Live times site 1/ News times site 3 / Poezja Polska-info.pl

Live times site 1/ News times site 3 / Poezja Polska-info.pl
Poezja Polski -iskra
Poezja Polska
Twoją potęgą
Prawda ostoi
Ból twojego orędzia cię wyzwoli
Jakiego to
Doświadczasz
Nie ci co cię okłamują
Nie ci
Co zdzierają twoje oblicze ducha
Ale ci co cię wznoszą
Twój Bóg cię wysłucha
Byś zwyciężał
Ciężary niemożliwe
By nasze zwycięstwo
W dar pełni skały
Co nas miłość
Otulał w jedność
W słowiański Naród cały
Nosić będzie oręż
Potężnej skały
Co niektórzy
Pragną ją rozbić
Nie ta droga nie ten cel
Na których
się roztrzaskają
w miazgę i pył
Wrogowie
Z czarnej skały
i bezprawia
Ku
Naszego zwycięstwa
Prawdy
Słowa
Nam mówić trzeba
Tak by odnowa Narodu
Uczyniła
Z nas naturę odrodzenia
W przyszłych pokoleniach
Co dziś tworzysz w umysłach
Narodu
Jutro owoc
Dostaniesz
Abyś nigdy nie łaknął głodu
Gdy nasze sumienie będzie wolne
Od wszeteczeństwa.
rekin oceanu
Polsko
Ojczyzny mojej Treść
Niech twój owoc pracy
Nie inaczej
Nie staje się trwoniony
Potęga Prawdy
Co mądrością
Nas potrafi wspierać
Nie marnujmy nawet
Okruszyny
Jako skarb jedyny
Gdzie drzewem naszym z męki
Naszych pokoleń
Uwijmy jej przyszłość
Przyszłych matek
I dzieci
Nową Polskę na Podwalinie
Zwycięstwa pokoju Prawdy

Polska Poezja

Tam co prawdziwe imię
Nazywasz Prawda
I wznosisz stos
Swoich owoców pracy
Ku swojej ojczyzny oby ożyła
Aby jej ziemia
Pokryła się kwiatem
Wczesnego urodzaju
Na nowej ziemi
Naszych dusz
Sumień
Które nikt
Nie złamie
Ze skały białej
I silnej Potęgi
Filarów okuciem
Polska

Polsko

W wzmaganiach i trudzie
Wytwarzając jeden język zrozumienia - Polski i dla polski
Gdzie w nim prawdziwy Polak niezwyciężony cały
Odbuduje swój byt wspaniały.
A na nim pieczęć Boga
W duszy wychowany,wytrawiony
Mozolnym,trudzie wychowany,
I w męskich procesach zrodzony
Dla życia polski zwyciężony
Dla ciebie Ojczyzna Mój

Jakiż to czas

gasić ogień
Ducha człowieczego
Jakiż płomień
Co nie roznieca światła w nas
Tam nie masz życia naszego
Co byś odpoczął
I napoił ducha swego
Odpocznieniem Prawdy
Jak każdy z nas
Dostał bagaż
Pełen Bogactwa
Talentu swego
Nie pogardy swego Stwórcy

Posłanie Prawdy

Bóg nasz ojciec czy nie zesłał by
Ogień na naszych wrogów
By ich Pochłonął
Ależ gdzie są sadzonki nowej Polski
Gdzie duch
Nowy i odnowy
Który miałby wyrosnąć
Ponad Narody
Nie tylko kiesa i pełny żołądek
Który nas zasłoni pychą
I wyzutym
człowieczeństwem
Co nam depcze Masoneria
A Biskupstwo w tym Pomaga
Zjełczałej masonerii
Co zagościł w niej Lucyfer na dobre
Zaprzysięgając na tego gada.

