Wybitny poeta Jan Kasprowicz też był narodowcem – Tom 3. Słownik biograficzny polskiego ob

Jan Bodakowski
Wybitny poeta Jan Kasprowicz też był narodowcem – Tom 3. Słownik biograficzny polskiego obozu narodowego

Lewica od dekad skutecznie przez swoją propagandę i swoich prowokatorów udających narodowców wmawia Polakom, że narodowcy to banda debili, chamów, prostaków pozbawionych wykształcenia, zdolnych tylko do wulgarnego darcia ryja, przewracania oczami, i odgrażania się kogo to zamordują albo analnie zgwałcą.

Rzeczywistość dziedzictwa polskiego obozu narodowego jest diametralnie odmienna od kłamstw i prowokacji kreowanych przez lewice. Dobitnie to udowadnia wydawany przez Instytut Dziedzictwa Myśli Narodowej „Słownik biograficzny polskiego obozu narodowego”. Jednym z bohaterów trzeciego tomu słownika jest wybitny polski poeta, dramaturg, krytyk literacki i tłumacz (z języków starożytnych i nowożytnych przełożył dzieła: Ajschylosa i Eurypidesa, Shakespeare'a i Marlowe’a, Byrona i Yeatsa, Goethego i Schillera, Rimbauda i Maeterlincka, d’Anunzia, Heijemrmansa oraz Ibsena). Jan Kasprowicz.

Jan Kasprowicz urodził się 12 grudnia 1860 w Szymborzu (dziś dzielnicy Inowrocławia) w zaborze pruskim i zmarł 1 sierpnia 1926 w Zakopanem w niepodległej Polsce. Wychowywał się w skrajnej nędzy – był jednym z 14 dzieci. W niemieckim gimnazjum działał w stowarzyszeniu Wincentego Pola, które umożliwiało poznawanie polskiej historii i literatury germanizowanym młodym Polakom z zaboru niemieckiego. Na studiach działał w środowisku socjalistycznym, za ci został uwięziony na pół roku. Pobyt w więzieniu pozwolił mu na porzucenie idei socjalistycznej i zostanie narodowcem (sympatyzującym z Ligą Polską). Ukończył filozofię i literaturoznawstwo na niemieckich uniwersytetach w Lipsku i Wrocławiu. Tworzył od końca lat siedemdziesiątych XIX wieku.

Jego niezwykle religijna matka wymodliła dla niego uzdrowienie ze śmiertelnej choroby. Zapewne to doświadczenie sprawiło, że ostatecznie jego twórczość była wyrazem głębokiej wiary – poeta każde doświadczenie swego życia w swej twórczości opisywał przez pryzmat tradycji katolickiej. Poeta był osobą niezwykle religijną, w swej twórczości często odwoływał się do motywów i symboli katolickich. Religijność nie przeszkadzała mu w wykorzystywaniu erotyki w swojej twórczości.

Jan Kasprowicz był wybitnym przedstawicielem Młodej Polski, pisał w nurcie naturalizmy, symbolizmu i ekspresjonizmu. W swojej twórczości ukazywał wstrząsającą poetykę ubogiej wsi polskiej. Twórczość poety była też wyrazem jego społecznej wrażliwości. Z czasem w swojej twórczości poświęcał więcej uwagi kwestiom ducha.

Pierwsze i drugie małżeństwo poety okazało się nieudane. Z pierwszą żoną się rozwiódł, a druga go porzuciła. Jednym z najboleśniejszych doświadczeń poety była zdrada drugiej żony, która porzuciła jego i dwie córki dla poety Stanisława Przybyszewskiego, którego Kasprowicz przygarnął do swojego mieszkania (innym przykładem tego, jak dobroć serca jest szkodliwa, jest to, że w 1914 roku w Nowym Targu poręczył za aresztowanego Lenina). To doświadczenie zaowocowało kryzysem wiary widocznym w poezji Kasprowicza. Ostatnie trzecie małżeństwo było szczęśliwe. Pod koniec życia był piewcą góralszczyzny.

Jan Kasprowicz był wykładowca Uniwersytetu Lwowskiego, działał w wielu organizacjach oświatowych, wspierał proces odradzania się Polski po zaborach. Od 1888 roku publikował w lwowskich narodowych czasopismach – „Kurierze Lwowskim” i „Słowie Polskim” (Lwów znajdował się w zaborze austriackim). W endeckim „Słowie Polskim” współpracował z Władysławem Reymontem, Henrykiem Sienkiewiczem i Kornelem Makuszyńskim. Od 1894 był działaczem założonej przez Romana Dmowskiego Ligi Narodowej. Działał w konserwatywnych korporacjach akademickich. Cechą stałą jego twórczości było przekonanie, „że najważniejszą kwestią w okresie zaborów jest walka z próbami wynarodowienia Polaków”.

Historie Jana Kasprowicza można poznać z biogramu poety zamieszczonego w trzecim tomie „Słownika biograficznego polskiego obozu narodowego” wydanego z inicjatywy Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego Jana Paderewskiego.

