Zawsze możemy się pocieszać, że inni mają gorzej. W Polsce w ramach demokracji, kulawej, ale jednak władza wpadła w ręce środowisk antypolskich, które poprą utratę tej części suwerenności i niepodległości, którą jeszcze mamy. W ramach procesu tworzenia scentralizowanej faszystowskiej odwołującej się do komunizmu niemieckiej Unii Europejskiej stracimy też pewnie nasze ograniczone prawa i wolności, które jednak jak na razie mamy.
Jan Bodakowski
Białoruski ruch niepodległościowy podczas II wś
Zawsze możemy się pocieszać, że inni mają gorzej. W Polsce w ramach demokracji, kulawej, ale jednak władza wpadła w ręce środowisk antypolskich, które poprą utratę tej części suwerenności i niepodległości, którą jeszcze mamy. W ramach procesu tworzenia scentralizowanej faszystowskiej odwołującej się do komunizmu niemieckiej Unii Europejskiej stracimy też pewnie nasze ograniczone prawa i wolności, które jednak jak na razie mamy.
Marną pociechą jest to, że Białorusini mają gorzej. Nie mają demokracji. Rządzi nimi dyktator, który tak bardzo nienawidzi Białorusinów i Białorusi, że zakazuje mówić po białorusku, prześladuje ludzi za białoruskie flagi, białoruskich patriotów wsadza do więzień lub morduje, i ściąga na Białoruś islamistów, by wysyłać ich do sąsiedniej Polski.
O smutnych próbach walki o własne państwo białoruskich patriotów w czasie II wojny światowej można przeczytać, w wydanej przez IPN pracy „Białoruski ruch niepodległościowy w czasie II wojny światowej” autorstwa Jerzego Grzybowskiego.
Według IPN „monografia stanowi próbę przedstawienia całokształtu dziejów białoruskiego ruchu niepodległościowego w czasie II wojny światowej. Pokazuje dramat Białorusinów w warunkach konfliktu dwóch totalitaryzmów – nazistowskiego i radzieckiego. Autor ukazuje najważniejsze etapy w rozwoju tego ruchu z uwzględnieniem aspektów politycznych, organizacyjnych oraz militarnych. W sposób szczegółowy omawia współpracę działaczy białoruskich z III Rzeszą na terenie okupowanej Białorusi i poza jej granicami. Analizuje również uwarunkowania międzynarodowe i ideologiczne tej kolaboracji. Jeden z rozdziałów traktuje o utworzeniu i działalności niemieckich formacji wojskowych złożonych z Białorusinów. Autor przedstawił także stosunek działaczy białoruskich do Polski i Polaków oraz relacje polsko-białoruskie w omawianym okresie. W książce pokazano również powojenne losy działaczy białoruskiego ruchu niepodległościowego”.
Zdaniem IPN „na podstawie rzadkich i nieznanych dotąd źródeł historycznych z archiwów w Polsce, Białorusi, Czechach, na Litwie, Łotwie, w Niemczech, Rosji, Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii w książce obala się wiele mitów wytworzonych zarówno przez historiografię sowiecką, jak i przedstawicieli nurtu narodowo-białoruskiego. Autor ustosunkowuje się do sporu wokół istnienia (lub nieistnienia) tzw. białoruskiego antysowieckiego podziemia narodowego.
Ze strony „Wszystko, co najważniejsze” można się dowiedzieć, że autor pracy to „doktor habilitowany. Pracuje w Katedrze Studiów Interkulturowych Europy Środkowo-Wschodniej Wydziału Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego. Autor blisko 250 publikacji naukowych w kraju i za granicą, w tym 10 monografii”.
W rozdziale pierwszym pracy „Białoruski ruch niepodległościowy w czasie II wojny światowej” autorstwa Jerzego Grzybowskiego poruszone zostały takie kwestie jak:
Państwo białoruskie – idea czy możliwość? Białoruskie dążenia państwowe do czasu okupacji Białorusi przez III Rzeszę (marzec 1918 – czerwiec 1941).
W cieniu potężnych sąsiadów. Kwestia białoruska od proklamowania Białoruskiej Republiki Ludowej do wybuchu II wojny światowej.
„Hakenkreuz” i „Pogoń”. III Rzesza a ruch białoruski w przededniu II wojny światowej.
Zjednoczeni i podzieleni. Białoruski ruch niepodległościowy od września 1939 do czerwca 1941.
Postawy działaczy białoruskich i społeczności białoruskiej wobec agresji niemieckiej i sowieckiej na Polskę.