Eu -ropo

Jak nić pęka twoja tętnica
Gdzie twoja miłość Ojczystej ziemi niczyjej
Gdzie twoje jadro
Serca miłego
W oddali widzisz
Ojczyznę swego
Domu
Co ciepłem ogrzewa
Ojczyzny Pokoleń
Dzień
Wracaj do domu
Nie konkubinaty
Co jubilaty fałszywej ziemi
Upajasz czerń

Prawda

Mówisz o prawdzie
Jak pieśń co roznieci
Twój ogień radości
Co poranek cię wita
Szczerych serc i miłości
Ładując
Twój akumulator życia

Potęga Prawdy

Co odsłania światło życia
Jest jak oaza na pustyni
Pragnieniem
Ludzi spragnionych
Źródłem tryskającej wody.
Co ożywia pustynię dusz
Walcz niemoc swego sumienia
Aby dusza nasza
Była pełnią jej radości
A wiara przerastała nas wszystkich
A zwątpienie
Które zasiał
Masoński język obłudy
Stał się Obrzydzeniem
Prawdziwego człowieczeństwa
Poniekąd on go nie posiada
A pozory które nas usidlają.
Żmijowym sprytem
Zapominając że za
Plecami czai się fałsz

Polsko

Idź za głosem Prawdy
Abyś nie doznała
Zawodu i pogardy
Jaką to nosisz
Na swoich nękaniach
Przez i od
Ludzi co wyzuli się z sumień
Człowieczych
Co zatracili swe korzenie
Rodzicielstwa
Uczłowieczenia
To podłe nieznośne
I Pogardliwe
Jakich to człowiek
Potrafił się dopuścić
Aby stać się wilkiem
Człowiekowi
Aby ty moja Ojczyzno
doznała poznania
Otworzyły się oczy sumienia
I duch twój zawołał
Językiem
Prawdziwego imienia
I poznał jego wolę. Stwórcy

Na Granicy
Prawdy

Niech wzniosą się góry
A Potęga czasu
przybliży Prawdę
Jako co Narody znosiły
Pogardę
Odczują
Odwilż
By nie zapomniały swej
Tożsamości
Skąd ich rodowód
Pochodzi
Polsko
Noś Nadzieję swej wolności
I wyzwolenia
Gdyż jako
Zniewolenie
Przyjmiemy Normalność
A człowiek jako zwierze
Nic nie warte
Nasza kultura
Jak krzyki huki
Melodia posłuchu czasem się wychyla
To już działa
Toczysz swój czas
Jak rak tyłem się toczy
Gdzie nasza solidarność
Przemijająca wodami
Potoku
Polsko czujesz swój głód odnowy
Ależ do Boju swej macierzy
Aby nasz Stwórca
Naszego wpierw ducha
A potem życie
Ułożył
Jak i odwrotnie
Jest śmierć.

Wolność

Nie masz wolności tam
Co końcem stoi twoje życie
Co upadek jako
śmierć
Przed twoim pokryciem
Gdzie ziemia przerobi cię
w nicość
Prochu
Tam nie masz życia ani wolności
Tam był czas twoich
Marzeń który się skończył

Poezja

Jak oręż słońca
Pochłaniająca
Kęsy Prawdy
Które trawisz jak
Najlepszy Nauczyciel
Życia
Nie ta droga
Co sieje rozłam
W bólu
I mitręg niewoli
Zadającym Narodom
Cierpienia
Tylko dlatego że nasza naiwność
Jest wielka
Nie sprawdzająca
Skąd te informacje
Pochodzą
Polsko obudź
Swe źrenice sumienia
A ducha napełnij
Pełnią Prawdy
Pokoleń
Tak aby nasza dusza
Tęskniła
W tej tęsknocie
Jaką prawdziwe życie
Dostarcza Prawdziwej radości

Co łączy Narody

Dając im w nagrodę
Jeden Język zrozumienia
Zwycięstwem
Nieocenionym
Zabijanym i zagłuszany
Językiem niezrozumienia
zwierzyny
Tak wszystkie talenty wytchnienia
Bożej Potęgi
Które daje nam Stwórca w swej Naturze
Dają nam ogrom Bogactwa
Przyszłej Oazy wytchnienia
Przed zgrozą
Naszej naiwności.

Całkowita demokracja to poróżnienie.

