Nieustannie spotykam się z głupotą polityczną. Jednym z przejawów takiej politycznej głupoty jest rusofilia różnych błaznów podszywających się narodowców czy konserwatystów, niedostrzegających zagrożenia ze strony Rosji, gloryfikujących nie tylko Rosję putinowską, ale i carską czy sowiecką. Drugim przejawem głupoty politycznej jest eurofilia unijczyków, którzy nie chcą dostrzec zagrożenia ze strony Unii Europejskiej odpowiadającej za niszczenie polskiej gospodarki, demokracji, praworządności i będącej narzędziem niemieckiego imperializmu, realizowanego przez kolonialny wyzysk Polaków. Trzecim z wielu wyrazem głupoty politycznej jest irracjonalna sympatia wobec USA, ignorująca to, że Amerykanie finansowali rewolucję bolszewicką, industrializację sowietów, oddali Polskę (z całą środkową i wschodnią Europą) w Jałcie w niewole komunistycznej Rosji, a dziś absolutnie ignorując rzeczywistość, kochają Rosję i Putina.
Jan Bodakowski
Głupota polityczna wyrasta z ignorancji historycznej
Nieustannie spotykam się z głupotą polityczną. Jednym z przejawów takiej politycznej głupoty jest rusofilia różnych błaznów podszywających się narodowców czy konserwatystów, niedostrzegających zagrożenia ze strony Rosji, gloryfikujących nie tylko Rosję putinowską, ale i carską czy sowiecką. Drugim przejawem głupoty politycznej jest eurofilia unijczyków, którzy nie chcą dostrzec zagrożenia ze strony Unii Europejskiej odpowiadającej za niszczenie polskiej gospodarki, demokracji, praworządności i będącej narzędziem niemieckiego imperializmu, realizowanego przez kolonialny wyzysk Polaków. Trzecim z wielu wyrazem głupoty politycznej jest irracjonalna sympatia wobec USA, ignorująca to, że Amerykanie finansowali rewolucję bolszewicką, industrializację sowietów, oddali Polskę (z całą środkową i wschodnią Europą) w Jałcie w niewole komunistycznej Rosji, a dziś absolutnie ignorując rzeczywistość, kochają Rosję i Putina.
Wszelkie te i inne przejawy głupoty politycznej wśród mieszkańców kraju nad Wisłą, bo trudno niektórych nazwać Polakami, wynikają zapewne z ignorancji, w tym i z ignorancji historycznej. Zapewne część ludzi dziś opowiadających prorosyjskie brednie, nie robiłaby tego, gdyby miała elementarną wiedzę o zbrodniach Rosjan na Polakach.
Przez ostatnie dekady ukazało się wiele ciekawych publikacji, które w przystępny sposób dostarczały czytelnikom niezbędnej wiedzy historycznej. Jedną z takich publikacji był, wydany w 2016 przez Instytut Pamięci Narodowej, album „Oblicza totalitaryzmu. Polskie doświadczenie z agresją III Rzeszy i ZSRR”.
Według informacji zawartych w albumie „Oblicza totalitaryzmu. Polskie doświadczenie z agresją III Rzeszy i ZSRR” minimalne szacunki ilości zabitych i represjonowanych Polaków podczas II wojny światowej wynoszą 12 milionów – 11 milionów Polaków padło ofiarą zbrodni dokonanych przez Niemców a 1 milion zbrodni dokonanych przez Rosjan.
Na kartach albumu „Oblicza totalitaryzmu. Polskie doświadczenie z agresją III Rzeszy i ZSRR” czytelnicy znajdą informacje o zbrodniach komunistów rosyjskich od chwili rewolucji bolszewickiej. Rosyjscy komuniści (Rosyjska Komunistyczna Partia, od 1925 Wszechzwiązkowa Komunistyczna Partia) eksterminowała wszystkich, którzy nie podzielali jej zabobonów i nie pasowali do jej urojeń. Eksterminacja przez rosyjskich komunistów dokonywana była poprzez bezpośrednie zabicie, zagłodzenie, zmuszenie do niewolniczej pracy ponad siły.
