Krótko o tym, dlaczego nieskończenie warto przyjąć chrześcijańską wizję świata

Dlaczego nieskończenie warto przyjąć chrześcijańską wizję świata? Otóż dlatego, że tylko ona w pełni zaspokaja przyrodzone człowiekowi zdolności, pragnienia i oczekiwania intelektualne, moralne i ogólnoegzystencjalne. Nie godzi się na przykład człowiekowi, który posiada rozum, sumienie i wolę, czcić bezrozumny i pozamoralny świat przyrody, jak czynili to klasyczni poganie. Ślepym zaułkiem jest też dla człowieka, dla którego sam byt jest najcenniejszym naturalnym darem, a rozum i wola narzędziami spełniania się w świecie, celebrowanie bierności i niebytu, jak robią to buddyści.

Z kolei islam i judaizm talmudyczny - religie powstałe już w erze chrześcijańskiej - są zasadniczo zorientowane na umniejszenie roli Chrystusa, albo degradując go do roli proroka, albo nazywając go oszustem i wichrzycielem. Implicite przyznają mu więc wyjątkową i centralną rolę w historii świata. Poza tym są to religie polityczne, obiecujące swoim wyznawcom władzę nad światem w „erze mesjańskiej”, a nie wymagające od człowieka przede wszystkim dążenia do nadprzyrodzonej doskonałości.

Tymczasem Ewangelia Chrystusa pozwala człowiekowi na wejście w osobistą i nieskończenie intymną relację z Bogiem, który przyjął ludzką naturę i w największym stopniu wykazał swoje bóstwo ogałacając się po to, żeby całkowicie bezinteresownie złożyć z samego siebie ofiarę w celu odkupienia grzechów ludzkości. Dzięki zatem temu, że Bóg dosłownie stał się człowiekiem, człowiek ma możliwość skutecznego dążenia do boskości, czyli do absolutnej bytowej doskonałości, współpracując w sposób ścisły z łaską i wolą Bożą. Dopiero wtedy ma on szansę na szczęście we właściwym i pełnym tego słowa znaczeniu. Chrześcijaństwo w sposób doskonały pasuje więc jak klucz do zamka ludzkiego potencjału - uszkodzonego, ale zdolnego do bycia naprawionym. Żadna inna wizja rzeczywistości w najmniejszym stopniu nie wyraża sobą tej olśniewającej nadprzyrodzonej logiki.