Na jej słabości Korzysta faluje Masoneria
Popatrzmy na zachód co im daje demokracja?
Niemcy się cofają i miauczą kraj mlekiem i miodem płynący.
My dzisiaj nie jesteśmy Polską
Sami politycy co ją tworzą dzisiaj to mówią Polski nie ma.
Świat to jak żywy organ człowieka
Aby się trwożył i wzrastał musi współpracować.
Potrzebne jest zaufanie.
Do zaufania uczciwość.

Prawda

To Duch Prawdy doprowadzi nas do całkowitej Prawdy
Nie masz innej drogi Prawdy
A w tym odrodzenia i ducha naszego
I sumienia
A kto mówi inaczej jest kłamcą.
A nimi są trzy drogi
Urodzili się O trzebieni
O trzebili się sami dla Boga
O trzebili się Przez zbór czysty
W Bogu
A wszystko przez Ducha Prawdy.

Prawda

Jak słońce wznosi przystań zieleni
I oazą ciepła
Otacza ten świat
Tak człowiek czeka na ciepło duszy
Co go przytuli i otuli ciepły
wiatr
Swoim podmuchem
Lasu woń
Ogrodem winnym
Tęsknot człowieka los
Jaki pominął człowiek
Do swojej Oazy ciepła swego domu
W zwycięzcą jest
Prawda w jego duszy
Tak walcz jak lew na pustyni
Co okrążają cię
Wrogowie o swój łup

Czas Przeżycia
Jest Prawdą i życiem

Jakiekolwiek były by istoty potrzebny jest czas przetrwania
I spoina współżycia która ich połączy i scali.
Tylko człowiek dostał takie predyspozycje by to
Wypełnił.
I swoje talenty wzmocnił i poszerzył
Zwierzęta nie mają możliwości rozwoju..Takich.
Tak byśmy wyjść mogli na wyżyny Boga Ojca Naszego.
Tego nie uczyni sam człowiek bez Pomocy samego Boga.
A zwycięzcy dam kamień Biały.
Który on tylko będzie znał.
Tak Lucyfer skutecznie przerywa język zrozumienia Narodów a następnie wyniszcza ich głębinami zezwierzęcenia.
Tak w zmąconej wodzie dobrze jest tropić ofiary.

Precz Lucyferze
Od Narodu mego
Polski

Nie ta droga co lucyfer wytycza nam i swoje szlaki.
By pokonać dzieci Boga
Obyś połamał swoje kły
i nogi rozlały się w zaworach
Abyś piszczał z bólu
Gdy cię przyciśnie głaz Prawdy
Do bólu niemożności
Cierpień nieskończoności
Co sobie zgotujesz.
Do Boga naszego należy gniew i chwała
I potęga w jednym podmuchu
Staniesz się niewolnikiem
Wieczności.

Poezji myśli
Aby Prawda
Była pochodnię Narodów

Kiedyż to nie będę pisał
O wrogach wstrętnej Kostuchny
Co na plecach ma symbol i śmierć pożogi
I z tego są dumni
Że ich wyodrębnienie
Jest wieczne
Pełne goryczy
Z tego się cieszysz
Że jesteś śmiercią
I nigdy Prawdy nie usłyszysz
Jak dzisiaj uszy masz zatkane
Hałasem
Bębnów które nie każą ci myśleć
A twoja dusza idzie w niepamięć
W ograniczonym obrębem
W złodzieju czasem
A zamyślałeś że oszukałeś świat
Prawdy czasu i ich procesów
Nikt nie oszuka

Poezji słowo
Skłaniaj
Tam gdzie
Wytężać nam ducha należy
Polsko

Poznawaj
Tych co cię obnaża
Z twojej macierzy wolności
Nie mając litości
Nasz wróg
Lecz nie walcz jego narzędziem przemocy
To jego zguba
Która mu zabiera czujność
Jakże nienawiść zbija
A Chciwość
Zaślepia
A głupotą otępia
Tym bardziej staje się
Zarozumiały w swym fałszywym
zwycięstwie
To go niszczy
Demoluje
Jego wnętrze
Od samego środka.
Pamiętaj czas jest naszym czasem
Gdy nasza uczciwość
Szuka Prawdy