W 1919 roku Rosjanie zaatakowali Polskę, chcąc Polakom narzucić komunistyczne zniewolenie. Dzięki cudowi nad Wisłą rosyjska agresja zakończyła się w 1921 roku zawarciem pokoju. Terror Lenina od 1922 kontynuował jego następca Stalin, którzy zrabował chłopom ziemię w ramach kolektywizacji, i w latach 1932-1933 zabił poprzez zagłodzenie 7 milionów Ukraińców ofiar Wielkiego Głodu. W 1937 roku w ramach czystki Rosjanie dokonali pierwszego ludobójstwa z przyczyn etnicznych, mordując 140.00O Polaków mieszkających na ziemiach zniewolonych przez Rosję. Polacy w ramach „operacji polskiej” zostali przez Rosjan zamordowani tylko dlatego, że byli Polakami.
W albumie „Oblicza totalitaryzmu. Polskie doświadczenie z agresją III Rzeszy i ZSRR” czytelnicy znajdą również informacje o niemieckich narodowych socjalistach, II Rzeczpospolitej, sojuszu nazistowskich Niemiec i komunistycznej Rosji w latach 1939-1941 (wcześniej demokratyczne Niemcy wspierały komunistyczną Rosję od 1922 do 1933 na podstawie układu z Rapallo).
Album „Oblicza totalitaryzmu. Polskie doświadczenie z agresją III Rzeszy i ZSRR” ukazuje też historię niemieckiej okupacji Polski podczas II wojny światowej. Niemcy z ziem polskich wcielonych do Niemiec wypędzili 900.000 Polaków, rabując własność polską własność prywatną i publiczną, i przeprowadzając germanizacje. W czasie wojny Niemcy z terenów okupowanych ziem polskich do niewolniczej pracy w Niemczech (w gospodarstwach rolnych i przemyśle) wysłali 700.000 Polaków. Na terenach okupowanych, ale nie włączonych bezpośrednio do Niemiec (zwanych Generalnym Gubernatorstwem), Niemcy zrabowali głównie publiczną własność, nałożyli obowiązek dostaw przymusowych na rolników (kontyngenty), zakazali polskiego życia kulturalnego, polskiej edukacji średniej i wyższej, stosowali terror wobec Polaków (łapanki, rozstrzelania, pacyfikacje, więzienia i obozy koncentracyjne). Za najmniejsze złamanie przepisów Niemcy stosowali karę śmierci wobec Polaków. Z listów niemieckich okupantów wynikało, że krzywdzenie Polaków sprawiało im przyjemność.
W 1939, kiedy zachodnia połowa Polski znalazła się pod okupacją niemiecką, wschodnia połowa Polski znalazła się pod okupacją rosyjską (trwała ona od 1939 do 1941 roku). Tak jak dziś na wschodniej Ukrainie, tak we wschodniej Polsce w 1939 roku Rosjanie przeprowadzili niedemokratyczne pseudo wybory, w których wybrano delegatów, którzy poprosili o przyłączenie wschodniej Polski (zwanej zachodnią Białorusią i zachodnią Ukrainą) do Rosji komunistycznej (ZSRR). Rosjanie w 1939 roku Wileńszczyznę przyłączyli do Litwy, by w 1940 roku Litwę włączyć do ziem ZSRR zniewolonych przez Rosję. Zapewne tak samo byłoby, gdyby zrealizować współczesny rosyjski plan rozbioru Ukrainy. Zachodnia Ukraina trafiłaby do Polski, by po roku razem z Polską zostać wcielone do Rosji. Tak jak dziś Ukraińcom na terenach okupowanych narzucili rosyjskie obywatelstwa, tak obywatelom II RP Rosjanie narzucili obywatelstwa ZSRR. Narzucenie Polakom sowieckich obywatelstw miało (tak jak dziś na okupowanej Ukrainie) umożliwić Rosjanom wcielenie nowych obywateli do Armii Czerwonej, gdzie Polacy byli wyniszczani pracą niewolniczą lub wysłani na śmierć jako mięso armatnie – dziś Rosjanie na froncie ukraińskim najpierw wysyłają jednostki złożone z przedstawicieli nowo wcielonych z okupowanych ukraińskich terenów i mniejszości narodowych z Federacji rosyjskiej, by Ukraińcy swoją amunicję na nich wykorzystali i nie mieli już czym strzelać do jednostek złożonych z etnicznych Rosjan (dodatkowa korzyść to likwidacja obywateli Federacji Rosyjskiej niebędących Rosjanami).
