Z czego się śmiejecie? Sami z siebie się śmiejecie...

Gdy szedłem wraz z około tysięcznym pochodem przez wrocławski Rynek pod tablicę ś.p. Oli Natalli-Świat, mijaliśmy ludzi wychodzących z pobliskich knajp, ciekawie przyglądających się naszemu pochodowi z flagami i zniczami. Gdy pod tablicą Oli zaczęliśmy śpiewać „Boże coś Polskę...” kilku młodych, dobrze wystrzyżonych ludzi, zaczęło głośno rechotać... Najwyraźniej pieśń skojarzyła im się z „moherowymi bertami”.

Kilka a może kilkanaście razy zdarzyło mi się uczestniczyć w śpiewaniu hymnu „Boże coś Polskę...” poza kościołem. Po zwolnieniu Marysieńki z internowania, razem z jej koleżankami, ze ś.p. Anią Walentynowicz, i trzystutysięcznym tłumem śpiewałem ten hymn pod Jasną Górą. I łzy mi szły z oczu. Później na demonstracjach, wiecach,... Nikt nigdy się nie śmiał. Ani komuniści, ani zomowcy, ani kibice, ani gapie – nikt. Teraz są tacy, co rechoczą. I jest ich wielu. Co się zmieniło? Co się z nami stało? Czy to wina Jarosława Kaczyńskiego? Bo czyja?

Czytam teksty na S24 i też odczuwam tutaj echo tego rechotu. Jedni drugich wyzywają od kiboli, a sami liczą, kto wygrał, a kto przegrał. Jakby to był jakiś mecz. Drodzy blogerzy. Rozumiem, że na ulicy. Że na demonstracjach są tacy, którym puszczają nerwy. I niektórym emocjom się nie dziwię. Ale tutaj? Na salonie?

Nie wszystko nadaje się do żartów. I do rechotania. Potrzeba nam jakiegoś Gogola, który pokazałby nam, jak teraz wyglądamy. Tak bardzo chcemy być Europejczykami, tak bardzo doskwiera nam kompleks prowincji, że sami nie widzimy jak prowincjonalnie się zachowujemy, wypierając się tradycji, dumy narodowej, wstydząc się cech odróżniających nas od innych. Śmiejemy się z tych cech, rechoczemy, i sądzimy, że to zrobi z nas obywateli Europy.

A tymczasem Francuz pozostanie Francuzem, Niemiec Niemcem, a my będziemy – już nie Polakami – tylko beznarodowcami. Tacy, co to w Europie, ale nie wiadomo skąd. Drodzy blogerzy! Z czego się śmiejecie?