Szara eminencja niemiecko-rosyjsko-polskiego zamieszania.

Porządek fizyczno - moralny, czyli nauka o należytościach i powinnościach człowieka wydobytych z praw wiecznych, nieodmiennych i koniecznych...

Jakże aktualna dziś historia dotycząca autora tegoż wiekopomnego, aczkolwiek lekko zapomnianego dzieła, bardzo kontrowersyjnej postaci z czasów Rzeczpospolitej wczesnorozbiorowej.

Współautor Konstytucji 3 Maja i reformator polskiej oświaty z jednej strony z drugiej natomiast szara eminencja konfederacji generalnej koronnej. "Doradca" ostatniego miłościwie nam panującego Stanisława Augusta obojga imion Poniatowskiego. Podczas wojny polsko - rosyjskiej charakteryzował się postawą "sosny rozdartej" bywał "za a nawet przeciw"...

W obliczu swoich coraz bardziej jawnych sympatii skierowanych w stronę konfederacji, wystraszony wielkością manifestacji przeciw niej czynionym w Stolicy, potajemnie, pod osłoną krótkiej, lipcowej nocy musiał uciekać z Warszawy mając w uszach dźwięk epitetów, którymi manifestujący głośno obdarzali konfederatów z Targowicy. Sprzedawczyki, rosyjscy szpicle, sługusy Moskwy, to były te najczęściej powtarzane...

Wielu mniej świadomych uczestników wiosennych posiedzeń na kresach w malutkim miasteczku Targowicą zwanym nie miało zbyt wielkiej świadomości co znaczą te hasła przez manifestantów głoszone, gdyż tylko garstka najbardziej wtajemniczonych, tych, którzy interes swój rodzinny i prywatę ponad dobro Ojczyzny przedkładali, wiedziała iż prawdziwym autorem i ojcem targowickiego spisku był Rosjanin o inicjałach W.P. (ktoś pomyślał w tym miejscu o Putinie???) Wasilij Popow.

Nie przeszkadzało im to bynajmniej w dalszym układaniu się z potencjalnym wrogiem naszego kraju i ta międzynarodowa intryga doprowadziła do tego, iż nawet Król nasz najjaśniejszy zmuszony został do przystąpienia do zdradzieckiej konfederacji, mając świadomość wielkości długów jakie był zaciągnął w Moskwie na poczet kosztów starania się o względy i kobiece wdzięki Carycy...

Dwóch tylko mężów znakomitych powiedziało wtedy kategoryczne NIE zdradzieckim knowaniom (nie Kaczyńscy) - Tadeusz Kościuszko i Józef Poniatowski.

Jaka rola w tym wszystkim przypadła naszemu głównemu bohaterowi? Wychodzi na to, że rola tytułowego bohatera jednej z powieści Fiodora Dostojewskiego, gdyż pomimo swych zasług wcześniejszych, zmarł w samotności, po długiej i ciężkiej chorobie i który, de facto, rolą tą podzielił się z naszym miłościwie nam wtedy panującym, królem poszukującym alianta w Prusiech, który zamiast tego nawiązał romans z Carycą państwa położonego całkiem po drugiej stronie naszej kochanej Ojczyzny... Co wynikło z tego chorego trójkąta?

Jeden z założycieli konfederacji wypowiadając, na okoliczność uchwalenia Konstytucji 3 Maja, następujące słowa:

"Stoiemy nad przepaścią Prześwietne Stany; y krok nam tylko uczynić trzeba abyśmy zginęli... Przebog, kto się tak na swą zawziął Oyczyznę, że nie wzdrygnął ściągnąć rękę do tak okropnego proiektu? Boże Oyców naszych! Skłoń ieszcze raz litościwe oczy Twoje ku tey nieszczęśliwey Rzplitey!
Niech ieszcze będziem wolnemi, niech będziem Polakami!"

nie przypuszczał zapewne, że tak szybko ziści się ich najgorszy scenariusz, tylko w zupełnie innym tych słów znaczeniu niż pierwotne zamierzenie ich autora...

Kiedyś, baaaaardzo dawnooo temu, wśród narodu naszego było znane ogólnie przysłowie, że Polak mądry po szkodzie. Teraz Polak niech sobie nowe przysłowie kupi, że i przed szkodą i po szkodzie, nawet po tylu wiekach, nadal tak samo głupi...

Dziś pomni wspaniałej tradycji walk niepodległościowych, tych którzy żywią i bronią, mając w pamięci akordy pewnej polskiej piosenki rozrywkowej, możemy jedynie zanucić "Gdzie są chłopy z tamtych lat?" i zapytać: "Pawlaki, Sawickie i Kalinowskie gdzie wasze tradycje kościuszkowskie???"