Wolny Duch -To wolny Od Okultyzmu Masonerii
Wilk ma las ,żmija zarośla, gady dżungle, człowiek dom stworzony dla pokoleń który ma uszlachetniać mądrością dany mu w naturze od Stwórcy. By go pielęgnował po wsze czasy

Poezja duszy

Co serce wzruszy
Jak dzień tęsknoty
To Prawdy podnosisz
Łykający codzienny jej chleb wiosny
Polsko
Poznaj swój dzień Narodzin
Oby siły błękitnej mocy
Dawały ci siły
Które masz wznosisz.
Ku Prawdy jaką masz zrodzić
W swoim sumieniu
Dla przyszłych
Pokoleń
Naszej rodziny
Polski

Czas
Trudny czas naszej ziemi
Odnowa kryzys
I nic nie może
zmienić
Czasu nieporozumień
Tyrani gwałtu
Ucisku
Zazdrości
W zacietrzewieniu
Człowieka mas
A jednak człowiek jest inny
O zmysłach które
Muszą go kotwiczyć
W jego Cywilizacji
W której się cofamy
Polsko ty bądź inna
Miła i głęboko
Posłuszna Prawdzie
Wolna od wszelkich
Przywar tego
Świata które nas
Zniewalają
Wstań z dolin Niewiedzy
Podnieść ducha
Swego
Do Prawdy zmysłów

Co Miłość
Wchłaniasz do swego sumienia
Wyschniętego jeziora
tęsknoty

Aby ożyła w nim wiara
Która ułoży w nas
Dom przyszłych pokoleń
zgody
Wal jak w bęben
wrogich słów strumień
I gorzkich naszych dusz odrazy
Pogardą zapłać ułomnym słowom
Od Lucyfera
Zarazy jakimi pragnie nas
Omotać ciemnej
Nocy głębin oceanów
Potworów cel
Tak by nas zjeść
Nie ta droga nie jej miejscy goryczy
Podawać
Zarazy śmierć
Przed którą zasłania nasz Bóg
Gdy o niego walczymy

Poezja Prawdy
Jak kwiat
Świecie jak cię widzę co wzniecasz ogień mego życia
I Narodów.
Jesteśmy życiem tej ziemi.

Pęczniejąc swą ozdobą
Rozkwita
jego piękność
W promieniach słońca
Tak Prawda nie ma
sobie równych
Gdy swoje mi promieniami
Przenika duszę
I sumienie
A jej mądrość
Nie ma równych
A wytchnienie
Każe nam
Śnić
Latami
Jego owoc
Przynosi stokroć
Pożytku
I dalekie jest od strat
Jako prawdziwe panowanie
Na niej jest
Oparte
I nie masz innej
Prawdziwej
Władzy
Która wytrwa
Wieczność.

Narody wszystkich Narodów.
Tak nas widzi Stwórca ojciec prawdziwy Ojciec żywych
Naszych dusz naszych sumień żywych - w jego imieniu .
Błogosławiąc w nas życie.
W jego orężu tęsknoty.
Będzie upadał Lucyfer Masoński który nas gnębił 2000 lat.
Ogromne siły z nami z kamień ogromny -
Który zwyciężył nasz Mesjasz Jezus Chrystus.
A my w nim zwyciężajmy.
Dla jego błogosławieństwa naszego i Chwały jego
Którym go obdarzamy po wieki wieków.
Tak Hydry prawdziwej i upokorzenia z jego goryczy
Szwabie precz z twoją fałszywą wiarą niemocy piekieł.
Zwyciężamy.

