W Kinotece „Bernadetta” świetny francuski film już w kinach

Jan Bodakowski

W Kinotece „Bernadetta” świetny francuski film już w kinach

 

„Bernadetta Cud w Lourdes” to świetny francuski film o świętej Bernadecie i objawieniach w Lourdes, które miały miejsce w 1858 roku. Film bezkompromisowo pokazujący prawdziwość objawień oraz cudów, nienawiści podporządkowanych masonerii władz wobec wiary katolickiej. Co ważne obraz jest niezwykle profesjonalny, ma wartką intrygującą akcją, został zrobiony z wielką dbałością o zachowanie realiów historycznych.

 

Tytułowa bohaterka, grana przez niezwykle piękna i młodą aktorkę, ukazana jest jako osoba niezwykle pracowita i bezkompromisowa, całkowicie normalna młoda kobieta. Odwagi i prawdomówności Bernadety nie są wstanie złamać szykany ze strony władz lokalnych ani pogarda burżujów, zdemoralizowanych masońskim antyklerykalizmem.

 

Twórcy filmu z niezwykłą starannością i profesjonalizmem oddali realia epoki, dekoracje i kostiumy XIX wiecznej Francji. Same objawienia i uzdrowienia zgodnie z faktami ukazane są jako prawdziwe wydarzenia. Pobożność prostych ludzi ukazana jest w filmie jako głębokie i szlachetne zjawisko. Duchowni katolicy ukazani są jako osoby odpowiedzialne, sceptycznie podchodzące do objawień, nie chcące narażać autorytetu kościoła zaangażowaniem w wydarzenia, które mogły by być oszustwem albo przejawem histerii.

 

Historie na której został oparty scenariusz filmu przybliża widzom materiał ze strony dystrybutora obrazu:

 

„Bernadetta Soubirous pochodziła z ubogiej wiejskiej rodziny. Gdy doszło do nadzwyczajnych widzeń, miała 14 lat i cierpiała na nieuleczalną, w tamtym czasie, astmę. Wraz ze swoimi kuzynkami zbierała drewno na opał, ale ze względu na chorobę szła wolniej. Gdy przechodziła obok niewielkiej groty, dostrzegła bijące z niej światło oraz postać „pięknej Pani” ubranej w białą suknię, biały płaszcz i błękitną wstęgę. Dziewczyna zaczęła się modlić, a po skończonej modlitwie widzenie ustało. Piękna Pani poprosiła, by dziewczyna przychodziła do groty przez 15 dni z rzędu.

Gdy rodzice Bernadetty usłyszeli o widzeniu córki, początkowo zabronili jej chodzić do groty, później jednak ulegli. Podczas każdej wizyty w grocie dziewczyna miała widzenia, podczas których popadała w ekstazę. Nie reagowała na bodźce zewnętrzne.

 

Wieści o tych wydarzeniach rozeszły się po okolicy bardzo szybko. Sprawą zainteresował się miejscowy proboszcz, a także lokalne władze. 21 lutego dziewczyna została zabrana na przesłuchanie. Zadawano jej pytania w obecności urzędników. Komisarz policji Vitala Dutour straszył ją więzieniem, jednak policja była zmuszona wypuścić Bernadettę, gdyż domagał się tego stojący na zewnątrz tłum.

 

Podczas kolejnych spotkań z Panią dziewczyna została poproszona o modlitwę za grzeszników: „Proście Boga o nawrócenie grzeszników...” oraz o pokutę „Pokuty! Pokuty! Pokuty!”.

Wraz z upływem dni razem z Bernadettą przychodziły do groty coraz większe rzesze ludzi. 1 marca przybyła Catherine Latapie, matka dwojga dzieci, która była w ciąży. Wcześniej miała ona wypadek – złamała rękę, w wyniku czego dwa palce zostały sparaliżowane. Po wizji Bernadetty podeszła do miejsca, gdzie dziewczyna wykopała dół, z którego nieustannie wypływała woda, i zanurzyła chorą dłoń w źródle. Po wyjęciu jej zauważyła, że sparaliżowane wcześniej palce się wyprostowały. Ponownie mogła zaciskać i prostować dłoń. Kilka godzin później urodziła syna, który po latach został kapłanem. Przypadek Catherine jako pierwszy został uznany za cudowne uzdrowienie w Lourdes.

 

W czasie objawienia, które miało miejsce w uroczystość Zwiastowania Pańskiego, Pani podała Bernadetcie swoje imię: „Jestem Niepokalane Poczęcie”. Zaledwie cztery lata wcześniej ogłoszono dogmat mówiący o tej prawdzie. Dziewczyna nie znała takiego sformułowania. Nie mogła go wymyślić. Postanowiono zbadać, czy dziewczyna nie jest chora umysłowo. Nie znaleziono jednak żadnych podstaw do tego, by uznać ją za obłąkaną.

 

7 kwietnia podczas widzenia wśród zgromadzonych wokół tłumów ludzi obecny był doktor Dozous. Zamierzał on zbadać Bernadettę, kiedy ta pozostawała w transie. Doktor widział, że podczas ekstazy płomień świecy trzymanej przez dziewczynę dotykał jej dłoni przez 10 minut i nie pozostawił żadnych śladów na skórze. Lekarz stwierdził, że musiało to być zjawisko nadprzyrodzone. Orzeczenie takie było bardzo niewygodne dla prefekta i komisarza, którzy chcieli zamknąć Bernadettę w szpitalu dla umysłowo chorych. Grotę zaczęły odwiedzać masy ludzi. Lokalne władze nie radziły sobie z zaistniałą sytuacją. Ilekroć zamykano grotę, wierni niszczyli zapory.

 

Ostatni raz Bernadetta spotkała Maryję 16 lipca, we wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Po tym wydarzeniu Bernadetta przeniosła się do Nevers pod opiekę sióstr zakonnych. Tam w 1866 roku wstąpiła do klasztoru i poświęciła się pielęgnowaniu chorych. Zmarła w Wielką Środę, 16 kwietnia 1879 roku, w wieku 35 lat.

 

Objawienia w grocie Massabielle zostały zatwierdzone 18 stycznia 1862 roku przez biskupa diecezji Tarbes. Napisał on list pasterski, w którym ogłosił Lourdes ośrodkiem kultu maryjnego. W 1933 roku, w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, Bernadetta została uznana za świętą.

 

Obecnie każdego roku grotę w Lourdes odwiedza sześć milionów wiernych, zwłaszcza cierpiący na nieuleczalne choroby. Wielu doznaje na miejscu uzdrowienia. W specjalnych basenach, jakie tam wybudowano, po modlitwie zanurzają się tysiące chorych. Wokół groty postawiono cztery kaplice. Bernadetta doczekała poświęcenia pierwszej z nich, które miało miejsce w 1866 roku. Objawienia w Lourdes zajęły bardzo ważne miejsce w historii Kościoła. Sama Bernadetta do swej śmierci prowadziła życie ukryte w murach klasztoru, do którego wstąpiła”.

 

W filmie wzięli udział: Katia Miran (w roli tytułowej), Michel Aumont, Francis Huster, Francis Perrin, Alessandra Martines, Alain Doutey, Gilles Lemaire, Nicolas Jouhet, Eric Laugerias. Reżyserem filmu jest Jean Sagols. Autorem scenariusza Robert Arnaut, Jean-Michel Di Falco, i Serge Lascar. Film można obejrzeć na ekranach kin w całym kraju, w tym i warszawskim kinie Kinoteka mieszczącym się w Pałacu Kultury i Nauki.

 

Jan Bodakowski