Zwykle nie komentuje tekstów innych blogerów. Czynię to albo dlatego, że nie warto, albo dlatego, że uważam, że osobom, które mają dokonania większe od nas w danej dziedzinie należy się szacunek. Mogę obrzucać błotem RAZ-a czy Łysiaka, natomiast nie będę tego robił względem blogerów, którzy mają więcej wyświetleń, bo, niejako gramy w tej samej lidze.
Jestem jednak osobiście dotknięty tekstem „Siedźcie na d… i czekajcie dalej”, blogerki UFKI. Teskt ten, wraz z komentarzami, zamieszczonymi także przez starszych blogerów, jest świętnym wstępem do wojen generacji, wzajemnego braku zrozumienia, buntu młodych i innych super fajnych rzeczy. Zawsze uważałem, że myślenie konserwatywne ma tę zalętę, że proponuje wyjście z odwiecznej dialektyki konfliktów pokoleniowych.
Pozwolę sobie zacytować spory fragment tekstu:
Ale przeczytałam wyniki sondażu CBOS - w grupie 18-24 lata najwięcej niezadowolonych z transformacji ustrojowej.
Kiedy się bierze spadek to trzeba przyjąć także długi, nie tylko aktywa. Tak - wiele rzeczy się nie udało, ale...Naprawdę chcielibyście siedzieć w domu i nie móc wyjechać nigdzie, co najwyżej na wycieczkę do Bułgarii? Chcielibyście mieć malucha po wielu latach na talon? Wypełniać formularze formatu A4 aby dostać na chwilę paszport - na chwilę, bo po powrocie od cioci z Austrii musielibyście go znowu oddać? O kolejkach po byle kawałek kiełbasy, o kartkach na wszystko - na buty, cukier, mięso, MYDŁO (to dla mnie było najbardziej upokarzające), wódkę, papierosy już nie wspominam. Bo wy widzicie tylko pewność zatrudnienia - ale zapewniam, wtedy nie studiowaliśmy tysiącami politologii. Nawet nie było takiego kierunku. Kończyliśmy rzadko studia, ale to nie była Wyższa Szkoła Gotowania na Gazie w Pcimu Małym.
Urodziłem się w roku 1982, mam aktualnie 31 lat. Pani UFKA przekonuje mnie w tym płomiennym fragmencie „co byście chcieli…”, że nie wiem jak to jest dorastać i żyć w komunie, co jest dla mnie oczywiste. Natomiast pani UFKA za oczywiste uznaje, że wie doskonale jak to jest dojrzewać w pięknych latach 90-tych. To jest bowiem proste. Moje pokolenie miało bowiem piękne perspektywy, jak to napisałem w jednym tekście „Mają świat u stóp wedle życzeń/ Mogą jeść sznikers bez ograniczeń”.
Może ja pani UFCE, w dobrej wierze, powiem kilka słów o naszym pokoleniowym doświadczeniu lat 90-tych. Czas ten pamiętam, jako czas ogromnej agresji, wkurwienia na świat i na nie wiadomo co. Snucie się, rzucanie kamieniami w co popadnie, dziwne bijatyki między skinami i punkami, chodzenie po niedokończonych budowach powoli zamieniających się w ruiny. W telewizji: „pokolenie niewdzięczników, pokolenie x, generacja nic, mają takie możliwości, a nic z nimi nie robią, my za komuny…”. Tylko czy były jakieś sensowne perspektywy, jakieś propozycje co z tymi możliwościami zrobić? Oczywiście: „ucz się angielskiego, granice są otwarte, wypieprzaj z tego kraju jak najszybciej”. Czy naprawdę nasza wiara w autonomię jednostki jest tak daleko posunięta, że wierzymy, że dwunastolatek sam odkryje świat prawdziwych wartości, za pomocą anamnezy platońskiej, czy może dlatego, że ma dostęp do internetu?
Naszych ojców zwykle nie było, bo politycy im powiedzieli, że teraz jest czas na bogacenie się i sprzedawanie rajstop i pirackich kaset z leżaków. Ci, którzy tworzyli za komuny niezależne media, uznali chyba, że teraz jest wolność i każdy sobie sam wszystko znajdzie. Nauczyciele w mojej szkole, kiedy tylko schowali popiersie ex-patrona –Świerczewskiego, zgłupieli już zupełnie, pani od rosyjskiego teraz uczyła ZPT, pan od angielskiego był dwudziestoletnim studentem z wadą wymowy, każde pytanie o cokolwiek kończyło się uwagą „uczeń pyskuje na lekcji”. Mam cały dzienniczek takich uwag.
Kto z państwa się do nas przyznaje? Gdzie są patroni czy opiekunowie zdziczałej młodzieży wiejskiej, żyjącej perspektywą sobotniego zaciupciania na dyskotece „Siwy Dym”. Oczywiście, młodzież sama z siebie powinna się nauczyć. Co zabiło najwrażliwszych i najbardziej utalentowanych ludzi mojego pokolenia: Magika czy perkusistę Jacka Oltera? Z lenistwa się zabili? Czy może za dużo perspektyw mieli? Co sprawiło, że jedynymi ludźmi, którym mogliśmy zaufać byli ludzie o rok lub dwa od nas starsi? Magik mówił nam „Jesteś Bogiem! Uświadom to sobie, sobie”, starsi powtarzali nam: „jesteś niczym, my z twoimi perspektywami zrobilibyśmy wszystko”.
Nie chodzi mi tu o przerzucanie winy z jednej strony na drugą. Mógłbym zapytać panią UFKĘ: kto stworzył te szkoły seksu i biznesu w Pcimiu Dolnym? Trzydziestolatkowie? Kto nam mówi: my z pełną świadomością niczego was nie uczymy, ale dajemy papier, a papier da wam chleb?
Być może dzięki takim dyskusjom kiedyś się lepiej zrozumiemy? Dla mnie problem polega na tym, że wielu ludzi mojego pokolenia odnajduje zapomniane historię ludzi starszych, zniszczonych przez system, którym niewielu dzisiaj podaje rękę. Zrozumienie wydaje się działać tylko w jedną stronę, wystarczy sobie przypomnieć, ile starszych autorytetów, ludzi o „nieposzlakowanej” biografii, wsparło Pawła Zyzaka, gdy ten był linczowany przez nasze wolne media? Był to młody chłopak, który chciał tylko zbadać prawdę o czasach, których sam nie miał szansy doświadczyć, a wciągnięty został w grę podstarzałych szarlatanów, którzy prawdę złożyli do grobu już dawno, we wszystkim widząc tylko swój plemienny interes.
Szacunek do starszych jest jedną z podstawowych cnót konserwatywnych. Wydaje mi się, że swoim życiem i pracą czynię tej cnocie zadość. Należy odróżniać jednak starość od zdziadzienia, tak jak należy odróżniać twórców propagandy od jej ofiar. Ja osobiście dość mam już przepraszania, że urodziłem się po końcu historii, że chce od życia czegoś więcej, niż tylko niezakłóconej komsumpcji, i że przez swoje zaślepienie nie oddaje pokłonów szmatom. Pani UFKA mówi: „weźcie się za robotę”, pan Prezydent mówi „więcej uśmiechu”, my natomiast, niestety, już ich nie słuchamy i robimy swoje.
Inne tematy w dziale Polityka