W sumie podczas pierwszej okupacji Rosjanie represjonowali 900.000 Polaków. Rosjanie mordowali też Polaków poprzez pracę niewolniczą. Polacy i Polki byli kierowani do ciężkiej fizycznej pracy na Syberii np. przy wyrębie lasów i w kopalniach. Musieli pracować po kilkanaście godzin na dobę, zagłodzeni, w arktycznym mrozie, bez ciepłych ubrań i rękawic ochronnych. Praca ta niezwykle szybko wyniszczał nawet młodych ludzi (między innymi z powodu wyniszczenia organizmu wypadały młodym ludziom zęby).
Na terenach okupowanej wschodniej Polski Rosjanie uwięzili i sadystycznie zabili 110.000 polskich patriotów, 320.000 Polaków wywieźli (w ramach 4 deportacji) w głąb Rosji i terenów przez nią okupowanych (plus 150.000 Polaków deportowanych z terenów przy granicy z niemiecką okupacją), podczas których duża część deportowanych zmarła z głodu i warunków atmosferycznych, i zabili 15.000 oficerów i 7.000 przedstawicieli polskich elit z szeregów wojska i policji (w sumie 22.000 w zbrodni katyńskiej) spośród 250.000 polskich jeńców. Ofiary zbrodni i świadkowie wydarzeń byli wstrząśnięci nienawiścią Rosjan do Polaków (niestety w albumie IPN zabrakło informacji o powszechnej kolaboracji Żydów z Rosjanami po 1939 oraz w 1920 roku).
Po ataku okupanta niemieckiego na okupanta rosyjskiego Rosjanie zabili 10.000 Polaków więźniów politycznych. Idące za frontem niemieckie oddziały Einsatzgruppen dokonywały mordów Żydów kolaborujących z Rosjanami. Trudno mi się zgodzić z twierdzeniami autorów albumu „Oblicza totalitaryzmu. Polskie doświadczenie z agresją III Rzeszy i ZSRR”, że Polacy dokonywali pogromów Żydów takich jak w Jedwabnem – w rzeczywistości wbrew antypolskim kłamstwom była to zbrodnia dokonana przez Niemców na Żydach, którą fałszywie przypisuje się Polakom. Pozytywnym skutkiem niemieckiej agresji na Rosję było to, że Rosjanie wypuścili z łagrów część tych Polaków, którzy rosyjskie obozy koncentracyjne przeżyli i pozwolili im wstąpić do polskiej armii tworzonej przez Andersa.
Album „Oblicza totalitaryzmu. Polskie doświadczenie z agresją III Rzeszy i ZSRR” opisuje też fenomen Polskiego Państwa Podziemnego, na które składał się pion wojskowy i cywilny, który zajmował się sądownictwem, dokumentacją zbrodni, ratowaniem zabytków, szkolnictwem. Polskie Państwo Podziemne zajmowało się też ratowaniem Żydów mordowanych przez Niemców.