„Słownik biograficzny polskiego obozu narodowego” to „naukowe kompendium wiedzy zawierające biogramy osób związanych z najliczniejszym nurtem politycznym II Rzeczypospolitej. W słowniku przedstawione zostały sylwetki działaczy obozu narodowego od jego powstania do schyłku XX wieku. Tom 3 obejmuje 62 biogramy polskiego obozu narodowego. Biogramy są opatrzone najnowszą bibliografią, obejmującą znane i nieznane dotychczas zespoły archiwalne, jak i wszelkiego rodzaju opracowania. W tym i we wszystkich planowanych tomach znajdą się osoby znane, jak i nieznane, z różnych pokoleń, na ogół rzymscy katolicy, ale także wyznawcy innych obrządków i wyznań”. Redaktorem słownika jest Krzysztof Kawęcki.

Na kartach trzeciego tomu słownika czytelnicy znajdą biogramy takich polskich narodowców jak:
Zygmunt Berezowski (1891−1979)
Feliks Bolt (1864−1940)
Bernard Chrzanowski (1861–1944)
Tadeusz Celestyn Cieński (1856–1925)
Antoni Stanisław Czerwiń ski (1907−1968)
Seweryn Czetwertyński (1873−1945)
Wojciech Dłużewski (1914−1989)
Jan Dobraczyński (1910–1994)
Szymon Dzierzgowski (1866–1928)
Tadeusz Kazimierz Walery Gluziński (1888–1940)
Emil Godlewski junior (1875–1944)
Stanisław Grabski (1871–1949)
Władysław Dominik Grabski (1874–1938)
Witold Fryderyk Grott (1912–1943)
Stanisław Grzęda (1882–1939)
Józef Marian Haydukiewicz (1883–1969)
Tadeusz Bożydar Horodeński (1905–1938)
Michał Howorka (1900–1942)
Ludwik Ferdynand Jaxa (Jaksaa) -Bykowski (1881–1948)
Jan Kasprowicz (1860–1926)
Edward Stanisław Kaźmierski (1919–1942)
Onufry Bronisław Kopczyński (1916-1943)
Jan Korolec (1902–1941)
Stanisław Kozicki (1876–1958)
Marian Kozłowski (1915–1986)
Wojciech Andrzej Kwasieborski (1914–1940)
Antoni Ludwiczak (1878 – 1942)
Adam Wawrzyniec Konrad Łobaczewski (1870–1928)
Wanda Ewa Madler (1892–1969)
Mateusz Manterys (1872–1946)
Antoni Eustachy Marylski-Łuszczewski (1865–1932)
Jan Kanty Wawrzyniec Matłachowski (Ostoja–Matłachowski; 1906–1989)
Czesław Jan Mączyński (1881–1935)
Zygmunt Fortunat Miłkowski (1824–1915)
Jan Mosdorf (1904–1943)
Paweł Musioł (1905–1943)
Emilia Natkańska (ok. 1920–1944)
Stefan Józef Niebudek (1910–1943)
Józef Nowak (1910–1991)
Maria Czesława Odyniec (1914–2010)
Aleksander Ogórkiewicz SDB (1882–1929)
Stanisław Piasecki (1900–1941)
Jan Radożycki (1911–2003)
Henryk Kazimierz Rossman (1896–1937)
Alfred Albin Ruebenbauer (1894–1977)
Henryk Aleksander Grzegorz Sachs (1867–1934)
Halina Sadkowska (1895–1961)
Stanisław Salski (1913–1988)
Józef Sałabun (1902–1973)
Witold Sawicki (1904–1973)
Wawrzyniec Sielski (1874–1936)
Zofia Sokolnicka (1878–1927)
Wincenty Sowa (1914–1944)
Leon Zdzisław Stroiński (1921–1944)
Konrad Sura (1921–2013)
Roman Ślaski (1886−1963)
Wojciech Trąmpczyński (1860−1953)
Władysław Tutek (1885–1951)
Jadwiga Wajsówna (1912−1990)
Teofi l Waligórski (1859−1913)
Michał Woźniak (1875−1942)
Edward Zajączek (1901−1942)

