...teraz lepiej rozumiem to wzmożenie w odbieraniu dzieci przez sądy...
Rawa Mazowiecka, 8 sierpnia 2015 roku,
Pani Ewa Kopacz
Prezes Rady Ministrów
(do wiadomości: Prezes Najwyższej Izby Kontroli, Minister Sprawiedliwości, Prokurator Generalny, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka)
Szanowna Pani Premier,
Przeczytałem w sieci wiadomość, która mnie w dzisiejszy upał zmroziła.
Centralny urząd ds. Dzieci i Młodzieży w Norwegii zatwierdził wniosek o wznowienie współpracy Adopsjonsforum z Polską.
Adopsjonsforum jest norweskim stowarzyszeniem, którego głównym zadaniem jest znajdowanie rodzin zastępczych w Norwegii dla sierot i porzuconych dzieci z innych krajów. W 2014 roku, za ich pomocą, siedemdziesięcioro dzieci pochodzących m.in z Chin, Etiopii i Indii znalazło rodziców zastępczych. W Polsce, do roku 2005, Adopsjonsforum przeprowadziło łącznie około 30 adopcji.
Porozumienie czeka aktualnie na zatwierdzenie władz polskich. Adopsjonsforum będzie gotowe do działania w ciągu kilku miesięcy, jego reprezentant w Polsce został już zatrudniony i zatwierdzony przez władze norweskie.
Ponowne uruchomienie współpracy między Polską a Norwegią w kwestii pomocy przy adopcji dzieci to bardzo dobra wiadomość - zwłaszcza w sytuacjach, w których konieczna jest interwencja Urzędu Ochrony Praw Dziecka (Bavernet). Działalność Adopsjonsforum daje w takich momentach szansę, że dzieci pochodzące z Polski trafią do rodzin polskich, a nie obcokrajowców.
Rozmowy w sprawie przywrócenia działalności Adopsjonsforum w Polsce zaczęły się w styczniu. Wtedy to stowarzyszenie spotkało się z polskimi instytucjami, które zajmują się pośrednictwem w zagranicznej procedurze adopcyjnej - Publicznym Ośrodkiem Adopcyjnym, Krajowym Ośrodkiem Adopcyjnym oraz Katolickim Ośrodkiem Adopcyjnym, wszystkie z siedzibą w Warszawie. Ośrodki były bardzo entuzjastycznie nastawione do przywrócenia współpracy między Polską a Norwegią, zaś dyrektor generalny Adopsjonsforum, Øystein Gudim, pozytywnie ocenia pracę z Polską w tej kwestii. Mówi, że jedyne co pozostało do zrobienia w kwestii przywrócenia współpracy między dwoma krajami, to trochę papierkowej roboty, związanej z wymogami stawianymi przez konwencję haską o ochronie dzieci i współpracy w dziedzinie przysposobienia międzynarodowego z 1993 roku.
Nie ulega wątpliwości, że wznowienie współpracy między Polską a Norwegią w tej kwestii należy ocenić pozytywnie. Nie można także zaprzeczyć, że działalność Adopsjonsforum jest potrzebna - w końcu służy ochronie tych, którzy sami bronić się nie mogą....'
http://www.mojanorwegia.pl/polacy_w_norwegii/adopsjonsforum_wraca_do_polski-9832.html#ixzz3iCgdlbGZ
Szanowna Pani Premier!
Czy Pani o tym wie, że toczą się zaawansowane już rozmowy w sprawie adopcji polskich dzieci do Norwegii?
Czy kierowany przez Panią rząd popiera pomysł, żeby dzieci z Polski były kierowane do adopcji w Norwegii? Czy wymienione w notatce ośrodki adopcyjne mają zgodę rządu na pertraktacje w sprawie adopcji polskich dzieci za granicę?
Czy mamy w Polsce za dużo dzieci, żeby je do Norwegii eksportować? Czy Polska to kraj z problemami jak Etiopia albo Indie, gdzie bezdomne dzieci żyją na ulicach?
Czy tego rodzaju proceder wysyłania polskich dzieci za granicę dotyczy także innych państw? Jeśli tak, to jakich? Ile polskich dzieci w ciągu ostatnich 5 lat zostało adoptowanych przez rodziny zagraniczne?
Ile polskich dzieci zostało adoptowanych za granica przez pary homoseksualne?
Czy zwiększona w ostatnich latach aktywność sądów rodzinnych w zakresie odbierania dzieci rodzicom, w sytuacjach braku przemocy, demoralizacji czy innych patologii – choćby taka, jak ostatnio opisywana przez liczne media działalność sądu w Nisku - ma związek z planowanymi adopcjami za granicę?
Proszę, by Pani Premier zleciła niezwłoczne zbadanie sprawy tych planów eksportu polskich dzieci do Norwegii. Mam najgorsze podejrzenie, że nie chodzi wcale o szukanie rodzin zastępczych dla polskich sierot, lecz przeciwnie – chodzi o szukanie dzieci, i to wcale nie sierot (według raportu NIK tylko 3 procent dzieci przebywających w domach dziecka jest naprawdę sierotami), tylko najczęściej dzieci przemocą zabranych z polskich rodzin, żeby je dostarczyć zagranicznym rodzinom albo związkom rodzinopodobnym.
Obawiam się, że chodzi o porostu handel polskimi dziećmi.
O zajęcie się ta sprawą proszę też pozostałych adresatów tego listu.
Inne tematy w dziale Rozmaitości