Podczas okupacji Niemcy nieustannie od pierwszych minut wojny dokonywali zbrodni, od mordowania Polaków w obozach, egzekucjach, rozstrzeliwaniach zakładników, do pacyfikacji wsi. Niemcy jeszcze przed wojną stworzyli listę 80.000 przedstawicieli polskiej elity przeznaczonych do zamordowania. W czasie II wojny światowej Niemcy zamordowali 40% Polaków z wyższym wykształceniem, 2.600.000 Polaków wywieźli do niewolniczej pracy w Niemczech (w przemyśle i gospodarstwach rolnych) – 130.000 robotników przymusowych zginęło w czasie niewolniczej pracy. Niemcy do niemieckich obozów koncentracyjnych wysłali 1.400.000 Polaków (600.000 z nich zostało zabitych), wypędzili z Zamojszczyzny, z 300 wsi, 110.000 Polaków, połowa z nich została przez Niemców wysłana do niemieckich obozów koncentracyjnych. Przez niemieckie obozy jenieckie przeszło 520.000 polskich żołnierzy. 2.200.000 Polaków zostało przez Niemców wypędzonych – domy i mienie wypędzonych Polaków zajmowali niemieccy koloniści. W sumie ofiarami Niemców padło 11.000.000 Polaków. Polacy w niemieckich obozach koncentracyjnych byli nie tylko mordowani, zmuszani do niewolniczej pracy, ale i padali ofiarą eksperymentów medycznych – wybitni niemieccy naukowcy zadawali rany polskim więźniarkom, zanieczyszczali rany, by sprawdzać, jak przebiega zakażenie i jak polskie więźniarki umierają w cierpieniach. Rozstrzeliwani Polacy, postrzeleni, ale nie martwi, byli żywcem zasypywani przez Niemców w dołach śmierci.
Czytelnicy albumu „Oblicza totalitaryzmu. Polskie doświadczenie z agresją III Rzeszy i ZSRR” na kartach publikacji znajdą też informacje o powstaniu warszawskim, w którego czasie Niemcy zamordowali 150.000 cywili i 18.000 powstańców oraz wypędzili 500.000 Warszawiaków, by zburzyć Warszawę.
Album „Oblicza totalitaryzmu. Polskie doświadczenie z agresją III Rzeszy i ZSRR” jest dowodem na brednie prorosyjskich błaznów, którzy kłamią, że IPN milczał o zbrodniach nazistów ukraińskich na Wołyniu. Z albumu można się dowiedzieć, że od 1942 do 1944 naziści ukraińscy z UPA zamordowali do 100.000 Polaków (w tym do 60.000 na Wołyniu). Zbrodnie UPA na Polakach zakończyła akcja Wisła.
W ostatnich rozdziałach albumu „Oblicza totalitaryzmu. Polskie doświadczenie z agresją III Rzeszy i ZSRR” czytelnicy znajdą informacje o opuszczeniu przez 8 milionów Niemców pod koniec i po wojnie ziem zachodnich oraz o powojennej komunistycznej (czyli rosyjskiej) okupacji Europy. Po wojnie Rosjanie infrastrukturę niemieckich nazistowskich obozów koncentracyjnych wykorzystali do stworzenia rosyjskich komunistycznych obozów koncentracyjnych, w których znalazło się 50.000 Polaków.
Polskie ofiary i świadkowie opisywali, jak wielką satysfakcję z krzywdzenia Polaków mieli Niemcy. Niemcy, żołnierze i cywile, nienawidzili Polaków. Dla niemieckich cywilów normą było to, że Polacy są ich niewolnikami. Przez pierwsze lata wojny Niemcy częściej zabijali Polaków niż Żydów. O masowej eksterminacji Żydów Niemcy zdecydowali w 1942 roku. Z racji na to, że w całej Europie tylko Polacy pomagali Żydom, Niemcy tylko na terenach okupowanej Polski wprowadzili karę śmierci za pomoc Żydom, dla osoby pomagającej, całej rodziny i sąsiadów osoby pomagającej. Tylko Polaków Niemcy zabijali za pomaganie Żydom, bo tylko Polacy chcieli Żydom pomagać. Polskie Państwo Podziemne pomagało Żydom za pośrednictwem Żegoty i informowało aliantów o losie Żydów, alianci te informacje olewali. Szacunki, których naukowcom nie wolno kwestionować, zakładają, że Niemcy wymordowali 6 milionów Żydów i 500.000 cyganów.
Album „Oblicza totalitaryzmu. Polskie doświadczenie z agresją III Rzeszy i ZSRR” to niezwykle dynamiczna, wciągająca niczym film sensacyjny, publikacja. Na album „Oblicza totalitaryzmu. Polskie doświadczenie z agresją III Rzeszy i ZSRR” składają się nie tylko teksty informacyjne, ale świetne ilustracje ukazujące bohaterów wydarzeń, oraz fragmenty wstrząsających relacji, wypowiedzi, pamiętników.
Jan Bodakowski
Inne tematy w dziale Kultura