Iskra SH
Dla Narodów świata.
Gdyż już ona Ojczyzną prawdziwą się staje.
Ojczyzny ojczyzn.
W jedną całość.
Ogromnej skały
I ty i ona się stawaj.
Jako Bohaterka Niemocy.
Jako prawdziwy dzień dniem zwycięstwa się stawaj.
Jako trzeci dzień jest naszym dniem przebudzenia.
ISKRA - SH

Poezja Polski -iskra

Poezja Polska

Twoją potęgą

Prawda ostoi

Ból twojego orędzia cię wyzwoli

Jakiego to

Doświadczasz

Nie ci co cię okłamują

Nie ci

Co zdzierają twoje oblicze ducha

Ale ci co cię wznoszą

Twój Bóg cię wysłucha

Byś zwyciężał

Ciężary niemożliwe

By nasze zwycięstwo

W dar pełni skały

Co nas miłość

Otulał w jedność

W słowiański Naród cały

Nosić będzie oręż

Potężnej skały

Co niektórzy

Pragną ją rozbić

Nie ta droga nie ten cel

Na których

się roztrzaskają

w miazgę i pył

Wrogowie

Z czarnej skały

i bezprawia

Ku

Naszego zwycięstwa

Prawdy

Słowa

Nam mówić trzeba

Tak by odnowa Narodu

Uczyniła

Z nas naturę odrodzenia

W przyszłych pokoleniach

Co dziś tworzysz w umysłach

Narodu

Jutro owoc

Dostaniesz

Abyś nigdy nie łaknął głodu

Gdy nasze sumienie będzie wolne

Od wszeteczeństwa.

rekin oceanu

Polsko

Ojczyzny mojej Treść

Niech twój owoc pracy

Nie inaczej

Nie staje się trwoniony

Potęga Prawdy

Co mądrością

Nas potrafi wspierać

Nie marnujmy nawet

Okruszyny

Jako skarb jedyny

Gdzie drzewem naszym z męki

Naszych pokoleń

Uwijmy jej przyszłość

Przyszłych matek

I dzieci

Nową Polskę na Podwalinie

Zwycięstwa pokoju Prawdy

Polska Poezja

Tam co prawdziwe imię

Nazywasz Prawda

I wznosisz stos

Swoich owoców pracy

Ku swojej ojczyzny oby ożyła

Aby jej ziemia

Pokryła się kwiatem

Wczesnego urodzaju

Na nowej ziemi

Naszych dusz

Sumień

Które nikt

Nie złamie

Ze skały białej

I silnej Potęgi

Filarów okuciem

Polska

Polsko

W wzmaganiach i trudzie

Wytwarzając jeden język zrozumienia - Polski i dla polski

Gdzie w nim prawdziwy Polak niezwyciężony cały

Odbuduje swój byt wspaniały.

A na nim pieczęć Boga

W duszy wychowany,wytrawiony

Mozolnym,trudzie wychowany,

I w męskich procesach zrodzony

Dla życia polski zwyciężony

Dla ciebie Ojczyzna Mój

Jakiż to czas

gasić ogień

Ducha człowieczego

Jakiż płomień

Co nie roznieca światła w nas

Tam nie masz życia naszego

Co byś odpoczął

I napoił ducha swego

Odpocznieniem Prawdy

Jak każdy z nas

Dostał bagaż

Pełen Bogactwa

Talentu swego

Nie pogardy swego Stwórcy

Posłanie Prawdy

Bóg nasz ojciec czy nie zesłał by

Ogień na naszych wrogów

By ich Pochłonął

Ależ gdzie są sadzonki nowej Polski

Gdzie duch

Nowy i odnowy

Który miałby wyrosnąć

Ponad Narody

Nie tylko kiesa i pełny żołądek

Który nas zasłoni pychą

I wyzutym

człowieczeństwem

Co nam depcze Masoneria

A Biskupstwo w tym Pomaga

Zjełczałej masonerii

Co zagościł w niej Lucyfer na dobre

Zaprzysięgając na tego gada.

Eu -ropo

Jak nić pęka twoja tętnica

Gdzie twoja miłość Ojczystej ziemi niczyjej

Gdzie twoje jadro

Serca miłego

W oddali widzisz

Ojczyznę swego

Domu

Co ciepłem ogrzewa

Ojczyzny Pokoleń

Dzień

Wracaj do domu

Nie konkubinaty

Co jubilaty fałszywej ziemi

Upajasz czerń

Prawda

Mówisz o prawdzie

Jak pieśń co roznieci

Twój ogień radości

Co poranek cię wita

Szczerych serc i miłości

Ładując

Twój akumulator życia

Potęga Prawdy

Co odsłania światło życia

Jest jak oaza na pustyni

Pragnieniem

Ludzi spragnionych

Źródłem tryskającej wody.