Białorusini a problem przekazania Wileńszczyzny Litwie.
Pierwsza kolaboracja. Białorusini w strefie niemieckiej do inwazji Niemiec na ZSRR.
Białorusini a wywiady niemiecki i sowiecki.
W rozdziale drugim pracy „Białoruski ruch niepodległościowy w czasie II wojny światowej” autorstwa Jerzego Grzybowskiego poruszone zostały takie kwestie jak:
Walka o niepodległość czy kolaboracja? Białoruski ruch niepodległościowy w czasie wojny niemiecko-sowieckiej (czerwiec 1941 – maj 1945).
Polityka narodowościowa Niemiec na terenach podbitych.
Działalność niepodległościowców białoruskich pod okupacją niemiecką (1941–1943).
Próby tworzenia białoruskiej reprezentacji politycznej oparte na Niemcach. Białoruska Samopomoc Ludowa i Rada Zaufania.
Wykorzystanie białoruskich symboli narodowych pod okupacją niemiecką.
Poparcie ludności białoruskiej dla ruchu niepodległościowego.
Białoruskie podziemie niepodległościowe pod okupacją niemiecką: mity czy rzeczywistość?
Powstanie i działalność Białoruskiej Rady Centralnej (grudzień 1943 – czerwiec 1944).
Działalność organizacji białoruskich poza granicami Okręgu Generalnego Białoruś (1941–1944).
Generalne Gubernatorstwo i III Rzesza.
Okręg Białystok.
Okręg Generalny Litwa.
Okręg Generalny Łotwa.
Komisariat Rzeszy Ukraina. Stosunki białorusko-ukraińskie.
Obszar pod administracją wojskową Grupy Armii „Środek”.
Działalność Białoruskiej Rady Centralnej po zajęciu Białorusi przez Armię Czerwoną (lipiec 1944 – maj 1945).
W rozdziale trzecim pracy „Białoruski ruch niepodległościowy w czasie II wojny światowej” autorstwa Jerzego Grzybowskiego poruszone zostały takie kwestie jak:
„Substytut niepodległości”. Białoruskie formacje zbrojne w służbie niemieckiej (1941–1945).
Białoruska policja pomocnicza: zalążek wojska narodowego czy bezideowi złoczyńcy?
Miejscowa policja na okupowanej Białorusi: organizacja i działalność.
Stosunek działaczy białoruskich do policji pomocniczej.
Batalion ochrony kolei.
Wsie obronne.
Białoruski Ochotniczy Korpus Samoobrony.
13. batalion policji pomocniczej SD.
Formacje wojskowo-policyjne złożone z Białorusinów poza granicami Okręgu Generalnego Białoruś.
Białoruska Obrona Krajowa.
Białoruskie formacje wojskowe na terenie III Rzeszy (sierpień 1944 – maj 1945).
30 Dywizja Grenadierów SS (rosyjska nr 2).
1 Kadrowy Batalion Białoruskiej Obrony Krajowej w Berlinie.
30 Dywizja Grenadierów SS (białoruska nr 1).
Specjalny batalion komandosów Dalwitz.
Organizacje młodzieżowe o charakterze paramilitarnym.
Umundurowanie białoruskich formacji zbrojnych w służbie niemieckiej.
W rozdziale czwartym pracy „Białoruski ruch niepodległościowy w czasie II wojny światowej” autorstwa Jerzego Grzybowskiego poruszone zostały takie kwestie jak:
„Pogoń” z Orłem czy bez Orła? Polska wobec białoruskich dążeń niepodległościowych i stosunki polsko-białoruskie podczas okupacji niemieckiej (1941–1944).
Konflikt polsko-białoruski w Okręgu Generalnym Białoruś.
Partie i stronnictwa polityczne wobec sprawy białoruskiej.
Polityka rządu RP na uchodźstwie wobec kwestii białoruskiej.
Polskie podziemie niepodległościowe wobec kwestii białoruskiej.
Białorusko-polskie próby porozumienia.
W epilogu pracy „Białoruski ruch niepodległościowy w czasie II wojny światowej” autorstwa Jerzego Grzybowskiego poruszone zostały takie kwestie jak:
Powojenne losy działaczy białoruskich (w kraju).
Walka o przetrwanie. Białoruskie podziemie antykomunistyczne.
Legenda „Czarnego Kota”.
Podziemne organizacje młodzieżowe.
Na celowniku bezpieki. „Białoruscy burżuazyjni nacjonaliści” w Polsce.
Jan Bodakowski
Inne tematy w dziale Kultura
