Co wiemy po głosowaniu w sprawie Brexitu?

• Głosowanie nad opuszczeniem Unii Europejskiej przez Wielkiej Brytanii przyniosło inne historyczne rozstrzygnięcie – rząd przegrał głosowanie największą różnicą głosów od 1924 roku. Liczni parlamentarzyści partii rządzącej zagłosowali przeciwko umowie wynegocjowanej przez premier May
• Czeka ją teraz głosowanie nad wotum nieufności
• Jednym z możliwych scenariuszy jest model norweski, wokół którego toczy się dyskusja
• Drony będą podlegać bardziej rygorystycznym przepisom prawnym?

Czytaj więcej w Ekspresie Brytyjskim Instytutu Wolności.

Całość Ekspresów publikujemy na stronie: http://instytutwolnosci.pl/ekspresy/. Również tam można zapisać się na automatyczną rozsyłkę materiałów bezpośrednio na e-mail. 

Co wiemy po głosowaniu w sprawie Brexitu?

Scenariusze po odrzuceniu umowy

 Głosowanie 15 stycznia nad umową wynegocjowaną przez premier Theresę May przeszło do historii nie z powodu podjęcia decyzji o opuszczeniu Unii Europejskiej przez Wielką Brytanię, lecz z powodu największej porażki rządowego projektu od 1924 roku, który przepadł różnicą 230 głosów.

Niepewna przyszłość May 

Przeciwko umowie głosowało 432 posłów, za 202, z czego aż 118 to przedstawiciele tworzącej rząd Partii Konserwatywnej. W tej sytuacji lider opozycji Jeremy Corbyn (Partia Pracy) zgłosił wniosek o wotum nieufności dla rządu. Za kilka dni więc ci sami posłowie z rządzącej partii, którzy podnieśli rękę przeciwko propozycji May, będą głosowali nad jej przyszłością. Według BBC, w przypadku tak spektakularnej porażki (w sprawie przygotowanej, formowanej i bronionej przez premier) naturalne wydawałoby się podanie do dymisji – jednak czas i okoliczności nie są zwyczajne. 

May nie zamierza zrezygnować, więc o przyszłości rządu zadecyduje Izba Gmin. W obliczu 72 dniach pozostających do terminowego brexitu, rodzi to nowe scenariusze, w tym możliwość organizacji przedterminowych wyborów, jeśli obecny rząd nie uzyska poparcia, a posłowie nie wyłonią nowego. Potencjalne rozwiązania można przedstawić w następujący sposób: 

Model norweski 

Jednym z dyskutowanych rozwiązań, preferowanym przez część przedstawicieli Partii Konserwatywnej, jest tak zwany model norweski, czyli przystąpienie Wielkiej Brytanii do Europejskiego Obszaru Gospodarczego poprzez zostanie członkiem Europejskiej Wspólnoty Wolnego Handlu.

Jonathan Hill (były komisarz europejski ds. stabilności finansowej, usług finansowych i unii rynków kapitałowych) mówi: Nie jest to relacja równości ani niczego, co ją przybliża. Przypominam, że ministrowie EOG byli niezwykle wdzięczni za spotkanie, a nawet mile zaskoczeni, że dostali odpowiedź na korespondencję. Żaden kraj EOG nie miał istotnego wpływu na „kształtowanie zasad” dotyczących usług finansowych. 

Hill zauważa, że choć w tym obszarze i prawodawstwie jego dotyczącym, a także powiązań gospodarczych, Wielka Brytania i pozostałe państwa UE mają dekady wspólnych doświadczeń, to nie czyni bardziej prawdopodobnym, że państwa członkowskie UE same mające konkurencyjne interesy finansowe, zrobią wszystko, aby ułatwić życie londyńskiemu City, gdy znajdzie się poza Unią. Inne stolice i duże miasta w Europie mają inne priorytety niż Londyn, o czym świadczą dotychczasowa trudne rozmowy i negocjacje prowadzone przez kolejne brytyjskie rządy. 

Powołując się na swoje kontakty w organach regulujących i rozmowy z politykami oraz firmami świadczącymi usługi w UE, Hill twierdzi, że nie spotkał się z opinią, że współpraca w ramach EOG będzie dla Wielkiej Brytanii korzystna. Dziwi się również sytuacji, w której odpowiedzialność za stabilność finansową ma spoczywać na rządzie brytyjskim, który nie będzie przy tym posiadał rzeczywistego wpływu na rozwiązania prawne przekładające się na poziom ryzyka. 

