzo:

-------------------------------------------------------------------------------------------------

"w dniu wczorajszym odwiedziłem sklep "Biedronka", w którym pracuje moja córka. Jej lewe oko pomimo maskowania kosmetykami, wyraźnie wygląda na podbite, a córka co chwilę dotykała palcami miejsce pod okiem - przestała w momencie gdy ujrzała mnie i moją żonę. Mam jeszcze dwoje innych świadków tego, że w dniu wczorajszym moja córka miała podbite oko. W punktach opiszę wcześniejsze zdarzenia:

W nocy XX października XXXX Bartłomiej R. pobił moją córkę (podbite oko, siny nos - jest wielu świadków jej obrażeń w tym policja, która interweniowała.
W nocy XX listopada XXXX, interweniowała policja w sprawie próby kradzieży kasy fiskalnej mojej córki, dokonanej przez wyrzucanego z mieszkania Bartłomieja R. (jak się później okazało na jeden dzień),
17 grudnia XXXX zostałem pobity przez Bartłomieja R, na miejsce przybyła policja, która przeprowadziła mnie i moją żonę bezpiecznie do samochodu. Miałem pogięte okulary i lekkie otarcie naskórka na twarzy,
6 grudnia XXXX+1, zostałem pobity przez Bartłomieja R, sprawa została zgłoszona na policji, załączam kopię obdukcji lekarskiej, a na miejscu Bartłomiej R. został odseparowany ode mnie przez policję.

Nadmieniam, że w sądzie toczy się sprawa o zniesienie współwłasności mieszkania, którego współwłaścicielkami są moje obie córki. Moja córka jest przymuszana do tej sprzedaży pięściami przez Bartłomieja R."

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dobrze wiadomo, że córka Marka R, nie miała wcale podbitego oka, dowodem jest w/w nagranie. W notatkach policji z interwencji nie ma słowa o przemocy, urazach. Gdyby były, można być pewnym, że policja by zareagowała. Pobicia wymienione w pkt 3 i 4, też są nieprawdziwe. W obu przypadkach to Marek R. był stroną wszczynającą konflikt.

Marek R. w powyższym stwierdzeniu o przymuszaniu pięściami przyznaje się, że jego fałszywy donos jest napisany w związku z tym, że jego córka chce sprzedać darowane jej mieszkanie.

W pkt. 4, prawda wygląda tak, że do zajścia doszło blisko posterunku policji. Gdy Marek R. udał się tam, aby zrobić donos o pobicie, to okazało się, że policjant widział całe zajście i zwrócił mu uwagę, aby był dobrym teściem dla swojego zięcia (pismo w aktach), a obdukcja okazała się wystawiona przez znajomego lekarza.

W pkt. 3, to Bartek R. wezwał policję, ponieważ został napadnięty przez pana Marek R. gdy próbował wejść do mieszkania. Marek R. właśnie znajdował się wewnątrz mieszkania, ponieważ zmieniał zamki w drzwiach. Córka zadzwoniła do niego, że zaraz zjawi się Bartek jej mąż, i ojciec ma mu oddać klucze od mieszkania. Traf chciał, że Bartek zjawił się akurat w trakcie tej rozmowy i nagrało się na telefonie jego żony całe zajście, i wyraźnie słychać, że Marek R. wypchnął z drzwi wejściowych swojego zięcia. Gdy policja przyjechała i na jego prośbę odprowadzała go i jego żonę, to zapytali się, czy rości jakieś pretensje do zięcia. Marek R. powiedział, że nie. Jednak zajście wykorzystał w donosie do MOPS.

Dzięki nagraniom Marek R. został zdemaskowany, jego zachowanie wobec córki jest ewidentnym aktem agresji ojca wobec swojego dziecka. Marek R. z powodu fałszywej darowizny mieszkania zmierzał wprost do zniszczenia rodziny swojej córki, przez posłużenie się fałszywym oskarżeniem o przemoc domową wobec jej męża. Żaden z wymienionych punktów w donosie do MOPS nie jest prawdziwy.

Warto dodać, że na następny dzień po tym, gdy Marek R. wyrzucił córkę ze swej posesji i złożył fałszywy donos do MOPS, 6.08.XXXX roku, Marek R. nie mając żadnych dowodów na tę zgłoszoną przemoc, złożył do Komisariatu Policji Śródmieście w YYY, trzy zawiadomienia (wszystkie są w aktach sprawy):

Absurdalne zawiadomienie o „korelacjach czasowych”, o tym, że Marek R. został potrącony na ulicy przez swojego ojca ramieniem, a to z kolei wg Marka R. w jakiś tajemniczy sposób oznacza, że Bartek R. pobił jego córkę. Sędzia w czasie rozprawy zapytała Marek R. jak łączy te zdarzenia, a on odpowiedział, że na zasadzie „korelacji czasowej”,
Zawiadomienie o tym, że widział w miejscu pracy swojej córki u niej podbite oko, mające wskazywać na przemoc ze strony męża, co w świetle powyższego nagrania jest oczywistym kłamstwem,
Zawiadomienie na Bartka R, że mu grozi. Znając nagranie wiadomo, że Bartek R, po prostu stanął w obronie swojej żony, pisząc do Marka R: "jeżeli chcesz pochojraczyć, to wiesz gdzie mnie znaleźć".

Przedstawione tutaj nagranie, które jest faktem i obiektywnym dowodem, przedstawia w zupełnie innym świetle całą sytuację, niż wynikałoby to z zeznań świadków, państwa R oraz ich córki, która po aresztowaniu Bartka R. ponownie została zupełnie uzależniona od swoich rodziców. Warto tutaj dodać, że żona Bartka R. na procesie i podczas postępowania przygotowawczego twierdziła, że rodzice widzieli u niej podbite oko, jak byli w Biedronce. Ten fakt tylko dowodzi tego, pod jak silną presją ojca znajdowała się już żona Bartka R. podczas procesu, zeznając fałszywie przeciwko mężowi, a jednocześnie wiedząc, że są dowody w nagraniach na to, że było zupełnie inaczej.

w następnym odcinku opowiem o tym, jak młodzi próbowali sobie poradzić z Markiem R.

CIĄG DALSZY