Glaukopis - początek 2013 - blog Jan Bodakowski

Jan Bodakowski

Glaukopis - początek 2013

Glaukopis to elitarne pismo historyczne przeznaczone tylko dla wybranych 700 osób w Polsce i na świecie. Jednym z najciekawszych artykułów ostatniego numeru jest tekst historyka z warszawskiego IPN Wojciecha Muszyńskiego o Unii Nowoczesnego Humanizmu. Unia Nowoczesnego Humanizmu była jednym z jednoznacznie prawicowych wydawnictwa prześladowanych i szkalowanych przez zdominowaną przez KOR część opozycji.

Podziemne wydawnictwo Unia Nowoczesnego Humanizmu powołał do życia Władysława Brulińskiego. Bruliński w II RP działał w Obozie Narodowo Radykalnym, walczył w wojnie obronnej 1939 i w szeregach Armii Krajowej. Był dwukrotnie wieziony za działalność patriotyczną, od 1946 do 1951, i od 1957 do 1960 roku. Po zwolnieniu był nieustannie inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa. Unia Nowoczesnego Humanizmu działała nieprzerwanie od 1982 do 1989 roku. Wydawnictwo wydało ponad 200 książek. Bruliński był autorem ponad czterdziestu. Z Unią Nowoczesnego Humanizmu współpracował między innymi Leszek Żebrowski, dziś działalność wydawnictwa docenia Jacek Bartyzel. Wydawnictwo wydawało książki poruszające temat: masonerii, masonerii w kościele katolickim – były to tłumaczenia prac wydanych w Europie zachodniej, żydokomuny – klasykę przedwojenną, zbrodni komunistycznych, współodpowiedzialności Żydów za zbrodnie komunistyczne, ortodoksji katolickiej, prace Feliksa Konecznego, klasykę myśli endeckiej, poezje, ale też niestety tematykę new age i ezoteryczną. Tematyka współudziału Żydów w zbrodniach komunistycznych wywołała kampanie nienawiści ze strony lewicowego środowiska KOR. Pomawiano na łamach czasopism związanych z środowiskiem KOR Unie Nowoczesnego Humanizmu o związki z Służbą Bezpieczeństwa i antysemityzm, wskazywano SB gdzie można zastać kolporterów i książki nielegalnego wydawnictwa. Prócz Unii Nowoczesnego Humanizmu środowisko KOR prześladowało i innych opozycjonistów odwołujących się do myśli narodowej i katolickiej – zdarzały się nawet przypadki pobicia narodowych kolporterów nielegalnej prasy przez działaczy inspirowanych przez środowisko KOR. Nie było w tym nic dziwnego, Jacek Kuroń już w 1978 na łamach Krytyki deklarował że narodowcy są dla niego większym wrogiem niż komuniści. Zdominowana przez środowisko KOR Powstała w 1986 roku Społeczna Rada Wydawnictw Niezależnych decydująca o funduszach na wydawanie nielegalnych książek – w której skład weszły takie osoby jak Teresa Bogucka, Andrzej Drawicz, Kazimierz Dziewanowski, Jan Kielanowski, Wiktor Kulerski, Zofia Kuratowska, Tomasz Strzembosz, Klemens Szaniawski - uznawała za szkodliwe publikowanie tekstów Romana Dmowskiego, Feliksa Konecznego, Jędrzeja Giertycha, a nawet Ferdynand Ossendowski.

W swoim drugim artykule Wojciech Muszyński przybliżył czytelnikom postać Eligiusza Niewiadomskiego. Syna polskiego szlachcica weterana Powstania Styczniowego. Absolwenta akademii sztuki w Petersburgu i Paryżu. Znanego i cenionego historyka sztuki, pioniera taternictwa, wykładowce akademickiego – na Politechnice Warszawskiej i warszawskiej ASP. Wiezionego przez carat za przemyt patriotycznych pism – na Pawiaku i w X pawilonie cytadeli warszawskiej. Męża i ojca dwójki dzieci. W II RP pracownika Ministerstwa Wyznań Religijnych. W czasie wojny z sowietami w 1920 żołnierza wywiadu wojskowego i piechoty. W 1922 roku Eligiusz Niewiadomski demonstracyjnie zabił Gabryjelska Narutowicza, masona, brata jednego z czołowych litewskich szowinistów, człowieka nie związane z Polską, który głosami lewicy i Żydów został obrany prezydentem II RP. Zdaniem Muszyńskiego zamach mógł być inspirowany przez Piłsudskiego który chciał mieć pretekst do wprowadzenia lewicowej dyktatury.

Na łamach Glaukopis znalazło się też wiele innych ciekawych tekstów. Wywiad Grzegorza Eberhardta z Markiem Nowakowskim dotyczący literatów w PRL. Tekst Kazimierza Brauna poświęcony kampanii i szkalowania Piusa XII w zachodniej Europie. Tekst Justyny Błażejowskiej o pisarzach w PRL. Cecylii Kuty o opozycyjności pisarzy w PRL. Artykuł Sebastiana Ligarskiego i Grzegorza Majchrzaka o czystce w mediach przeprowadzonej przez klikę Jaruzelskiego – w tym o współpracy z reżimem: Mariusza Waltera, Krzysztofa Teodora Toeplitza, Daniela Pasenta, Andrzeja Krzysztofa Wróblewskiego. Krzysztofa Tarki o współpracy sanacyjnego emigranta Jerzego Kędzierskiego z SB. Mark Paul o kolaboracji Żydów z nazistami, udziale Żydów w zagładzie. Marka Chodakiewicza o granatowej policji pod niemiecką okupacją.

W najnowszym numerze Glaukopisu znalazły się też wspomnienia Czesława Blicharskiego z PRL.Raportu Brytyjskiej Misji Wojskowej w Polsce z 1939 roku. Artykuł Artura Jagnieży o kampanii wyborczej 2010 roku. Artykuł Stanisława Piołun Noyszewskiego, z 1938 roku, o związkach młodego Stefana Żeromskiego z narodowcami, antysocjalistycznych poglądach Żeromskiego.

Najnowszy numer Glaukopisu kończąrecenzje książek i przegląd ciekawych informacji z prasy. Czytelnicy Glaukopis dowiedzą się z niego o: o wsparciu Hugo Bossa i Coco Chanel dla nazistów, o składzie etnicznym kierownictwa NKWD na Ukrainie podczas Wielkiego Głodu w latach 1933-1934 – Żydzi 67%, Rosjanie (w tym też Żydzi po zmianie nazwisk) 15%, Ukraińcy 7%, podczas gdy w populacji USRS Ukraińcy stanowili 75%, Rosjanie 8%, a Żydzi 7%.

Jan Bodakowski