Smoleńsk 2010 - Katastrofa na kasecie, której nikt nie odczyta

Zdarzenie z dnia 10 kwietnia 2010 nazywane katastrofą smoleńską, a zwłaszcza sposoby jego wyjaśniania jest nietypowe pod bardzo wieloma względami.

Dziś chciałbym poruszyć pewną kwestię zgrywania czasowego zapisów poszczególnych rejestratorów i rzekomego gwaranta spójności i prawdziwości tych zapisów, czyli polskiego rejestratora eksploatacyjnego ATM-QAR, którego podobno nigdzie poza firmą ATM nie można odczytać, a co dopiero sfałszować zapisy...

Sprawa rejestratorów Tupolewa PLF101 jest analizowana od przeszło 4 lat i żadna inna kwestia związana ze zdarzeniem z 4 kwietnia 2010 nie jest tak zafałszowana.

W tej notce chciałbym zając się jedynie sprawą rzekomej gwarancji jaką rzekomo daje rejestrator eksploatacyjny ATM-QAR.

 Rejestratory  eksploatacyjne umożliwiają łatwy  dostęp  do  danych  zarejestrowanych w czasie  lotu  i  szybki  odczyt  w  naziemnych systemach deszyfrujących.  Przeznaczone są  do zapisu  informacji  o  stanie  technicznym wyposażenia  pokładowego,  są   w  praktyce często  połączone  z  pokładowymi  systemami diagnostycznymi  i  eksperckimi  a  wówczas zapisują   również komunikaty  przekazywane załodze  statku  powietrznego  w  czasie  lotu. Autonomiczne  podzespoły  rejestratora  mogą być wykorzystane  po  odbytym  locie  do zobrazowania  lub  przepisania  informacji  na standardowe nośniki.

Bodajże to mgr inż. Piotr Lipiec wysnuł uspokajającą hipotezę, że ze względu na oryginalność algorytmu szyfrowania stosowanego przez firmę ATM kasety rejestratora ATM-QAR nie można odczytać nigdzie poza siedzibą tejże firmy.

Czy to prawda?

Większej bzdury nie słyszałem.

Po pierwsze ze względu na przeznaczenie rejestratory eksploatacyjne zapisują szereg parametrów służących do codziennej analizy prawidłowości funkcjonowania poszczególnych systemów samolotu. Jak już wcześniej napisałem: podzespoły rejestratora mogą być wykorzystane po odbytym locie do zobrazowania lub  przepisania  informacji  na standardowe nośniki.

Po drugie rejestrator eksploatacyjny ATM-QAR użytkowany jest w wielu, poza Polską, krajach, w których nie ma przedstawicielstw firmy ATM.

Po trzecie w końcu każdy w Google może odnaleźć Instytut Techniczny Wojsk Lotniczych i poczytać sobie o możliwościach systemu Thetys II...

Z eksploatacyjnymi systemami typu QAR współpracują naziemne systemy odczytu, deszyfracji i przetwarzania danych. Przykłady systemów tego typu opracowane i wykonane w kraju to:

-  system ATM-COMAFRA (urządzenie do odczytu danych FRRS z oprogramowaniem FDS) dla rodziny systemów rejestracyjno-pomiarowych ATM-QAR przedsiębiorstwa ATM,

- system THETYS II Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych dla dowolnego rejestratora eksploatacyjnego (również dla QAR firmy ATM).

 oraz wiele innych tego typu systemów opracowanych poza granicami naszego kraju...

Co nam wynika z powyższego zestawienia? Otóż należy uzmysłowić sobie, że od studentów z Dęblina (na ten przykład) możemy sobie pobrać oprogramowanie THETYS, wystarczy, że poprosimy któregoś ;) Kupujemy do tego czytnik kaset QAR w firmie ATM z gniazdem USB, instalujemy THETYSa na swoim domowym kompie i sami możemy wszystko odczytać w domu.

Teraz rozbierzmy taki przypadek od strony algorytmu oprogramowania. Wiadomo, że algorytm szyfrowania zapisu musi być wpisany w algorytm programu odczytującego. Następna sprawa, to to, że ATM musiała udostępnić ten algorytm szyfrowania Instytutowi Technicznemu Wojsk Lotniczych, jak również zapewne wielu różnym firmom poza granicami naszego kraju.

Więc jaki to problem dla informatyka, żeby poznać ten algorytm szyfrowania???

Więc jaki to problem dla kogokolwiek, skoro ATM udostępnia manual?

A jak już mamy taki algorytm to zarówno odczyt, jak i zapis danych w takim super extra zaszyfrowanym formacie przestaje być chyba problemem. Prawda Panowie Informatycy?