W pierwszym tomie znalazły się biogramy takich wybitnych przedstawicieli obozu narodowego jak: Ernest Konrad Adam (1868−1926), Zygmunt Balicki (1858–1916), Joachim Stefan Bartoszewicz (1867–1938), Włodzimierz Bilan (1903−1951), Stefania Broniewska (1901−1966), Stefan Brzuszek (1917−1946), Jan Chudzik (1904−1933), Stanisław Cywiński (1988−1941), Roman Dmowski (1864–1939), Adam Doboszyński (1904–1949), Konstanty Dobrzyński (1908–1939), Aleksander Stefan Dzierżawski (1890–1944), Leon Dziubecki (1904–1948), Henryk Antoni Flame (1918–1947), Karol Stefan Frycz (1910–1942), Tadeusz Stefan Gajcy (1922–1944), Jędrzej Giertych (1903–1992), Henryk Glass (1896-1984), Tadeusz Gliński (1933–1993), Kazimierz Gluziński (1900–1969), Stanisław Głąbiński (1862– 1941), Antoni Goerne (1890–1957), Jan Harusewicz (1863–1929), Maria Holder-Eggerowa (1875–1941), Czesław Jóźwiak (1919–1942), Jan Kaim (1912-1949), Stanisław Józef Bronisław Kasznica (1908–1948), Marian Kiniorski (1868–1943), Wacław Komarnicki (1891–1954), Władysław Konopczyński (1880–1952), Janusz Artur Krzyżewski (1938–2003), Bożysław Antoni Kurowski (1911–2006), Jerzy Kurcyusz (1907–1988), Kazimierz Lutosławski (1880–1924), Wincenty Lutosławski (1863–1954), Tadeusz Maciński (1905–1999), Adam Kazimierz Majewski (1867–1948), Rudolf Marszałek (1911–1948), Adam Mirecki (1909–1952), Adam Józef Misiak (1900–1967), Michał Pobocha (1909–2001), Alina Bronisława Rossman (1905–1948), Andrzej (André) Hubert Ruszkowski (1910-2002), Stanisław Rymar (1886–1965), Jan Salamucha (1903–1944), Marian Seyda (1879–1967), Władysław Kazimierz Seyda (1864–1939), Wacław Sobieski (1872–1935), Bolesław Stefański (1910–1964), Karol Stojanowski (1895–1947), Stanisław Stroński (1882–1955), Ignacy Szebeko (1859–1937), Wiesław Szpakowicz (1906–1942), Mieczysław Trajdos (1887–1942), Zygmunt Wasilewski (1865–1948), Wojciech Józef Wasiutyński (1910–1994), Bohdan Stefan Winiarski (1884–1969), Czesław Ignacy Dąbrowa Woycicki (1869–1935), Jan Zamorski (1874–1948), Lucjan Zarzecki (1873–1925).

W drugim tomi słownika znalazły się biogramy takich działaczy obozu narodowego jak: Tadeusz Bielecki (1901–1982), Franciszek Bujak (1875–1953), Józef Buzek (1873–1936), Ignacy Chrzanowski (1866–1940), Wiesław Marian Chrzanowski (1923–2012), Andrzej Michał Dalkowski (1927–2017), Edward Dubanowicz (1881–1943), Mieczysław Dukalski (1910–1998), Władysław Gałka (1914–1981), Alina Glińska (1916–2004), Stefan Głogowski (1910–1948), Stefan Hakalla (1890−1940), Adam Heydel (1893–1941), Władysław Jabłonowski (1865–1956), Stanisław Leon Jeute (1910–1943), Jerzy Kozarzewski (1913–1996), Franciszek Krawczykowski (1906–1952), Józef Liwo (1885–1939), Wanda Władysława Łada (1880–1966), Stanisław Manterys (1874–1946), Bolesław Leonard Marchlewski (1884–1922), Włodzimierz Marszewski (1891–1948), Władysław Matus (1888–1993), Leon Mirecki (1905 – 2000), Feliks Florian Moskalewski (1877–1944), Stanisław Witalis Moskalewski (1876–1936), Lech Karol Neyman (1908–1948), Jan Jacek Nikisch (1910–1996), Zbigniew Nowosad (1907–1964), Kazimierz Odrobny (1904–1981), Jan Gwalbert Aleksander Józef Pawlikowski (1860–1939), Jan Ludwik Popławski (1854–1908), Michał Poradowski (1913−2003), Józef Prądzyński (1877−1942), Zdzisław Konrad Próchnicki (1875−1939), Irena Puzynianka (1881−1933), Karol Hubert Rostworowski (1877–1938), Jerzy Mariusz Ruebenbauer (Rübenbauer) (1906−1998), Maria Rutkowska-Kurcyuszowa (1910−2000), Bolesław Tadeusz Rutkowski (1895–1944), Leon Rutkowski (1862−1917), Tadeusz Salski (1910−1981), Stanisław Marian Sedlaczek (1892−1941), Jan Socha Nałęcz (1870–1938), Kirył Władysław Sosnowski (1910–1966), Zbigniew Stawarski (1921-1945), Antoni Stychel (1859–1935), Stefan Surzycki (1854–1936), Józefa (Józefi na) Szebeko (1859–1945), Ryszard Zbigniew Szczęsny (1913–1940), Bohdan Szucki (1926–2017), Tadeusz Świecki (1880–1945), Władysław Hubert Tarnawski (1885–1951), Antoni Fortunat Marian Troczewski (1861–1928), Andrzej Trzebiński (1922–1943), Stanisław Tworkowski (1901–1999), Albin Tybulewicz (1929–2014), Bohdan Szczepan Ksawery Wasiutyński (1882–1940), Karol Wierczak (1887–1939), Ludwik Więcław (1908–1949), Zygmunt Wojciechowski (1900–1955), Zofia Anna Wojno USJK (1886–1954), Tadeusz Zgaiński (1900−1967), Stanisław Zieliński (1875−1954), Leonard Szczęsny Zub-Zdanowicz (1912–1982).

Jan Bodakowski