Tomasz Kłosiński: Za Europą, przeciwko UE

Brytyjscy (klasyczni) liberałowie – dzieci i wnuki ruchu thatcherowskiego – zrobili doskonały film lobbujący za wyjściem ze strefy euro-regulacji i euro-ceł. Film opowiada, chwilami w dość, czy nawet zbyt, uproszczony sposób, jaką legislacyjno-regulacyjną zarazą są centralistyczne tendencje władzy w Brukseli.

Wypowiadają się m.in. tak znamienici liberałowie jak Nigel Lawson (jeden z ojców prywatyzacyjnych i deregulacyjnych reform rządu Margaret Thatcher), Daniel Hannan (znany eurosceptyk, dziennikarz i europoseł), Mark Littlewood (Institute of Economic Affairs), Eamonn Butler (Adam Smith Institute), Matt Ridley (autor wielu książek popularnonaukowych, były szef działu naukowego The Economist, członek Izby Lordów, biznesmen).

Przedstawione argumenty powinny dać do myślenia każdemu liberałowi. Można z nimi się zgadzać bądź nie. Ja obawiam się, że Brexit zaprowadzi Wielką Brytanię tam, gdzie była przed reformami Margaret Thatcher i przed wejściem do EWG – w ekonomicznym i społecznym rynsztoku demokratycznego socjalizmu, który zgotowali Brytyjczykom laburzyści po wojnie. Ale zasadniczo zgadzam się, że zostanie w UE również może ich – i nie tylko ich – do tego stanu doprowadzić, tylko że nie rękoma rodzimych polityków. Już dawno przestałem wierzyć, że UE można zwinąć do tego, co jest w niej cenne – Schengen i wspólny rynek.

Uważam, że europejscy liberałowie powinni opowiedzieć się za alternatywnymi rozwiązaniami, jak np. Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu i innymi podobnymi umowami z resztą świata. Przede wszystkim jednak powinniśmy walczyć o to, żeby cały glob był strefą wolnego handlu. Szwajcaria i Liechtenstein, jak zwykle zresztą, świecą nam przykładem; strefa euro zaś – antyprzykładem.

Tekst ukazał się pierwotnie na portalu Liberté! - niezależnego liberalnego magazynu społeczno-politycznego. Zapraszamy do odwiedzenia strony internetowej oraz zachęcamy do prenumerowania kwartalnika w druku.