List Hilla był odpowiedzią na artykuł Nicky Morgan z Partii Konserwatystów zasiadającej w Komisji Skarbu. Argumentowała w nim, że rozwiązanie „Norwegia Plus” może być jedynym do zaakceptowania przez parlamentarzystów w Izbie Gmin po odrzuceniu umowy wynegocjowanej przez May. Jej zdaniem na mocy takiego rozwiązania dotyczące usług finansowych funkcjonowałyby niemal bez zmian, a Wielka Brytania miałaby wpływ na regulacje ich dotyczące. 

– UE jest zobowiązana zasięgnąć opinii wszystkich państw EOG/EFTA na temat wszelkich nowych przepisów lub zasad. W ten sposób Zjednoczone Królestwo miałoby prawo uczestniczyć w komitetach kształtujących politykę UE, a także mieć status obserwatora w różnych izbach legislacyjnych UE – zauważała. Do tego Morgan podkreślała, że nowe prawo dotyczące EOG nie obowiązywałoby automatycznie, lecz odbywałoby się nad nim głosowanie w Parlamencie, czego bycie członkiem UE uniemożliwia.

Źródła: BBC, Reuters, Financial Times (I), Financial Times (II)

Niebezpieczne drony 

  Dwie osoby aresztowane, ponad 140 000 pasażerów uziemionych z powodu wstrzymania lub opóźnienia lotów, zaangażowanie wojska do ochrony lotnisk. To rezultat pojawienia się dronów w powietrzu w pobliżu lotnisk. Drony, także te używane przez osoby prywatne, mogą stanowić duży problem dla funkcjonowania państwa, gospodarki i obywateli. 

W grudniu ubiegłego roku z ich powodu na 36 godzin zostały wstrzymane loty na lotnisku Gatwick i kilka godzin było unieruchomione lotnisko Heathrow 8 stycznia. Według brytyjskiego prawa, umieszczenie statku powietrznego w niebezpieczeństwie jest przestępstwem i może skutkować karą pozbawienia wolności do lat 5. 

Co prawda, w odniesieniu do lotnisk, operatorzy dronów mają obecnie zakaz wykonywania lotów swoich maszyn w odległości do 5 km od lotniska, z dodatkowymi rozszerzeniami na końcach pasów startowych, ale ostatnie incydenty pokazują, że takie rozwiązania nie są wystarczające. Użytkownicy maszyn powietrznych często nie przestrzegają restrykcyjnych przepisów, co powoduje chaos na brytyjskich lotniskach. 

Zmienić sytuację mogą wojskowe urządzenia antydronowe. Rząd rozważa wprowadzenie takich rozwiązań obligatoryjnie nie tylko na lotniskach, ale także w pobliżu elektrowni i więzień. Biorąc pod uwagę, że drony mogą latać z prędkością blisko 200 km na godzinę, trafienie ich w locie jest trudne i bardzo ryzykowne, co więcej drony mogą być istotnym narzędziem terrorystycznym. Zastosowanie rozwiązań i technologii wojskowych zdaje się być na ten moment jedynym skutecznym – zauważa brytyjski rząd. 

Rada miejska w Coventry uważa z kolei, że obecnie, po szeregu niebezpiecznych incydentów, jest odpowiedni czas na wprowadzenie „polityki dronowej”. Polegałaby ona przede wszystkim na zakazie latania w parkach i na otwartych przestrzeniach, konieczności uzyskania pozwolenia na lot po wystosowaniu odpowiedniego wniosku i uiszczeniu opłaty. 

Numer przygotowali:

Piotr Górski (redaktor prowadzący): – historyk idei, filozof polityki, redaktor prowadzący magazynu „Res Publica Nowa”, koordynator projektów międzynaroowych m.in. Mobilizing for the Commons i Partnerstwa Wolnego Słowa. Absolwent Instytutu Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego, absolwent Szkoły Przywództwa Instytutu Wolności i ucestnik programu Przywództwo Poziom Wyżej. Publikował m.in. na łamach „Res Publiki Nowej”, „Teologii Politycznej”, „Polski w Praktyce”, „Polski The Times”, „Eastbooka”. 

Norbert Nowicki (współpraca) – absolwent marketingu i zarządzania na Uniwersytecie Ekonomicznym w Poznaniu. Prezes Zarządu fundacji INNpoznan, inicjator idei Centr Analiz Miejskich i Akceleratora Inicjatyw – Start Up Społeczny. Menadżer z wieloletnim doświadczeniem w zakresie administracji publicznej, organizacji imprez masowych, marketingu sportowym i zarządzaniu inwestycjami. Interesuje się administracją publiczną, organizacją imprez masowych, innowacjami społecznymi i literaturą współczesną. Absolwent III Edycji Szkoły Przywództwa.