Co ożywia pustynię dusz

Walcz niemoc swego sumienia

Aby dusza nasza

Była pełnią jej radości

A wiara przerastała nas wszystkich

A zwątpienie

Które zasiał

Masoński język obłudy

Stał się Obrzydzeniem

Prawdziwego człowieczeństwa

Poniekąd on go nie posiada

A pozory które nas usidlają.

Żmijowym sprytem

Zapominając że za

Plecami czai się fałsz

Polsko

Idź za głosem Prawdy

Abyś nie doznała

Zawodu i pogardy

Jaką to nosisz

Na swoich nękaniach

Przez i od

Ludzi co wyzuli się z sumień

Człowieczych

Co zatracili swe korzenie

Rodzicielstwa

Uczłowieczenia

To podłe nieznośne

I Pogardliwe

Jakich to człowiek

Potrafił się dopuścić

Aby stać się wilkiem

Człowiekowi

Aby ty moja Ojczyzno

doznała poznania

Otworzyły się oczy sumienia

I duch twój zawołał

Językiem

Prawdziwego imienia

I poznał jego wolę. Stwórcy

Na Granicy

Prawdy

Niech wzniosą się góry

A Potęga czasu

przybliży Prawdę

Jako co Narody znosiły

Pogardę

Odczują

Odwilż

By nie zapomniały swej

Tożsamości

Skąd ich rodowód

Pochodzi

Polsko

Noś Nadzieję swej wolności

I wyzwolenia

Gdyż jako

Zniewolenie

Przyjmiemy Normalność

A człowiek jako zwierze

Nic nie warte

Nasza kultura

Jak krzyki huki

Melodia posłuchu czasem się wychyla

To już działa

Toczysz swój czas

Jak rak tyłem się toczy

Gdzie nasza solidarność

Przemijająca wodami

Potoku

Polsko czujesz swój głód odnowy

Ależ do Boju swej macierzy

Aby nasz Stwórca

Naszego wpierw ducha

A potem życie

Ułożył

Jak i odwrotnie

Jest śmierć.

Wolność

Nie masz wolności tam

Co końcem stoi twoje życie

Co upadek jako

śmierć

Przed twoim pokryciem

Gdzie ziemia przerobi cię

w nicość

Prochu

Tam nie masz życia ani wolności

Tam był czas twoich

Marzeń który się skończył

Poezja

Jak oręż słońca

Pochłaniająca

Kęsy Prawdy

Które trawisz jak

Najlepszy Nauczyciel

Życia

Nie ta droga

Co sieje rozłam

W bólu

I mitręg niewoli

Zadającym Narodom

Cierpienia

Tylko dlatego że nasza naiwność

Jest wielka

Nie sprawdzająca

Skąd te informacje

Pochodzą

Polsko obudź

Swe źrenice sumienia

A ducha napełnij

Pełnią Prawdy

Pokoleń

Tak aby nasza dusza

Tęskniła

W tej tęsknocie

Jaką prawdziwe życie

Dostarcza Prawdziwej radości

Co łączy Narody

Dając im w nagrodę

Jeden Język zrozumienia

Zwycięstwem

Nieocenionym

Zabijanym i zagłuszany

Językiem niezrozumienia

zwierzyny

Tak wszystkie talenty wytchnienia

Bożej Potęgi

Które daje nam Stwórca w swej Naturze

Dają nam ogrom Bogactwa

Przyszłej Oazy wytchnienia

Przed zgrozą

Naszej naiwności.

Całkowita demokracja to poróżnienie.

Na jej słabości Korzysta faluje Masoneria

Popatrzmy na zachód co im daje demokracja?

Niemcy się cofają i miauczą kraj mlekiem i miodem płynący.

My dzisiaj nie jesteśmy Polską

Sami politycy co ją tworzą dzisiaj to mówią Polski nie ma.

Świat to jak żywy organ człowieka

Aby się trwożył i wzrastał musi współpracować.

