Bagration - w 1944 Stalin nie zamierzał "wyzwalać" Polski ani Oświęcimia.

Wchodząc na ten  blog czynisz to to własną odpowiedzialność;
Ostrzeżenie :

treści  prezentowane na tym blogu - w szczególności na temat przygotowań  Stalina do ofensywy na zachód w 1941 roku są w Polsce szykanowane i osoby , które takie poglądy głoszą , akceptują, czytają mogą podlegać  represjom, np  takim:

   22 czerwca  ruszyłą operacja  Bagration- dlaczego dopiero 22 czerwca - skoro lądowanie aliantów w Normandii - którego domagał się Stalina  od  1941 roku !!!!  -miało miejsce 6 czerwca 1944  a Stalin był informowany o orientacyjnym terminie  i przygotowaniach do lądowania ?

???

   to kolejna  zagrywka  Stalina wobec  formalnych sprzymierzeńców -Stalin pokazał, że robi  swoje i potrzeby aliantów, wsparcia  ich w najbardziej  krytycznym momencie ma głęboko gdzieś; czuł się wtedy wystarczający  silny ( m.in. wskutek zbyt dużej pomocy w dostawach ze strony aliantów, którzy naiwnie oceniali Stalina  i ZSRR sądząc  wg siebie , że koalicjant będzie  choć w miarę lojalny-  Stalin wykorzystał  m.im te relacje  do  uruchomienia siatki szpiegów w USA dla zdobywania technologii militarnych).

   Bagration powinien był ruszyć najwyżej  kilka dni po 6  czerwca jeśli nie 7  czerwca; ale dla Stalina  ważniejsze były jego interesy i ..symbole-  dlatego zdecydował o opóźnianiu  rozpoczęcia ataku aż do symbolicznej daty 22 czerwca.

  po lądowaniu  aliantów w Normandii- gdy klęska  Niemiec była pewna - kwestią była tylko długość agonii - 

dla Stalin szybkie pokonanie Niemiec nie tylko nie było priorytetem,

ale byłoby przez niego bardzo źle widziane ! ; przecież  trwająca wojna dawała możliwości  rozszerzania  strefy wpływów  jak najdalej na Zachód

   Stalin  skierował też istotne siły nie na kierunku strategicznym na Berlin , ale  ..na Finlandię (ani w 1939 roku ani w 1944 Finlandia nie zagrażała ZSRR  tylko walczyła o przetrwanie wobec agresji  stalinowskiego  ZSRR)  te jednostki: czołgi, artyleria, lotnictwo, piechota    a także  amfibie z Lend-Leasu przydałyby się  do rozwijania natarcia  w kierunku Niemiec , gdy zdobyto przyczółki za Wisłą - Niemcy  nie mieli żadnej linii obronnej ani umocnień między Wisła  a Odrą- - na odcinku  między  Wisłą a Odrą  nie było  żadnych  umocnień, nawet linii okopów- Hitler  zakazał  ich  budowania  . - czy dla  wzmocnienia ducha walki  czy z innych paranoicznych powodów - nie jest istotne;

faktem jest, że

 latem 1944 droga do linii Odry była faktycznie   otwarta.

Ogromne  siły skierował na Rumunię- nie było takiej konieczności; armia rumuńska była słaba a wywiad i tak donosił , że  Rumunia  przejdzie na stronę  aliantów.

Operacja jasko-kiszyniowska – strategiczna operacja zaczepna Armii Czerwonej na froncie wschodnim, w dniach od 20 sierpnia do 29 sierpnia 1944 roku. Głównym celem operacji było wyeliminowanie Królestwa Rumunii z udziału w wojnie oraz zajęcie obszarów roponośnych w regionie Ploeszti. (Wiki)

Operacja jasko-kiszyniowska przyśpieszyła wybuch powstania w Bukareszcie (23 sierpnia), skutkiem którego został obalony marszałek Ion Antonescu, a Rumunia wystąpiła z sojuszu z III Rzeszą z 24 sierpnia i przystąpiła do wojny po stronie aliantów 25 sierpnia.
Podobnie  by  było gdyby  użyte  siły  były mniejsze , np.  o  1/3; czy nawet o połowę.

