Pojedynek na błędy

Kilka razy dziennie różni ludzie - od profesorów po monterów - zadają mi pytanie "Kto wygra wybory?".  Generalnie odpowiadam, że gdybym wiedział, to bym robił zakłady u bukmacherów a wszystkim opowiadał, że będzie odwrotnie. Gdy mam jednak trochę więcej czasu, rzecz przedstawiam tak:
Gdyby w tej kampanii ścierały się zdolności, które są przewidywalne i ograniczone, można byłoby jakoś prognozować wynik starcia. Rzecz jednak w tym, że to pojedynek na głupotę, którą jest nieprzewidywalna i nieograniczona.
Jarosław Kaczyński przystąpił do wyścigu z poważnym bagażem błędów strategicznych i komunikacyjnych popełnionych w minionych pięciu latach. Wydawało się, że nie ma szans. Jednak Bronisław Komorowski (wspierany przez swój sztab) ruszył w dramatyczny pościg. Nieomal każdego dnia odnosił na tym polu nowe sukcesy. Głosy zaczął odbierać mu nawet Grzegorz Napieralski, choć kolegom z SLD wydawało się, że nie jest do tego zdolny.
Szczytowym momentem tego pojedynku była sprawa prywatyzacji w służbie zdrowia. Trudno ustalić, jak się ma podniesienie tej sprawy w ostatnią kampanijną niedzielę przez Jarosława Kaczyńskiego do jego wcześniejszej strategii. Przecież było jasne, że na taką właśnie okazję czeka sztab Komorowskiego od początku kampanii. Sprawa nie byłaby jednak dla PO taką okazją, gdyby sam PiS nie postanowił jej podgrzać. Zamiast potraktować ją jako najlepszy dowód na przemianę prezesa i na czepialstwo konkurentów, podjęto walkę  na polu wyznaczonym przez konkurentów. Tak, jakby sprawa prywatyzacji szpitali była bardziej jednoznaczna od przemiany prezesa. Być może z kalkulacji wyszło, że trzeba pójść na zwarcie, lecz wybór akurat takiego pola, na którym raz się już przejechało, trudny jest do zrozumienia. Wygląda na to, że na ostatniej prostej PiS nie pozwolił się zdystansować Komorowskiemu w liczbie błędów.
Druga tura w tej dyscyplinie zapowiada się bardzo wyrównanie.