Potrzebne jest zaufanie.

Do zaufania uczciwość.

Prawda

To Duch Prawdy doprowadzi nas do całkowitej Prawdy

Nie masz innej drogi Prawdy

A w tym odrodzenia i ducha naszego

I sumienia

A kto mówi inaczej jest kłamcą.

A nimi są trzy drogi

Urodzili się O trzebieni

O trzebili się sami dla Boga

O trzebili się Przez zbór czysty

W Bogu

A wszystko przez Ducha Prawdy.

Prawda

Jak słońce wznosi przystań zieleni

I oazą ciepła

Otacza ten świat

Tak człowiek czeka na ciepło duszy

Co go przytuli i otuli ciepły

wiatr

Swoim podmuchem

Lasu woń

Ogrodem winnym

Tęsknot człowieka los

Jaki pominął człowiek

Do swojej Oazy ciepła swego domu

W zwycięzcą jest

Prawda w jego duszy

Tak walcz jak lew na pustyni

Co okrążają cię

Wrogowie o swój łup

Czas Przeżycia

Jest Prawdą i życiem

Jakiekolwiek były by istoty potrzebny jest czas przetrwania

I spoina współżycia która ich połączy i scali.

Tylko człowiek dostał takie predyspozycje by to

Wypełnił.

I swoje talenty wzmocnił i poszerzył

Zwierzęta nie mają możliwości rozwoju..Takich.

Tak byśmy wyjść mogli na wyżyny Boga Ojca Naszego.

Tego nie uczyni sam człowiek bez Pomocy samego Boga.

A zwycięzcy dam kamień Biały.

Który on tylko będzie znał.

Tak Lucyfer skutecznie przerywa język zrozumienia Narodów a następnie wyniszcza ich głębinami zezwierzęcenia.

Tak w zmąconej wodzie dobrze jest tropić ofiary.

Precz Lucyferze

Od Narodu mego

Polski

Nie ta droga co lucyfer wytycza nam i swoje szlaki.

By pokonać dzieci Boga

Obyś połamał swoje kły

i nogi rozlały się w zaworach

Abyś piszczał z bólu

Gdy cię przyciśnie głaz Prawdy

Do bólu niemożności

Cierpień nieskończoności

Co sobie zgotujesz.

Do Boga naszego należy gniew i chwała

I potęga w jednym podmuchu

Staniesz się niewolnikiem

Wieczności.

Poezji myśli

Aby Prawda

Była pochodnię Narodów

Kiedyż to nie będę pisał

O wrogach wstrętnej Kostuchny

Co na plecach ma symbol i śmierć pożogi

I z tego są dumni

Że ich wyodrębnienie

Jest wieczne

Pełne goryczy

Z tego się cieszysz

Że jesteś śmiercią

I nigdy Prawdy nie usłyszysz

Jak dzisiaj uszy masz zatkane

Hałasem

Bębnów które nie każą ci myśleć

A twoja dusza idzie w niepamięć

W ograniczonym obrębem

W złodzieju czasem

A zamyślałeś że oszukałeś świat

Prawdy czasu i ich procesów

Nikt nie oszuka

Poezji słowo

Skłaniaj

Tam gdzie

Wytężać nam ducha należy

Polsko

Poznawaj

Tych co cię obnaża

Z twojej macierzy wolności

Nie mając litości

Nasz wróg

Lecz nie walcz jego narzędziem przemocy

To jego zguba

Która mu zabiera czujność

Jakże nienawiść zbija

A Chciwość

Zaślepia

A głupotą otępia

Tym bardziej staje się

Zarozumiały w swym fałszywym

zwycięstwie

To go niszczy

Demoluje

Jego wnętrze

Od samego środka.

Pamiętaj czas jest naszym czasem

Gdy nasza uczciwość

Szuka Prawdy

Wolny Duch -To wolny Od Okultyzmu Masonerii

Wilk ma las ,żmija zarośla, gady dżungle, człowiek dom stworzony dla pokoleń który ma uszlachetniać mądrością dany mu w naturze od Stwórcy. By go pielęgnował po wsze czasy