Ryzykanctwo pani Kopacz.

            Pani Marszałek Ewa Kopacz  powiedziała wczoraj o planach strajku generalnego na Śląsku w marcu 2014 roku:” Może to ry­zy­kow­nie za­brzmi - może to nie cho­dzi o dia­log z wła­dzą, może to cho­dzi o wła­dzę?” I zabrzmiało nie tylko ryzykownie ale nawet arogancko, by nie używać określeń bardziej brutalnych na jakie te słowa w pełni zasługują.

            Jaki bowiem jest kontekst zdania wygłoszonego przez  panią Kopacz? A taki, że zdobycie władzy przez kogokolwiek innego niż ugrupowanie pani Kopacz jest absolutnie niedozwolone, a być może nawet moralnie naganne. Rozwijając światłą myśl Pani Marszałek można dojść do wniosku, że owa władza (powtórzona w zdaniu aż dwa razy) została jej i jej kolegom nadana nie w demokratycznych wyborach, gdzie rzeczą zwyczajną jest zmiana preferencji przez wyborców, ale w drodze pomazania boskiego, a więc obalenie tej władzy to co najmniej grzech równy królobójstwu.

            W tej samej wypowiedzi pani Kopacz mówi: „Nie­ste­ty, spo­ty­ka­my się z sy­tu­acją, że nie ma dia­lo­gu me­ry­to­rycz­ne­go.” I tu przypominają się lata 80te, w których pani Kopacz spokojnie pracowała w Szydłowcu jako pediatra, a ówczesna władza walcząc z podziemną „Solidarnością” do znudzenia powtarzała zdanie – „Niestety, spotykamy się z sytuacją, że nie ma dialogu merytorycznego”. Kto nie wierzy, niech przejrzy oficjalną prasę z tamtego okresu.

            Brawo Pani Marszałek – widać i słychać, że pilnie uczyła się Pani polityki na dobrych wzorcach. A i wkroczyła do niej w odpowiednim czasie. Nie znalazłem bowiem w 80 ani 81 roku działaczki Ewy Bożeny Lis studentki lubelskiej Akademii Medycznej ani w NZS ani później, aż do roku 1989, Ewy Kopacz w strukturach podziemnej „S”. I nie ma w tym nic złego. Żaden to zarzut. Ale może warto trochę więcej szacunku okazać „Solidarności”, której i Pani i Pani koledzy zawdzięczają swoje polityczne kariery.