Prefekci Salomona bez imion-w starożytności tak podawano!!!

⁷ Ponadto Salomon miał nad całym Izraelem dwunastu nadzorców do zaopatrywania w żywność króla i jego dworu. Każdy z nich miał dostarczać żywność przez miesiąc w roku. (1 Krl 4,7)

 

Autor wylicza głównych urzędników królewskich i zwraca uwagę na urządzenie administracji, która nie istniała za czasów Da­wida. Dzieli kraj na okręgi, usta­nawiając nad każdym poborcą po­datkowego. Była to innowacja, która wytwarzała w narodzie ideę jednolitości. Niezwykła mądrość Salomona, która przede wszystkim ujawnia się w dobrej administracji i powiększeniu skarbu» jedna mu podziw i uznanie nie tylko w kra­ju, lecz i u narodów ościennych.

Dwunastu prefektów (hebr. Nissabim) którzy mieli za zada­nie troszczyć się o utrzymanie króla i jego dworu, byli równocześnie zarządcami swych terenów, z których mieli przez jeden miesiąc w roku dostarczyć utrzymanie dla króla i dworu (por. 5,2nn). Zgodnie z licz­bą miesięcy w roku zostały wyznaczone okręgi i prefekci. W Judzie był osobny prefekt, jakby trzynasty (por. 1 Krl 4,19). Juda, jako pokolenie, z którego wywodził się ród królewski, miała osobną administ­rację. Na ich czele stał „naczelnik prefek­tów”, który przebywał w Jerozolimie (por. 4,5). Ten podział i różnica, widoczna już w królestwie Dawida, między pokoleniami północnymi (= Izraelem), a Judą (por.2 Sm 2,9; 5,3; 16,15; 19,42-44; 20,1-22), zaznaczyła się również w administracji Sa­lomona. Była to, między innymi, przy­czyna schizmy (por. 1 Krl 12, Inn). We­dług Herodota (Hist. I 192) taki system panował także w Imperium perskim.

⁸ A oto ich imiona: Ben-Chur na górze Efraima. (1 Krl 4,8)

 

I prefekt. Listę prefektów rozpo­czyna bezimienny syn Chura (hebr. Hur), który zarządzał w górach Efraima, a więc na terenach pokolenia Efraima i w części zachodniej pokolenia Manassesa, prawdo­podobnie ze stolicą w Sychem (Joz 20,7). Imię Chur nosi w ST aż sześć osób, a mia­nowicie towarzysz Mojżesza (Wj 17,10. 12; 24,14); przodek Basaleela (Wj 31,2; 35,30; 38,22; 2 Krn 1,5), jeden z królów madianickich (Lb 31,8; Joz 13,21), ojciec zwierzchnika Refajasza nad połową okręgu jerozolimskiego w czasach Nehemiasza (por. Ne 3,9 i z 1 Km 2,19. Etymologicz­nie wyprowadza się to imię od egipskiego K: Hor (= Horus, bóg) lub za M. Noth (dz. cyt., 221) z akadyjskiego: huru, tj. dziecko (por. KBL 283). Identyfikację utrudnia brak tego imienia w TH,  i uczeni widzą w tym autentyczną listę, potwierdzoną przez od­krycia w Ras Szamra, w której przy poda­waniu urzędników, zwłaszcza tych, którzy dziedziczyli urząd po swoim ojcu, opusz­czono ich imiona.

⁹ Ben-Deker w Makas, Szaalbim, Bet-Szemesz, Elon, Bet-Chanan.(1 Krl 4,9)

 

II prefekt. Podobnie postępuje autor biblijny, prezentując drugiego prefe­kta. Opuszcza jego imię, podając tylko, że był on „synem Dekera” (hebr. Deqer = „przebity” (?) KBL 216). Sprawował on władzę na terytorium, położonym na połu­dniowy zachód od poprzedniego okręgu administracyjnego, w dawnym pokoleniu Dana (por. Joz 19,40-46). Najbardziej wy­suniętym punktem na południowy zachód była miejscowość: Maqas (Vg: Macces), na granicy filistyńskiej i prawdopodobnie od­powiadająca dziś el-Muheizin. w odległo­ści około 15 km na zachód od Bet-s Twierdza Gezer, którą zdobył faraon i dał w posagu swej córce, żonie faraona, leżała niewątpliwie w tym okręgu (por. 9,6).

