Tabu wokół egzorcyzmów

 Jan Bodakowski
Tabu wokół egzorcyzmów

Odnoszę wrażenie, że tematyka egzorcyzmów, egzorcystów i opętań znikła z debaty publicznej. Może to owoc laicyzacji, a może dechrystianizacji Kościoła katolickiego przeprowadzanej przez środowisko, którego personifikacją jest Franciszek. Jedno jest pewne – demony są zadowolone, gdy się o nich nie mówi. Gdy ludzie nie są świadomi zagrożenia, nic diabłom nie przeszkadza w działaniu.

By móc chronić się od zagrożeń trzeba o nich wiedzieć, trzeba poznać przeciwnika i metody jego działania. Pomocą w tym są publikacje dotyczące zagrożeń duchowych. W tym i wydana przez wydawnictwo AA praca „Egzorcyści. Historie kapłanów walczących przeciwko Złemu” autorstwa księdza Marcello Stanzione. Praca przybliża czytelnikom postacie i prace znanych włoskich egzorcystów oraz to, czym są egzorcyzmy, i jakie jest nauczanie Kościoła katolickiego o złych duchach.

Celem działań zwykłych demonów jest moralne szkodzenie ludziom przez pokusy. Demony wynajdują nasze wady i robią wszystko, by się te nasze wady rozrastały. Ludzie ulegają podszeptom demonów, bo w wyniku grzechu pierworodnego są bardziej podatni na zło. Demony dążą do tego, by ludzie się nie modlili, albo by ich modlitwy były bezowocne. Łaska Boga pozwala nam nie ulegać pokusom i dobrze postępować.

Działaniami nadzwyczajnymi demonów zajmują się egzorcyści. Do nadzwyczajnych działań demonów należy zaliczyć ataki, obsesje, dręczenia, opętania (charakteryzujące się zniewoleniem ciała, awersją do sacrum, nadzwyczajną siłą). Przyczyną opętania może być praktykowanie okultyzmu.

W ostatnich dekadach wśród hierarchii rośnie świadomość zagrożenia z powodu nadzwyczajnych działań demonów. Egzorcystą może zostać tylko kapłan, i to taki specjalnie do tego wyznaczony przez biskupa – kapłan niemający zezwolenia biskupa nie może sprawować egzorcyzmów. Na egzorcystów wyznacza się kapłanów gorliwie wierzących, cnotliwych, mających wiedzę z zakresu angelologii i demonologii, by egzorcysta, był w stanie rozpoznać czy ma do czynienia z opętaniem, czy choroba psychiczna – większość zgłaszających się do egzorcystów ma problemy psychiczne, choć z powodu mody na okultyzm rośnie liczba opętanych (popkultura promuje ezoteryzm szczególnie wśród młodzieży, i kreuje negatywny wizerunek egzorcystów) – praktykowanie okultyzmu to zapraszanie do siebie demonów.

Egzorcyzmy trwają długo i nie są natychmiastowe. Dzieje się tak, bo opętany często przytłoczony jest konfliktami rodzinnymi, zatruty i otępiały od alkoholu oraz narkotyków, nie wie, które myśli są jego, a które pochodzą od demonów.

Egzorcyzm by był skuteczny, musi być aktem woli opętanego, a często opętany chce, by to egzorcysta zdjął z niego ciężar, traktując egzorcyzm w kategoriach czynności magicznej.

Demony to upadłe anioły, które zostały wypędzone z nieba, bo zgrzeszyły zazdrością i zawiścią wobec człowieka. Anioły Bóg stworzył jako dobre, te, które upadły, odrzuciły Boga z powodu zawiści i zazdrości. Szatan, który namówił mniejszość aniołów do buntu, to przywódca demonów i zdeprawowanych ludzi, odpowiedzialny za zło, które spotyka ludzi. W wyniku upadku umysły demonów są zmącone, pozostały jednak im zdolności aniołów. Wybór demonów jest trwały, dobre anioły pozostaną przy Bogu, złe się nie nawrócą. Demony z powodu swojego wyboru na wieczność skazane są na cierpienie, w piekle w ramach kary torturują potępionych, a w naszym świecie nakłaniają ludzi do zła. Zło to brak Boga, wynik źle ukierunkowanej wolnej woli i złych wyborów człowieka.

W dziejach ludzkości demony były źródłem pogańskich wierzeń (magia stała się formą przetrwania demonicznych pogańskich wierzeń w świecie chrześcijańskim), nękały ludzi, prowadziły do herezji i okultyzmu. Są jednak demony bezsilne wobec ludzi umocnionych wiarą w Boga.

Jan Bodakowski