Przygotowywał  ofensywę na Słowację, gdzie wywiad  sowiecki szykował powstanie;

ale  znów - zdobywanie w tym momencie  terenu Słowacji osłabiało znacznie dysponowane siły na głównym kierunku strategicznym- na Berlin; jak zresztą pokazał przebieg  działań wojennych-  powstanie  szybko upadło , a zdobywanie Przełęczy Dukielskiej pochłonęło  ogromną liczbę ofiar.  Nie było potrzeby  strategicznej  ataku w tym kierunku, gdyż wystarczyło blokowanie - właśnie  owej  Przełęczy Dukielskiej i atak z flanki  , który by zagrażał  ofensywie na Berlin z tej strony nie groził.

Przyczółek baranowsko-sandomierski  został utworzony z końcem lipca 1944 roku

przez jednostki 1 Frontu Ukraińskiego Armii Czerwonej, obejmował teren długości 70 km i szerokości 40 km !!! między Baranowem Sandomierskim a Sandomierzem;

 wystarczyło  go szybko wzmocnić i rozszerzyć na przełomie lipca i sierpnia , by A.Cz, mogła  wkrótce kontynuować  ofensywę

Najdalej  na  zachód  przyczółek  sięgał  do  Skalbmierza- stąd  do Krakowa  było  już  tylko mniej niż 50 km.

ale po wybuchu Powstania  Warszawskiego  Stalin wstrzymał działania w kierunku na Berlin ;  zresztą , planowo wycofywał już siły dla koncentracji do ofensywy na Słowację

Od świtu 8 września do 30 listopada 1944 teren ten stał się miejscem walk i pochówku około 99 tys. żołnierzy Armii Czerwonej głównie Ukraińców ...

Stalinowi  w 1944  roku nie zależało na "wyzwalaniu: terenów Polski; wręcz przeciwnie -  zależało mu  by Warszawa  była zniszczona i zginęło jak najwięcej Polaków; we wrześniu-  gdy Powstanie już gasło- prowadził działania pozorowane- niby pomoc- aby przedłużyć walki  w Warszawie.

- Odezwa Frontu  Ukraińskiego z końca lipca o rzekomym zamiarze  Armii Czerwonej  jak najszybszego wyzwalania terenów Polski była  oszukańcza.

Armia Czerwona  nie stawia  sobie  zadania przyłączenia  do ZSRR  jakiejkolwiek  części polskiej ziemi
ani wprowadzać  w Polsce  sowieckie  porządki…
Wybiła  historyczna  chwila  , gdy polski  naród sam bierze w swoje własne  ręce decydowanie swego losu,  powstał  Polski Komitet Wyzwolenia  Narodowego, jedyna  praworządna  władza  na terytorium Polski.,  wyrażająca interesy  polskiego  narodu.

W te dni  powinniście  okazywać  wszechstronne współdziałanie z Armią  Czerwoną  i  tym samym  przyspieszyć  rozbicie  niemiecko-faszystowskich  armii  i  ustanowienie normalnego życia  na wolnej, niezawisłej  polskiej ziemi.

Oświęcim mógł być wyzwolony w sierpniu/wrześniu 1944 roku; ale Stalinowi  w ogóle nie zależało na  ratowaniu więźniów, głównie pochodzenia  żydowskiego; podobnie nie  zależało mu na ratowaniu Żydów  w latach 1939-1941; wręcz przeciwnie - likwidowano próby przedostawania się uciekinierów  żydowskich przez granicę  ZSRR a złapanych zawracano do  faszystowskich Niemiec.

np. Jesienią 1939 roku  kilka  tysięcy  osób pochodzenia  żydowskiego  przesiedlono  z Wiednia  i terenów byłej  Polski   w rejon  Niska nad  Sanem (  te działania  miały  początkowo  być  kontynuowane). Pod drugiej strony  Sanu  jest  miejscowość Zarzecze- wtedy  dość blisko granicy  z ZSRR ( kilkanaście km). Żydzi próbowali  przedostawać się na teren ZSRR, ale  sowieci  zwiększyli  obsadę  granicy  i nie dopuścili   do  dalszych  prób jej  przekraczania; wyłapanych  odsyłano z powrotem na drugą stronę.