Historia relacji Polski z Niemcami i Rosją sowiecką od 1918 do 1939 roku, według

Jan Bodakowski

Historia relacji Polski z Niemcami i Rosją sowiecką od 1918 do 1939 roku, według Romualda Szeremietiewa

Znajomość historii chroni od popełniania błędów, które popełnili nasi przodkowie. Dla tego, by Polacy popełniali wciąż te same błędy, siły wrogie Polsce i Polakom dążą do likwidacji lekcji historii w szkołach, oraz histerycznie reagują na prace uczciwych historyków. Położenie geopolityczne Polski, i geopolityczne interesy naszych największych sąsiadów, się nie zmieniają. Polska jak była położona między dwoma imperialistycznymi państwami, Niemcami a Rosją, tak samo między nimi leży. Warto dla tego pamiętać o relacjach Polski z Niemcami i bolszewicką Rosją w dwudziestoleciu międzywojennym. Tej tematyce poświęcona jest praca „Siła złego. Niemcy – Polska – Rosja” autorstwa Romualda Szeremietiewa.

Autor pracy Romuald Szeremietiew po ukończeniu szkoły zawodowej, służył w lWP i ukończył studia na Wydziału Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego (1972). Doktorat o obronności obronił w 1995 na Wydziale Strategiczno-Obronnym w Akademii Obrony Narodowej, habilitacje na podobny temat na tym samym wydziale w 2001 roku. Był pierwszym cywilem, który zdobył tytuł doktora nauk wojskowych w specjalności kierowanie obronnością państwa. Wykładał na tej uczelni i w Szkole Wyższej im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego.

Ojciec Romualda Szeremietiewa był Rosjaninem który zdezerterował z Armii Czarownej, nawrócił się na katolicyzm, ożenił się z Polką, po czym został złapany przez sowietów w 1945 roku i wywieziony do ZSRR.

Romuald Szeremietiew do 1970 roku był w PRL działaczem Stronnictwa Demokratycznego, do 1976 Pax, oraz działał w ZSP. Ze wszystkich tych organizacji został wyrzucony za działalność antykomunistyczną.

Działał w opozycji od 1964 roku. Brał udział w protestach w marcu 1968, które wbrew propagandzie środowisk żydowskich były protestem młodych Polaków (robotników i studentów) przeciw rządom komunistów. Był aktywistą Ruchu, Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, Konfederacji Polski Niepodległościowej i Polskiej Partii Niepodległościowej. Władze komunistyczne internowały go od 1981. Siedział do 1984 roku,

W III RP był wiceministrem obrony i pełniącym obowiązki szefa resortu w rządzie Olszewskiego. Zakładał Ruch dla Rzeczpospolitej. Od 1997 do 2001 był posłem Akcji Wyborczej Solidarność. Był wiceministrem obrony w rządzie Jerzego Buzka. Siły związane z PO inwigilowały go i usiłowały bezpodstawnie przypisać mu przestępstwa kryminalne.

Pracował jako kierownik katedry prawa na Wydziale Zamiejscowym Prawa i Nauk o Społeczeństwie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Stalowej Woli, i jako wykładowca w Instytucie Strategii Akademii Obrony Narodowej. Zasiada we władzach Fundacji Byłych Żołnierzy Jednostek Specjalnych G.R.O.M. Kilkukrotnie przegrywał rożne wybory. Od 2015 jest członkiem Polski Razem.

Jan Bodakowski