¹⁰ Ben-Chesed w Arubot, do którego należało Soko i cała ziemia Chefer. (1 Krl 4,10)

 

III prefekt. Był nim „syn Cheseda” (hebr. Hesed „łaskawy”). Sprawował swój urząd na terytorium na północ od obszarów pokolenia Manassesa w Cisjordanii, aż do miejscowości Arubbot (= Rabie), prawdopodobnie w pobliżu Tell el Asawir, oddalonej około 15 km na wschód od Cezarei. Dalej, około 20 km od tego mias­ta na południowy wschód, należało do tego okręgu administracyjnego miasto: Soko (hebr. Śoko = Tell er Ras; niedaleko Śuweike) oraz rejon Chefer (hebr. Hefer = Tell Ibsar), który obejmował obszary w pobliżu wadi Hawarit, a dalej na połu­dnie ziemię między dwoma wymienionymi miejscowościami i nadmorską dolinę Saronu, o której wspomina się w 1 Krn 27,29.

¹¹ Ben-Abinadab miał wszystkie wzgórza koło Dor, a za żonę miał Tafat, córkę Salomona. (1 Krl 4,11)

 

IV prefekt. „Szun Abinabada” (hebr. ’Abinadab = „ojciec mój jest wspaniałomyślny”), który miał za żonę córkę Salomona, Tafat, zarządzał prefekturą na północ od poprzedniej, położoną między pasmem wzniesień gór Karmelu, a poto­kiem ez-Zerqa (Crocodilon) ze stolicą w Dor (hebr. Dor = el-Burg), w pobliżu dzisiejszego et-Tantura na wybrzeżu mo­rza Śródziemnego, w odległości 15 km w drodze powietrznej na północ od Ceza­rei. Dawniej było to stare kananejskie miasto, o którym wspomina się już w opi­sie podróży Egipcjanina Wen-Amon. W późniejszym czasie cała okolica (hebr. tafat) otrzymała iden­tyczną nazwę (por. Joz 11,2; 12,23).

 

¹² Baana, syn Achiluda - Tanak, Megiddo aż poza Jokmeam i całe Bet-Szean za Jizreel aż do Abel-Mechola koło Sartany. (1 Krl 4,12)

 

V prefekt. Był nim Baana (hebr. Baana ) syn Achiluda (hebr. Ahilud por. w. 3). Sprawował on władzę pre­fekta w pobliżu zielonej doliny Ezdrelon (= Jizre‘el; dziś Merg IbriAmir), w słyn­nych miastach: Taanak (hebr. Ta'nak), po­łożonym na południowy wschód od Megid­do, i w Megiddo.

¹³ Be-Geber w Ramot w Gileadzie miał Osiedla Jaira, syna Manassesa. W Gileadzie miał również obszar Argob w Baszanie, obejmujący sześćdziesiąt dużych osiedli obmurowanych, o brązowych zaworach u bram.(1 Krl 4,13)

 

VI prefekt Był nim „syn Gebera (por. w. 19). Sprawował administrację nad rejonem położonym na południowy wschód od potoku Jarmuk (= el Menadire) w Zajordanii, w pokoleniu Manassesa, (por. Pwt 3.13nn; Joz 13.29) gdzie znaj­dowały się osiedla zdobyte na Amorytach (por. Lb 32.41) przez Jaira, zwane stąd Hawuót Jair (tj. osiedlami Jaira). Prefek­tura ta obejmowała również tereny Baszanu (hebr. Basan) z 60 miastami w okręgu Argob (por. Pwt 3,4). Rezy­dencją prefekta było Ramot w Gileadzie (hebr. Ramot Gil’ ad = tell er-Ramit, 7 km od er-Ramta). które zostało później przeję­te przez Aramejczyków (por. 1 Krl 22,1-38; 2 Krl 8.28n).

 

¹⁴ Achinadab, syn Iddo - Machanaim. (1 Krl 4,14)

 

VII prefekt. Achinadab (hebr Ahnadab), syn Iddo (hebr. Iddo), zarzą­dzał prefekturą na południe od poprzedniej, poniżej potoku Jabboq, aż do wznie­sień Aglun ze stolicą w Machanajim. Według Joz 13,26-30 Machanajim było granicznym punktem między pokoleniem Manassesa, a Gada.

