Spokój, skromność, dbałość o bliskich - cechy nowoczesnego lidera

Agata Wittchen-Barełkowska,  prezes zarządu NU Foundation , absolwentka Szkoły Przywództwa

Czy definicją przywództwa jest sukces? Czy przywódca to ten, za którym idą tłumy? Czy mijając przywódcę na ulicy, zwrócilibyśmy na niego uwagę w codziennym tłumie? Co ją/go wyróżnia? Co jest nieodłącznym elementem przywództwa? Co w przywódcach zachwyca i zadziwia?

SPOKÓJ

Przywódcy zaskakują spokojem i opanowaniem. Można nawet powiedzieć, że jest to rodzaj swoistego wycofania. Wbrew stereotypom, nie epatują swoim sukcesem, nie udowadniają swoich racji za wszelką cenę. Z uwagą i zainteresowaniem słuchają innych, taktownie reagują na nietaktowne komentarze. Są spokojni i uważni. Otwarci na sytuację, w której się znajdują, na ludzi, z którymi przyszło im się spotkać. Większość z nich chętnie dzieli się swoim sukcesem, chcąc pomnożyć go w innych ludziach. Ta autentyczna chęć spotkania i dzielenia się wiedzą jest zachwycająca - tym bardziej, że najczęściej jest to zupełnie inna wiedza, niż ta spotykana na co dzień na uczelniach. Ta wiedza oparta jest na praktyce, doświadczeniu, na zbudowanych w życiu relacjach, na poniesionych porażkach i popełnionych błędach. Spokój przywódców jest spokojem  ludzi, którzy wiedzą, że można się mylić, a mimo tego (albo właśnie dzięki temu!) zajść daleko.

SKROMNOŚĆ

Większość przywódców nie wyróżnia się na pierwszy rzut oka. Częścią ich wizerunku jest skromność i pokora. Można by przejść obok, nie zwracając na nich szczególnej uwagi – nie domyślając się nawet ciążącej na nich odpowiedzialności, podejmowanych przez nich decyzji, mających wpływ na życie wielu ludzi lub losy państwa, wielkości kapitałów, którymi obracają. Przywódcy umieją zachować dystans do siebie, wyróżniają się dyskretną elegancją. Ich pokora powoduje, że nie tylko nie tracą, lecz wręcz zyskują jeszcze większą klasę. Ich przywództwo jest nienachalne. Nie rzuca się w oczy, ale jednocześnie nie pozostawia żadnych wątpliwości.

BLISCY

Przywódcy mówią o swojej rodzinie. Mają żony/mężów, którzy nie mogą przez nich spać, dzieci, które trzeba odebrać z lotniska, córki na stypendiach, synów zadających pytania, przyjaciół, którym ufają i z którymi współdziałają. Przywódcy nie są sami. Mają siłę płynącą z bliskości innych ludzi, nie boją się pytać ich o radę, stawiają najbliższych na pierwszym miejscu, spieszą się do nich po wykładach. Niektórych pamięć o bliskich, którzy odeszli, napędza do działania. Przywódcy mają zwykłe życie i respektują jego prawa.

RÓŻNORODNOŚĆ

Nie ma jednego typu ani wzorca przywódcy. Nie ma gwarancji stania się przywódcą. Jest chęć działania, odwaga, otwartość, zachwyt drugim człowiekiem, szacunek dla trudnych doświadczeń, poszanowanie dla odmienności poglądów, konsekwencja, umiejętność wyrzeczenia. Jest potrzeba zrobienia w życiu miejsca na coś więcej. Jest chęć uczenia się od innych. Jest wiara, że nie ma rzeczy niemożliwych, tylko niektóre wymagają trochę więcej zachodu.

Tekst pochodzi z Biuletynu Instytutu Wolności "Przywództwo dla Polski XXI wieku. Jacy powinni być nasi liderzy"

Zapraszamy do zgłaszania się do IV edycji Szkoły Przywództwa - elitarnego kursu dla młodych specjalistów