¹⁵ Achimaas - u Neftalego; on również wziął za żonę córkę Salomona Basmat. (1 Krl 4,15)

 

VIII prefekt. Byl nim drugi zięć (por. w. 11) króla Salomona. Prawdopo­dobnie byl nim. syn Shadoka z 2 Sm 15,27 Nosił imię Achimaas. Pojął on za żonę córkę króla Salomona w Basemat (hebr. Bas'mat). Sprawował władzę na terenie pokolenia Neftalego. a więc w Galilei wschodniej, na zachód od jeziora Geneza­ret i od górnego biegu rzeki Jordan.

¹⁶ Baana, syn Chuszaja u Asera, łącznie ze wzgórzami. (1 Krl 4,16)

 

IX prefekt. Był nim Baana (hebr. Ba a na ). Etymologia tego imienia jest bli­żej nie znana (por. w. 12). Był on synem Chuszaja (hebr. Husaj), który jest już zna­ny w 2 Sm 15. 32 jako przyjaciel i do­radca króla Dawida. Syn jego był prefek­tem na terytorium pokolenia Aszera i jeśli przyjmie się uzupełnienie tekstu ube,alot (tj. i w Alot ) na ub'ma'alot (= schody; por. LXXA), tj. i w Maalot odpowiadające ukształtowaniu terenu w miejscowości po­łożonej między Akka. a Tyrem, znanej z 1 Mch 11,59 (zob. J. Flawiusz, Ant., 13,5,4) jako „schody Tyru”

¹⁷ Joszafat, syn Paruacha, u Issachara. (1 Krl 4,17)

 

Jehoszafath (hebr. Jehosajat, tj. „Jahwe osądzi") był dziesiątym prefektem. Był on „synem Parucha” (hebr. Paruah) i sprawował władzę na terytorium, obej­mującym ziemię pokolenia synów Issacha­ra (Joz 19,17-23). Były to ziemie położone na południe, pomiędzy IX, a V prefekturą. Później ziemie te, łącznie z terytoriami pokoleń Neftalego (Joz 19,32nn) i Asera (Joz 19,24nn), nazwano Galileą.

¹⁸ Szimei, syn Eli, u Beniamina. (1 Krl 4,18)

 

XI prefekt. Terytorium tej prefe­ktury obejmowało ziemie na południe od Izraela, gdzie zamieszkiwało pokolenie Benjamina. Wykaz miejscowości tego po­kolenia podaje Joz 18,21-28. O jednej z nich wspomina się tylko w 1 Kri 11,32 gdy mowa jest mówiąc o proroku Achijja z Szilo. Administrację w tym okręgu wy­konywał Szimi (hebr. Sim’î), który był synem Eli (hebr. 'Ela’).

 

19 Geber, syn Uriego, w kraju Gilead - ziemię Sichona, króla amoryckiego, i Oga, króla Baszanu.
I był jeden nadzorcą w kraju...
20 Juda oraz Izrael byli liczni jak piasek nadmorski. Jedli, pili i weselili się. (1 Krl 4,19-20)

 

XII prefekt. Był nim Geber (hebr. Geber, syn Uriego (hebr. 'Uri). Sprawował on administrację na teryto­rium plemienia Gad, jak to wynika z LXX. TM ma natomiast Gilead (hebr. Gilead), podobnie jak w w. 13. Prefektura ta byłaby położona w Transjordanii, na południe od potoku Jabbok i sąsiado­wałaby z VII. Były to również terytoria króla Amorytów Sichona, ze stolicą w Cheszbon (= Hesban), położoną 12 km na północ od Madaba (por. Lb 21,21-31). Ziemie te sąsiadowały z terytorium Oga, króla Baszanu i występują w Biblii prze­ważnie jako jedno terytorium (por. Pwt 29,7; 31,4; Joz 2,10; 9,10; Lb 9,22; Ps 135 (134), 11; 136 (135), 19).

Wyróżnione okręgi administracyjne nie odegrały większej roli w późniejszej trady­cji biblijnej, jak podział na pokolenia z Joz czy spisy z 1-2 Krn (por. Tb 1,1; Jdt 8,1; Est 2,5; Lk 1,5.27; 2,36; Rz 11,1). Nie przedstawiają one także większej wartości faktograficznej i topograficznej, ale miały na celu podkreślić mądrość praktyczną króla Salomona w sprawowaniu władzy w królestwie.